Μία νέα θεωρία, που είδε το φως της δημοσιότητας σχετικά με την προέλευση της Σελήνης, είναι ότι ενδεχομένως αυτή να «υιοθετήθηκε» από τον πλανήτη μας, αντί να προέκυψε από αυτόν.
Οι συνθήκες στο πρώιμο ηλιακό σύστημα δείχνουν πως η Σελήνη σχηματίστηκε εντός της τροχιάς του Ερμή και περιπλανήθηκε στο διάστημα μέχρι που αγκιστρώθηκε στην τροχιά της Γης.
Η νέα αυτή θεωρία έρχεται να ανατρέψει την κρατούσα επιστημονική αντίληψη της γιγαντιαίας σύγκρουσης, κατά την οποία η Σελήνη σχηματίστηκε από φλεγόμενα θραύσματα που προέκυψαν από τη σύγκρουση ενός αντικειμένου, στο μέγεθος του Άρη, πάνω στη Γη, πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια.
Εντούτοις, η Σελήνη έχει διάφορα παράξενα χαρακτηριστικά, που δεν εξηγούνται λογικά βάσει αυτής της θεωρίας, ενώ ο Ρόμπερτ Μάλκουιτ από το Πανεπιστήμιο Ντένισον υποστηρίζει εδώ και δεκαετίες ότι υπάρχει μία εναλλακτική θεωρεία στην ιστορία της Σελήνης.
Η εκδοχή των γεγονότων κατά τον Μάλκουιτ, αντιστοιχεί με κοσμική βλασφημία, αλλά οι επιστήμονες βρήκαν προσφάτως στην Αυστραλία ορυκτά, ηλικίας 4 δισεκατομμυρίων ετών, που δείχνουν πως ο πλανήτης μας ήταν πολύ κρύος για να έχει υποστεί μία κατακλυσμική σύγκρουση, η οποία σχημάτισε το φεγγάρι, στα πρώτα χρόνια της ιστορίας του.
«Τα πάντα στην εκδοχή της γιγάντιας σύγκρουσης είναι εξαιρετικά καυτά,» δήλωσε ο Μάλκουιτ. «Είναι ασύμβατο με όσα βλέπουμε στις γεωλογικές καταγραφές. Η Γη ήταν αρκετά κρύα τότε.»
Οι μελέτες του Μάλκουιτ, βάσει ηλεκτρονικών μοντέλων, πάνω στις οποίες δουλεύει από τη δεκαετία του '80, δείχνουν πως είναι πιθανό η βαρυτική έλξη της Γης να «εγκλώβισε» τη Σελήνη.
Η Σελήνη θα πρέπει να διέγραφε πολύ ελλειπτική τροχιά, κοντά στη Γη και στη συνέχεια πολύ μακριά, γύρω στις οκτώ φορές το χρόνο. Η βαρυτική έλξη από κάθε πέρασμα της Σελήνης θα είχε σπρώξει τον πλανήτη γύρω στα 18 με 20 χιλιόμετρα πιο κοντά στον ισημερινό, μετακινώντας τον καυτό μανδύα και τον φλοιό. Οι βράχοι κοντά στους πόλους, σαν αυτούς που βρέθηκαν στην Αυστραλία, θα πρέπει να είχαν εξαφανιστεί. Τα ανώτερα στρώματα της νέο-προσκολληθείσας Σελήνης θα είχαν λιώσει από τη βαρυτική τριβή, μέχρι η τροχιά του δορυφόρου να σταθεροποιηθεί.
Ο Μάλκουιτ παρουσίασε τη θεωρία του στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Γεωλογικής Ένωσης, στο Πόρτλαντ του Όρεγκον.
Παραδοσιακά, οι επιστήμονες αναφέρουν τη χαμηλή πυκνότητα της Σελήνης και την έλλειψη σιδήρου ως αποδεικτικά στοιχεία της προέλευσης της Σελήνης από τη Γη -η γιγάντια σύγκρουση αφαίρεσε ελαφρύ υλικό από τα ανώτερα στρώματα της Γης και τα έθεσε σε τροχιά.
«Νομίζω πως η θεωρία του Μάλκουιτ είναι πέρα για πέρα απίθανη,» υποστήριξε ο Τζακ Λισάουερ από την Εθνική Διεύθυνση Αεροναυτικής και Διαστήματος, στην Καλιφόρνια. «Είναι εξαιρετικά δύσκολο η Γη να αγκίστρωσε τη Σελήνη. Θα πρέπει να υπάρχει η κατάλληλη ταχύτητα και να υφίστανται πολύ ειδικοί παράμετροι ώστε αυτή η θεωρία να είναι αληθής.»
Ο Λισάουερ παραδέχτηκε πως η κρατούσα θεωρία περί γιγάντιας έκρηξης και δημιουργίας της Σελήνης ενδεχομένως να αναθεωρηθεί, ή ακόμα και να αντικατασταθεί, αλλά προφανώς δεν είναι η θεωρία του Μάλκουιτ αυτή που θα το κάνει. Το γεγονός ότι η Γη ήταν κρύα πριν από 4 δισεκατομμύρια χρόνια δεν αποδεικνύει ότι αγκίστρωσε τη Σελήνη.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου