Μια αδύναμη κυβέρνηση είναι επικίνδυνη όταν διαπραγματεύεται

Το μεγαλύτερο ρίσκο, αυτή τη δεδομένη χρονική συγκυρία, είναι η συνέχιση της πολιτικής του μνημονίου και η παραμονή του κ. Παπανδρέου στην ηγεσία της χώρας.

Μετά τις αποκαλύψεις Στρος Καν, ο  πρωθυπουργός έχασε και τα όποια υπολείμματα αξιοπιστίας του είχαν απομείνει, γιατί εκτός από αφερέγγυος,  απεδείχθη και αδίστακτος.  Συνομιλούσε κρυφά από την Ε.Ε. με το ΔΝΤ, όταν ήξερε, (αν δεν ήξερε  όφειλε να γνωρίζει), τι συνεπάγονται οι πολιτικές του.

Aλήθεια, πόσοι άλλοι ήταν ενήμεροι για τις παρασκηνιακές συζητήσεις του κ. Παπανδρέου; Να υποθέσω βεβαίως οτι η ιστορία με  το Τ-10, δεν είχε καμιά σχέση με τις προθέσεις του πρωθυπουργού.

Είναι προφανές ότι ο κ. Παπανδρέου, κορόϊδευε απροκάλυπτα έναν ολόκληρο λαό, μοιράζοντας κολοβά επιδόματα και κάλπικες διαβεβαιώσεις. Μας ….κοίμιζε με ψεύτικα λόγια, ενώ μεθόδευε την  έλευση του ΔΝΤ.

Ετσι  άφησε, σκοπίμως, να περάσει ένα διάστημα πλήρους απραξίας,  προκειμένου να φτάσει η κατάσταση στο μη περαιτέρω.

Διέσυρε τη χώρα και υπονόμευσε την εθνική μας οικονομία   για να δικαιολογήσει την αθέτηση των  προεκλογικών  του υποσχέσεων.

Και στη συνέχεια, χωρίς καμιά διαπραγμάτευση (πώς να διαπραγματευτείς ότι έχεις συντελέσει στο διασυρμό σου;) αποδέχθηκε  ένα πρόγραμμα το οποίο ούτε με θαύμα μπορεί  να υλοποιηθεί! Και με άδηλο το έτος εξόδου! Εάν και εφ’ όσον!

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μας παρίστανε και τον σωτήρα!

Τον πατριώτη!

Ο απόλυτος πολιτικός αμοραλισμός.

Όμως η πολιτική του μνημονίου, για την οποία αποκλειστικός υπεύθυνος είναι ο κ. Παπανδρέου, κατέρρευσε.

Απομένει να εκφωνηθεί ο επικήδειος.

Τα οικονομικά στοιχεία του τελευταίου τριμήνου  είναι εφιαλτικά:

- το  ΑΕΠ υποχώρησε κατά 6,6%,

-η επίσημη ανεργία  τρέχει στο 12,4%,

-η οικοδομική δραστηριότητα έπαθε καθίζηση και βρίσκεται στο -30,6%

-ο πληθωρισμός  ανήλθε  στο 5,2%

-το δημόσιο χρέος το 2010 αυξήθηκε κατά 18 μονάδες του ΑΕΠ!

Και το μέλλον διαγράφεται ζοφερό.

Επιτέλους, ας βγεί ο Πρωθυπουργός να μας πει την αλήθεια!

Για να ξέρουμε τι μας περιμένει.

Να μην το μαθαίνουμε από τα ξένα πρακτορεία.

Δυστυχώς, τα   γεγονότα των  τελευταίων ημερών, δείχνουν ότι  ο κ. Παπανδρέου έχει χάσει το παιχνίδι.

Η κυβέρνησή, καθημερινώς διαψευδόμενη, αυτοαναιρείται!

Όταν δεν μπορεί να συντονίσει την κυβέρνησή του, πως  θα χειριστεί τα πολύπλοκα προβλήματα της χώρας;

Ποιος θα τον πάρει στα σοβαρά;

Οποιος θέλει, ασελγεί επί τους σώματος της πατρίδος  μας.

Μια ανίσχυρη κυβέρνηση δεν μπορεί να διαπραγματευτεί, ούτε να υπερασπιστεί  αποτελεσματικά τα συμφέροντα της χώρας.

Στην πολιτική κανένας δεν  έχει …συμβόλαιο με την επιτυχία.

Πολιτικοί άνδρες μεγαλύτερου βεληνεκούς του κ. Παπανδρέου, απέτυχαν παταγωδώς.

Δεν είναι κακό κανένας να παραδέχεται την ήττα του.

Κακό, είναι να επιμένει σε μια πολιτική που  οδηγεί την  κοινωνία, η οποία τον τίμησε με την εμπιστοσύνη της, στην απόγνωση. Νομίζει ότι έχει αυτό το δικαίωμα;

Ο κ. Παπανδρέου διαθέτει μεν  την δεδηλωμένη, αλλά πολύ φοβούμαι ότι έχει ήδη απωλέσει  την πολιτική, πολύ δε περισσότερο, την ηθική νομιμοποίηση να κυβερνά.

Τώρα διακινούν σενάρια ανασχηματισμού για να αλλάξουν την εικόνα.

Μα δεν …ανασχηματίστηκαν πριν λίγους  μήνες για να γίνουν….αποτελεσματικότεροι;

Κάτι, ψελλίζουν  και για πρόωρες εκλογές.

Εδώ που οδήγησαν τα πράγματα τα πάντα μπορεί να μας προκύψουν, ακόμα και από ένα τυχαίο γεγονός.

Ενας πολιτικός με συναίσθηση ευθύνης θα προσέφευγε στο λαό.

Να ζητήσει και την έγκρισή του για αυτά που προτείνει.

Ετσι θα ισχυροποιήσει και τη διαπραγματευτική θέση της χώρας έναντι των δανειστών μας.

Όμως, μέχρι να γίνει αυτό (γιατί το αναπόφευκτο δεν αποτρέπεται)  και επειδή ουδείς γνωρίζει, πλήν του ιδίου, τι δεσμεύσεις αναλαμβάνει  για τη χώρα ο κ. Παπανδρέου, μήπως πρέπει   το πλαίσιο της διαπραγμάτευσης  να αποφασιστεί σε μια σύσκεψη των  πολιτικών αρχηγών  υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας;

του Κώστα Ροδινού