Πριν από ένα περίπου χρόνο, ένα πελώριο κομμάτι από τους πάγους της Αρκτικής ξεκόλλησε από τον κύριο όγκο των πάγων της Αρκτικής και άρχισε το σιγανό ταξίδι του προς το Νότο, όπου σιγά σιγά θα εξαφανιστεί, ενώ συγχρόνως και καθώς θα γίνεται αυτό θα χαθεί και το ψύχος που κουβαλούσε για να απορροφηθεί από τα νερά του Ατλαντικού Ωκεανού.
Όταν αυτό γίνει ένα ακόμη μικρό λιθαράκι θα έχει μπει στο «οικοδόμημα» της υπερθέρμανσης του πλανήτη, που σύμφωνα με τους επιστήμονες, ανάλογα και με το πώς θα εξελιχτεί αυτή η υπερθέρμανση και το τι αλλαγές θα επιφέρει στο κλίμα, ίσως θα πρέπει κάποια στιγμή να ξεχάσουμε την όψη του πλανήτη μας έτσι όπως τον ξέρουμε μέχρι τώρα. Σύμφωνα με τις προβλέψεις των ειδικών ένα μεγάλο τμήμα των πάγων της Αρκτικής θα έχει λιώσει μέχρι το 2030, κάνοντας έτσι προσβάσιμα πολλά σημεία της πολλά σημεία της που για αιώνες ήταν καλυμμένα με πάγους. Και αυτό δημιουργεί μια καινούργια πραγματικότητα. Σύμφωνα με το Αμερικανικό Γεωλογικό Κέντρο Ερευνών τα αποθέματα του πετρελαίου που βρίσκονται κάτω από τους πάγους της Αρκτικής υπολογίζονται σε 90 δισεκατομμύρια βαρέλια, μια ποσότητα δηλαδή που μετατρέπει την Αρκτική αυτόματα σε μια δεύτερη Μέση Ανατολή, καθώς επίσης οι ειδικοί υποστηρίζουν που εκεί βρίσκονται συγκεντρωμένο το 30% των αποθεμάτων φυσικού αερίου.
Και καθώς οι πάγοι της Αρκτικής λιώνουν αρχίζει να γεννιέται ένα καινούργιο πρόβλημα, καθώς πέντε κράτη, οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Δανία, η Νορβηγία και ο Καναδάς, αυτά δηλαδή που συνορεύουν με την Αρκτική εγείρουν αξιώσεις γι αυτή τη γεμάτη πετρέλαιο περιοχή. Έτσι στη Μόσχα στις 22 Σεπτεμβρίου συγκλήθηκε για πρώτη φορά μια σύνοδος από αντιπροσώπους των πέντε αυτών κρατών, προσπαθώντας να βρουν κάποια λύση στο πρόβλημα, καθώς κανείς δεν θα μπορούσε να ξεκαθαρίσει και μέχρι που φτάνουν τα υποθαλάσσια όρια ενός κράτος, όταν μάλιστα εκεί που συγκλίνουν βρίσκονται συγκεντρωμένα τέτοια μεγάλα πετρελαϊκά αποθέματα. Πριν από μερικά χρόνια, το 2007 προσπαθώντας να κατοχυρώσουν αυτά που διεκδικούν είχαν κάνει μια συμβολική κίνηση ρίχνοντας στο βυθό ένα κουτί με τη ρωσική σημαία, πράγμα που βέβαια εξαγρίωσε τους υπόλοιπους διεκδικητές. Κανείς δεν ξέρει τι αποτελέσματα θα φέρει αυτή η σύνοδος της Μόσχας, μια κι αυτή η διεκδίκηση θα κρατήσει κάμποσα χρόνια.
Ο κόσμος ως τώρα έχει μάθει ότι όπου υπάρχουν μεγάλα αποθέματα πετρελαίου, συνήθως ξεφυτρώνει και κάποιος πόλεμος, ή και πόλεμοι διαρκείας, όπως αυτός της Μέσης Ανατολής και αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να αποκλειστεί. Για να καθησυχάσει αυτές της ανησυχίες ο Ρώσος σύμβουλος του Προέδρου Μεντβέντεφ δήλωσε ότι η Ρωσία θα προασπίσει τα συμφέροντά της με τρόπο πολιτισμένο και βάσει των αρχών της διεθνούς νομιμότητας. Αυτή είναι μια παράμετρος όμως που δεν καλύπτεται με λόγια. Θα δείξει με τον καιρό.
Ωστόσο όλη αυτή η υπόθεση θα έπρεπε αναγκαστικά να μας οδηγήσει σε κάποιες άλλες σκέψεις. Η ύπαρξη των πετρελαϊκών αποθεμάτων της Αρκτικής έχει γίνει γνωστή εδώ και κάποιες δεκαετίες. Περιέργως ή συμπτωματικώς, από τότε που έγινε αυτό γνωστό, άρχισε και η κουβέντα για την υπερθέρμανση του πλανήτη, αλλά και το λιώσιμο των πάγων της Αρκτικής που εξελίσσεται με αυξημένους ρυθμούς. Και εδώ όσο και να μην θέλουμε να μπούμε σε σκέψεις συνομωσιολογίας, δεν μπορούμε να αποφύγουμε τη σκέψη , αν το λιώσιμο των πάγων της Αρκτικής γίνεται από μόνο του, ή αποτελεί κι αυτό μέρος κάποιου μεγαλύτερου σχεδίου, όπου το λιώσιμο των πάγων της Αρκτικής δεν έχει να κάνει παρά μόνο με το να γίνουν τα αποθέματα αυτά προσβάσιμα. Δυστυχώς ζούμε σ’ ένα κόσμο που δεν κατοικείται από αγγέλους. Απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν μπορεί να υπάρξει. Κι έτσι ας μείνουμε με αυτήν την περίεργη απορία…
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου