Αρέσει πράγματι στις γυναίκες το wild sex;

Μπορεί ένα trendy ανάγνωσμα να ευθύνεται για την αύξηση της βίας ανάμεσα στα ζευγάρια; Οι ειδικοί σχολιάζουν πού τελειώνει η αλήθεια και πού αρχίζει η υπερβολή και αναλύουν τις... γκρίζες ζώνες της ευχαρίστησης.

---

Η φήμη του άρχισε να εξαπλώνεται σαν ψίθυρος μέσα στην πόλη. «Το έχεις διαβάσει;», «Εσύ το ξέρεις;», «Το είχε φέρει μια συνάδελφος στο γραφείο...», «Είναι καλό;», «Ε, εντάξει τώρα». Με την απαραίτητη συνωμοτική διάθεση που πάντα χαρακτηρίζει αντίστοιχες γυναικείες κουβέντες, το μυθιστόρημα-φαινόμενο που κατάφερε να ρίξει από το θρόνο των μπεστ σέλερ ακόμα και τον Χάρι Πότερ έγινε talk of the town. Και θα είχα φτάσει να πιστεύω ότι το Fifty Shades of Grey (Οι Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι, εκδ. Πατάκη) είναι κάτι σαν αστικός μύθος, δηλαδή ναι μεν υπήρχε, κυκλοφορούσε και σάρωνε σε πωλήσεις, αλλά καμία γνωστή ή φίλη δεν το είχε πιάσει στα χέρια της.
Μέχρι που ο ερχομός των καλοκαιρινών διακοπών μού άλλαξε εντελώς γνώμη: σχεδόν ανά τρεις ξαπλώστρες στην παραλία έβλεπα το χαρακτηριστικό γκρι εξώφυλλο με τη γραβάτα, ενώ με την επιστροφή στην Αθήνα το Σεπτέμβρη πληροφορήθηκα ότι τουλάχιστον τρεις φίλες μου είχαν στριμώξει το Fifty Shades στα αναγνώσματα του καλοκαιριού. Η μεγάλη φήμη, οι αναφορές και τα σχετικά κείμενα σε έγκριτες εφημερίδες και μεγάλα περιοδικά, αλλά και τα ντιμπέιτ που ξεκίνησαν στο διαδίκτυο έφεραν και την απενοχοποίηση. Κάθε γυναίκα έχει το δικαίωμα να διαβάσει, να αποκτήσει άποψη, ακόμα και να εκφραστεί θετικά απέναντι σε ένα προϊόν που προκάλεσε ντόρο, όπως είχε κάνει το Sex and the City πριν από περίπου μία δεκαετία.
Το ερώτημα βέβαια είναι το εξής: η παραπάνω σειρά απελευθέρωσε τις γυναίκες, τις προέτρεψε να αρχίσουν να μιλάνε πιο ανοιχτά για τις σεξουαλικές τους σχέσεις, επιθυμίες και προτιμήσεις, να αντιμετωπίζουν τις ερωτικές και σεξουαλικές τους ιστορίες πιο ανάλαφρα, μέσα από ένα χιουμοριστικό πρίσμα. Το Fifty Shades όμως τι ακριβώς πέτυχε; Έμαθε στις γυναίκες πώς να υποτάσσονται πιο εύκολα στις ορέξεις ενός απαιτητικού αρσενικού;
Ό,τι αρχίζει ωραία...
Το στόρι του βιβλίου είναι λίγο πολύ γνωστό: η συνεσταλμένη φοιτήτρια Αναστάζια Στιλ ερωτεύεται και παραδίνεται ψυχή τε και σώματι στο σέξυ επιχειρηματία Κρίστιαν Γκρέι. Ένα παιχνίδι έρωτα, πάθους, σεξ, αγάπης, υποταγής, εκμετάλλευσης, μίσους, αντίδρασης, ενοχής και πολλών ακόμα αποχρώσεων αρχίζει.
Και μαζί ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια εύλογα ερωτήματα, με το φρενήρη ρυθμό που αυξάνονται και οι πωλήσεις των αντιτύπων στα βιβλιοπωλεία όλου του πλανήτη. Το βασικό όλων είναι κατά πόσο το συγκεκριμένο μυθιστόρημα εκφράζει τις γυναίκες του 21ου αιώνα. Κρύβουμε όλες μέσα μας μια ευαίσθητη Αναστάζια, η οποία το μόνο που περιμένει είναι να συναντήσει ένα γοητευτικό και πλούσιο άντρα στον οποίο θα χαρίσει με ανακούφιση τα κλειδιά του σπιτιού, της καρδιάς, του μυαλού και της χειροπέδας που σφίγγει τους δύο καρπούς της;
Η S&M ορολογία και οι σαδομαζοχιστικές πρακτικές είναι τόσο διαδεδομένες στις κρεβατοκάμαρές μας ώστε να διαβάζουμε αναλυτικές περιγραφές σε ένα βιβλίο ευρείας κατανάλωσης και να μη μας προκαλούν καμία έκπληξη; Και τελικά πού τελειώνει η σεξουαλική ευχαρίστηση και πού αρχίζει η βία (συναισθηματική ή ψυχολογική);
Εδώ οι απόψεις διίστανται. Ορισμένοι, όπως η Αμερικανίδα ψυχοθεραπεύτρια Σούζαν Γουίνστον, υποστηρίζουν ότι η επιτυχία του Fifty Shades βασίζεται στην επιθυμία των ανθρώπων να συμμετέχουν σε κάτι εντελώς διαφορετικό από τα συνηθισμένα: «Είναι μια ιστορία για κυρίαρχους και υποτακτικούς. Αυτό είναι ένα καινούριο... φρούτο και οι γυναίκες 'τσιμπάνε'. Γιατί; Γιατί είναι ένας κόσμος στον οποίο (επισήμως) δεν θα μπούνε ποτέ, ωστόσο όλοι θέλουν να ρίξουν μια ματιά σε αυτόν».
Αλλά είναι μόνο αυτό; Η ειδικός το θέτει ακόμα πιο ξεκάθαρα: «Μιλάμε για μια σειρά βιβλίων τα οποία οι γυναίκες διαβάζουν πίσω από κλειδωμένες πόρτες. Γιατί έχουν παρασυρθεί σε αυτό; Απλό. Πρόκειται για σεξ. Οι αναγνώστριες πληρώνουν για το προνόμιο να διαβάζουν πορνό, αλλά το παρουσιάζουν στον εαυτό τους ως την ιστορία μιας σχέσης. Αυτή η σχέση όμως έχει μέσα της τόσο πολύ σεξ που με κάνει να υποφέρω». Η Γουίνστον, λοιπόν, κατεβάζει τη μάσκα της σχέσης και μιλάει για καθαρό πόνο. Ο τελευταίος προκύπτει από τη βία. Επομένως η συγκεκριμένη σειρά βιβλίων κρύβει μέσα της βία;