Βορειοανατολικά της Τανζανίας, κοντά στα σύνορα με την Κένυα, βρίσκεται το Κιλιμάντζαρο. Δεν είναι μόνο το ψηλότερο βουνό της Αφρικής, αλλά και ένα από τα μεγαλύτερα ηφαίστεια του κόσμου. Λένε ότι ο μόνος τρόπος για να καταλάβεις την ομορφιά και την ιδιαιτερότητά του είναι να το δεις από κοντά.
Το Κιλιμάντζαρο, η στέγη της Αφρικής, έχει ύψος 5.895μ. και είναι το ψηλότερο βουνό στον κόσμο που δεν αποτελεί τμήμα μιας εκτεταμένης οροσειράς. Η γύρω περιοχή μόλις που φτάνει τα 900μ. σε υψόμετρο, με αποτέλεσμα το Κιλιμάντζαρο να ξεχωρίζει από μεγάλες αποστάσεις. Μπορεί να στέκεται «απομονωμένο», στην πραγματικότητα όμως αποτελεί το μεγαλύτερο από τα ηφαίστεια του τόξου που διασχίζει τη βόρεια Τανζανία από την ανατολή μέχρι τη δύση.
Το Κιλιμάντζαρο είχε στο παρελθόν τρεις μεγάλους κρατήρες που σήμερα αποτελούν και τις τρεις ψηλότερες κορυφές του. Οι κρατήρες δεν ήταν ενεργοί τις ίδιες χρονικές περιόδους, γι’ αυτό και η ηλικία και η μορφή τους διαφέρει πολύ: στα δυτικά, η ψηλότερη κορυφή του είναι η Shira (3.962μ.), η οποία με την πάροδο των χρόνων και τη ροή μάγματος από τον κρατήρα Kibo, έχει μετατραπεί σε οροπέδιο. Στα ανατολικά, η ψηλότερη κορυφή είναι το Mawenzi (5.149μ.) που έχει πολύ απότομες πλαγιές, ενώ η πιο πρόσφατα δημιουργημένη κορυφή είναι η Kibo (5.895μ.) που αποτελείται από δύο ομόκεντρους κρατήρες και καλύπτεται μόνιμα από χιόνι. Όλες οι κορυφές του είναι (σχετικά) εύκολα προσβάσιμες, γι’ αυτό και το Κιλιμάντζαρο αποτελεί δημοφιλή προορισμό ανάμεσα στους λάτρεις της ορειβασίας.
Η πιο εύκολη ορειβατική διαδρομή για την κορυφή του Κιλιμάντζαρο διαρκεί έξι μέρες. Η βραδυνή ξεκούραση είναι πολύτιμη.
Όμως το Κιλιμάντζαρο δεν είναι μόνο οι κορυφές του. Η ανάβαση από τις πλαγιές του μοιάζει με μια εικονική κλιματική περιήγηση από τους τροπικούς στην αρκτική: στη βάση του το κλίμα είναι τροπικό (εξάλλου το Κιλιμάντζαρο βρίσκεται σχεδόν πάνω στον Ισημερινό) ενώ στην κορυφή γίνεται αλπικό, με χιόνια που δεν λιώνουν ποτέ και εντυπωσιακούς παγετώνες. Βέβαια, από το 1912 το Κιλιμάντζαρο έχει χάσει το 82% του χιονιού του και από το 1962 το 55% των παγετώνων του, γι’ αυτό και ειδικές ομάδες επιστημόνων μελετούν διαρκώς τις επιπτώσεις των κλιματικών αλλαγών στα οικοσυστήματά του.
Το «Κίλι», όπως το αποκαλούν χαϊδευτικά, έχει πέντε διαφορετικές ζώνες βλάστησης που καλύπτουν ένα πολύ ευρύ φάσμα από θαμνώδεις εκτάσεις και καλλιέργειες, μέχρι πυκνά δάση και αλπική έρημο. Μέχρι τα 2.500μ. συναντά κανείς πολλά είδη θηλαστικών, όπως ελέφαντες, λεοπαρδάλεις, βουβάλια και μικρές αντιλόπες, ενώ όσο το υψόμετρο μεγαλώνει, τόσο η χλωρίδα και η πανίδα περιορίζονται.
Το μεγάλο του ύψος, η φυσική μορφή του, οι χιονισμένες κορυφές, οι παγετώνες, η πλούσια βιοποικιλότητα σε συνδυασμό με την «απομόνωση» από τις γύρω πεδιάδες, κάνουν το Κιλιμάντζαρο χαρακτηριστικό παράδειγμα σπάνιας φυσικής ομορφιάς και το κατατάσσουν ανάμεσα στα υποψήφια Νέα Θαύματα της Φύσης. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που συγκεντρώνει τις περισσότερες διεθνείς ψήφους απ’ όλες τις υπόλοιπες υποψηφιότητες.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου