ΤΗΛΕΜΕΤΑΦΟΡΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΤΗΜΑ ΕΝΟΣ ΚΟΥΜΠΙΟΥ

Επιστήμονες κατάφεραν για πρώτη φορά να τηλεμεταφέρουν επιτυχώς άτομα, γεγονός που ανοίγει νέους ορίζοντες για την ανάπτυξη των κβαντικών υπολογιστών του μέλλοντος!

Πόσες φορές και πόσοι από εμάς, εμπρός στη σκέψη να αντιμετωπίσουμε το μεσημεριανό μποτιλιάρισμα της Κηφισίας, δεν ζηλέψαμε άραγε τις καμπίνες τηλεμεταφοράς του διαστημοπλοίου της δημοφιλούς τηλεοπτικής σειράς Σταρ Τρεκ; Εντάξει κανείς από εμάς δεν πρόκειται να ζήσει τόσο πολύ ώστε να δει να γίνεται πραγματικότητα αυτό που οραματίστηκαν οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας των περασμένων δεκαετιών, ωστόσο δύο επιστημονικές ομάδες, μια αμερικανική και μία αυστριακή, που εργάστηκαν ανεξάρτητα πάνω στο ζήτημα, αναφέρουν ότι έκαναν ένα μεγάλο βήμα. Σύμφωνα με το περιοδικό Nature οι επιστήμονες κατάφεραν να τηλεμεταφέρουν επιτυχώς άτομα, για πρώτη φορά. Η σημαντική αυτή ανακάλυψη εκτιμάται ότι μπορεί να οδηγήσει στη δημιουργία μιας νέας γενιάς "σούπερ" ταχύτατων υπολογιστών.

Το μέλλον είναι εδώ
Όταν οι φυσικοί αναφέρονται στην "τηλεμεταφορά" εννοούν τη μεταβίβαση των φυσικών ιδιοτήτων ενός σωματιδίου, όπως π.χ. η ενέργεια του ατόμου, σε ένα άλλο χωρίς την παρέμβαση κάποιου υλικού διάμεσου.
Τελευταία επιτυχία σε αυτόν τον τομέα αυτό θεωρείται η τηλεμεταφορά μίας ακτίνας λέιζερ σε απόσταση ενός μέτρου, μέσα σε κλάσματα, την οποία κατόρθωσε μια ομάδα φυσικών του Εθνικού Πανεπιστήμιου της Αυστραλίας, πριν από δύο χρόνια.
Αυτό που κατάφεραν τώρα οι επιστημονικές ομάδες από το αυστριακό Πανεπιστήμιο του Ινσμπρουκ και του αμερικανικού Εθνικού Ινστιτούτου Προτύπων και Τεχνολογίας (Nist) ήταν να μεταφέρουν "πληροφορίες" από ένα άτομο σε ένα άλλο, με τη βοήθεια ενός εφεδρικού τρίτου ατόμου. Τα πειράματα τους βασίστηκαν στο "παράδοξο" φαινόμενο του "κβαντικού συσχετισμού" (quantum entanglement), γνωστό ως φαινόμενο Einstein - Podolsky - Rosen, σύμφωνα με το οποίο δύο σωματίδια μπορούν να παρουσιάζουν συσχετισμένες ιδιότητες και να βρίσκονται σε όμοια κατάσταση, ακόμη και αν είναι σε απόσταση.
Όπως εξηγεί το BBC oι επιστήμονες δημιούργησαν ένα ζευγάρι "συσχετισμένων" φορτισμένων ατόμων (ή ιόντων) το Β και το Γ και κατόπιν τα διαχώρισαν. Κατόπιν δημιούργησαν την κβαντική κατάσταση που θα έπρεπε να τηλεμεταφερθεί σε ένα τρίτο ιόν, στο Α. Κατόπιν πήραν το ένα από τα ιόντα του αρχικού ζευγαριού, πχ. το Β και το συσχέτισαν με το Α. Τέλος, "έστειλαν" την κβαντική κατάσταση του Α στο ιόν Γ, το οποίο μετασχηματίστηκε, ενώ η αρχική κβαντική κατάσταση του Α καταστράφηκε.
Οι δυο ομάδες χρησιμοποίησαν διαφορετικές τεχνικές, δηλαδή οι Αυστριακοί χρησιμοποίησαν ιόντα ασβεστίου, ενώ οι Αμερικανοί ιόντα βηρυλλίου, αλλά η βασική πειραματική διαδικασία παρέμεινε ίδια. Η τηλεμεταφορά έγινε μέσα σε χιλιοστά του δευτερολέπτου, με το πάτημα ενός κουμπιού.
Τα πειράματα αυτά, που θεωρούνται σταθμός, ανοίγουν νέους ορίζοντες στη δημιουργία κβαντικών υπολογιστών που θα λειτουργούν με ασύλληπτες ταχύτητες. Οι υπολογιστές του μέλλοντος, όπως αποκαλούνται, θα μπορούν να διαπραγματεύονται πολύ μεγαλύτερα και περισσότερο πολύπλοκα φορτία δεδομένων, από ό,τι μπορούν οι σημερινοί σούπερ-υπολογιστές, και μάλιστα σε πολλαπλάσιες ταχύτητες.

SociaLMagazinE