Ανά τον κόσμο, υπάρχουν επιστήμονες που προσπαθούν να δημιουργήσουν ζωή από το τίποτα και όσο προσπαθούν, τόσο περισσότερο πλησιάζουν.
Οι ειδικοί αναμένουν ανακοίνωση μέσα σε τρία έως δέκα χρόνια από σήμερα, από κάποιον στον ελάχιστο γνωστό τομέα που ονομάζεται «wet artificial life».
«Πρόκειται να αποτελέσει μεγάλο θέμα και όλοι θα το γνωρίζουν,» λέει ο Mark Bedau, επικεφαλής στο εργαστήριο ProtoLife στη Βενετία της Ιταλίας.
«Μιλάμε για τεχνολογία, η οποία θα αλλάξει τον κόσμο μας θεμελιωδώς- ουσιαστικά, θα τον αλλάξει με τρόπους που δεν μπορούμε καν να προβλέψουμε.»
Το πρώτο κύτταρο συνθετικής ζωής – κατασκευασμένο από τα βασικά χημικά συστατικά του DNA- ίσως να μην λέει πολλά στους μη-επιστήμονες. Καταρχάς, θα πρέπει να κοιτάξεις στο μικροσκόπιο για να το δεις.
«Η δημιουργία πρωτοκυττάρων έχει τη δυνατότητα να προκαλέσει νέες μορφές ζωής στον πλανήτη μας,» λέει ο Bedau. «Κάτι τέτοιο θα ξεσκεπάσει ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια γύρω από τη δημιουργία του σύμπαντος και τον δικό μας ρόλο σε αυτό.»
Πολλοί είναι οι επιστήμονες που πιστεύουν ότι οι τεχνητές μορφές ζωής θα δώσουν λύσεις σε ποικίλα ανθρώπινα προβλήματα, όπως η καταπολέμηση των ασθενειών, η απορρόφηση των αερίων του θερμοκηπίου και η εξουδετέρωση των τοξικών αποβλήτων.
Ο Bedau εκτιμά ότι υπάρχουν τρία βασικά εμπόδια στη δημιουργία συνθετικής ζωής:
- Ο υποδοχέας, ή μεμβράνη, ώστε το κύτταρο να κρατά έξω από αυτό τα κακά μόρια, να επιτρέπει την είσοδο μόνο στα καλά, και να πολλαπλασιάζεται.
- Το γενετικό σύστημα, το οποίο ελέγχει τις λειτουργίες του κυττάρου, δίνοντας του τη δυνατότητα να αναπαράγεται και να μεταλλάσσεται σύμφωνα με τις περιβαλλοντικές αλλαγές.
- Το σύστημα μεταβολισμού, το οποίο λαμβάνει τις πρώτες ύλες από το περιβάλλον ως τροφή και στη συνέχεια τις μετατρέπει σε ενέργεια.
Ένας από τους πρωτοπόρους στον τομέα, ο Jack Szostak, από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, προβλέπει ότι μέσα στους επόμενους έξι μήνες, οι επιστήμονες θα ανακοινώσουν ότι το πρώτο βήμα – η δημιουργία μιας κυτταρικής μεμβράνης- «δεν είναι σοβαρό πρόβλημα». Οι επιστήμονες χρησιμοποιούν λιπαρά οξέα στην προσπάθεια τους αυτή.
Ο Szostak είναι επίσης αισιόδοξος για το δεύτερο βήμα – να δώσουμε εντολή στα νουκλεοτίδια, τους θεμέλιους λίθους του DNA, να σχηματίσουν ένα λειτουργικό γενετικό σύστημα.
Η ιδέα είναι ότι μόλις βρεθεί ο κατάλληλος υποδοχέας, εάν οι επιστήμονες προσθέσουν νουκλεοτίδια στις σωστές αναλογίες, τότε η θεωρία της Δαρβινικής εξέλιξης θα αναλάβει δράση.
«Δεν είμαστε αρκετά έξυπνοι για να σχεδιάσουμε, απλώς αφήνουμε την εξέλιξη να κάνει όλη τη δύσκολη δουλειά και στη συνέχεια αποκρυπτογραφούμε το τι συνέβη,» λέει ο Szostak.
Στην πόλη Gainesville της Φλώριδας, ο Steve Benner, βιολογικός χημικός στο Ίδρυμα για την Εφαρμοσμένη Μοριακή Εξελικτική, επιτίθεται στο πρόβλημα βγαίνοντας έξω από τα όρια της φυσικής γενετικής. Το κανονικό DNA αποτελείται από τέσσερις βάσεις – αδενίνη, κυτοσίνη, γουανίνη και θυμίνη (γνωστές και ως A,C,G,T). Αυτές είναι μόρια που συλλαβίζουν το γενετικό κώδικα σε ζευγάρια. Ο Benner προσπαθεί να προσθέσει οχτώ νέες βάσεις στο γενετικό αλφάβητο.
Ο Bedau αναφέρει ότι υπάρχουν εύλογες ανησυχίες για τη δημιουργία ζωής που θα προκαλέσουν χάος, ωστόσο υπάρχουν τρόποι αντιμετώπισης του, και θα χρειαστεί πολύς καιρός ακόμα προτού εμφανιστεί το πρόβλημα.
«Όταν αυτά δημιουργηθούν, θα είναι τόσο αδύναμα, που θα είναι κατόρθωμα να τα κρατήσουμε ζωντανά για μια ώρα μέσα στο εργαστήριο,» αναφέρει ο Bedau. «Αλλά να ξεφύγουν και να καταλάβουν τον κόσμο, ούτε στη φαντασία μας δεν θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο.»
Μήπως τελικά ο Σπίλμπεργκ έγραφε σενάρια επιστημονικής... πραγματικότητας όταν, σε μια σκηνή από την ταινία ΕΤ ο Εξωγήινος, οι επιστήμονες συνειδητοποιούν ότι το DNA του εξωγήινου αποτελείται από έξι βάσεις, και όχι τέσσερις, όπως το ανθρώπινο;
Μετάφραση:Γεωργία Κεφαλίδου
.jpg)
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου