Πόσο κοστίζει να τρως στο νησί της Επανάστασης...

Δεν υπάρχει τίποτα τόσο περίπλοκο και ικανό να προκαλέσει άγχος στην Κούβα όσο το να τρέφεσαι. “Είναι τρομερό. Το κόστος του να έχεις κάθε μέρα τρία πιάτα φαγητού στο τραπέζι “γδερνει” το 90% των εισοδηματων στο σπίτι μου” υποστηρίζει η Caridad, μια 39χρονη παιδίατρος.

“ Φανταστείτε την περίπτωση μου, σημειώνει ο Orlando, ενας 46 χρονος εργάτης οικοδομών. Εχω τέσσερα παιδιά, γυναίκα και την άρρωστη μητέρα μου. Δεν λαμβάνω χρήματα από το εξωτερικό και δεν μου πληρώνουν ούτε ένα σεντ σε συνάλλαγμα. Ξέρεις πως καταφέρνω η οικογένεια μου να τρέφεται με ρύζι, φασόλια και συχνά χοιρινό κρέας; Κλέβοντας...τόσο απλά”.

Στο νησί σχεδόν όλα είναι δύσκολα. Όμως το ζήτημα της διατροφής αγγίζει τα όρια της τρέλας. Σας φέρω ένα παράδειγμα. Ένας γάμος ανάμεσα σε επαγγελματίες με 2 παιδιά και ένα κοινό μισθό μόλις 1000 πέσος ( 45 δολάρια) τους φτάνει για να τραφούν 14 μέρες. Το υπόλοιπο του μήνα πρέπει να επινοήσουν τι θα κάνουν με το θέμα του φαγητού.

Τώρα λοιπόν βγάζουμε την αριθμομηχανή. Ο Juan, 26 μόλις χρόνων, που δουλεύει σε μία βιοτεχνία, ζει με τους συνταξιούχους γονείς του που οι οποίοι κερδίζουν 377 πεσος ( 15 δολάρια). Όταν πληρώνεται τα 496 πέσος του μισθού του ( 21 δολάρια) περνάει από τη τοπική αγορά και αγοράζει 5 λίβρες χοιρινού κρέατος για 23 πέσος ( σχεδόν ένα δολάριο) κάθε λίβρα. Έτσι φεύγουν 115 πέσος.

Αργότερα κατευθύνεται στον πάγκο των φρούτων και τον λαχανικών. Ενα αβοκάντο κοστίζει 10 πέσος ( μισό δολάριο), τρία πράσινα μάνγκο και όχι ιδιαίτερα μεγάλα τα αποκτάει με 22 πέσος. Δυο λιβρες γουαβα, (ενα είδος τροπικού φρούτου) κοστίζουν 10 πέσος η κάθε λίβρα και 8 μπανάνες για τηγάνισμα κοστίζουν 3 πέσος η κάθε μία.

Αγοράζει λίγο σκόρδο και κρεμμύδι για 25 πεσος. Πέντε ναίλον θήκες για ένα πέσο καθεμια, μιας και κατά καιρούς στα μαγαζιά και στις κουβανικες κάβες δεν βρίσκεις τσάντες για να τοποθετεις τα προϊόντα. Και θα πρέπει να κομπάζεις ότι είσαι τυχερός αν βρείς, αν και σπάνια στα μαγαζιά βρίσκει κανείς αυτό που ψάχνει

Όταν φτάνει στο σπίτι του και κάνει το λογαριασμό κινεί το κεφάλι του με δυσαρέσκεια. Έχει ξοδέψει 211 πέσος για να τραφεί το πολύ 3 μέρες. Και ακόμη δεν έχει αγοράσει ρύζι, αυγά, λάδι η χυμό ντομάτας.

Αν σε αυτές τις αγορές του, τα βασικά τρόφιμα των καθημερινών διατροφικών οικογενειακών αναγκών ήταν επιδοτούμενα από την κυβέρνηση, αν καθε μήνα επιδοτούσε η κυβέρνηση τρόφιμα ανα κεφάλι ( 7 λιβρες ρύζι, 3 λίβρες ζάχαρη, 2 λίβρες μάυρη ζάχαρη, 20 ουγγιες φασολια, μερικές ουγγιες καφέ και ένα καθημερινό ψωμάκι 80 γραμμαρίων) η οικογένεια του Juan θα μπορούσε να τραφεί με τα μισά χρήματα κάθε μήνα.

Εδώ και καιρό οι γονείς του Juan αντικατέστησαν το γεύμα τους με λίγο ψωμάκι και ένα κομμάτι τροπικού φρουτου η μια τηγανιά αλευριού καρυκευμένη με κρεμμύδια. Για πρωινό πίνουν μια κούπα καφέ όταν έχουν. Στο γιό τους δεν θα μπορούσαν να ζητήσουν περισσότερα, ξοδεύει εξάλλου όλο του το μισθό σε τρόφιμα.

Επιπλέον στη βιοτεχνία ο Juan συνηθίζει να κλέβει ότι μπορεί απο απόσταση βολής. Λάμπες, μπογιές, βίδες, αλκοόλ, οτιδήποτε. Τα χρήματα που εξοικονομεί και αυτά τα επενδύει στο φαγητό.

Όταν δε στο τέλος της εβδομάδας βγαίνει με τη φίλη του, με το μέρος τους έχουν μόνο την αγάπη τους. Πάντα βγαίνουν χωρίς σεντ στην τσέπη. Με δυσκολία πάνε στο σινεμά και αργότερα στον κουβανικό τοίχο των λυγμών, το malecon habanero.

H διαφορετική οπτική του Raul και του Fidel

Όπως ο Juan, Rolando και η Caridad, ζει περίπου το 40% του πληθυσμού που δεν λαμβάνει εμβάσματα από το εξωτερικό. Δεκάδες φορές ο στρατηγός Raul Castro έχει αναγνωρίσει ότι τα φασόλια είναι πιο σημαντικά από τις κάννες των όπλων. Έχει επίσης πει ότι η διατροφή είναι ένα ζήτημα εθνικής ασφάλειας.

Στον αδερφό του Fidel αυτό το ζήτημα δεν φαίνεται να τον ενδιαφέρει. Με την εμπλοκή του στην ηγεσία του πλανήτη, αυτό που τον ενδιαφέρει είναι τα διεθνή ζητήματα. Αυτός δεν υπομένει αυτά τα απλά καθημερινά προβλήματα του κόσμου

Όπως αναφέρει στο blog του ο αμερικανός δημοσιογράφος Jeffrey Goldberg, ο οποίος πρόσφατα του πήρε συνέντευξη, κατά τη διάρκεια του γεύματος ο Kάστρο κάνει μια δίαιτα μεσογειακή, ψάρι, σαλάτα ψωμί με ελαιόλαδο και κρασί. Δεν παύει όμως και αυτό να είναι ένα αξιόλογο γεύμα

Αν κάποιος στην Κούβα ανήκει στην κατηγορία των ηρώων σε αυτή την περίπτωση των ηρωίδων, αυτές είναι οι νοικοκυρές. Εδώ και δεκαετίες έχουν επινοήσει τρόπους για να τρέφουν τους δικούς τους ανθρώπους. Με λίγα υλικά για μαγείρεμα έχουν την δημιουργικότητα του πιο προικισμένου σεφ. Αυτό που είναι σημαντικό για αυτές είναι η δική τους οικογένεια να μην κοιμάται μα άδειο στομάχι

Είναι όπως το θαύμα του ψωμιού και των ψαριών. Αξίζουν όσο ένας οβελίσκος στην Πλατεία της Επανάστασης.