ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ-ΟΡΟΣΗΜΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΧΕΣΗ

Θυμάσαι κάθε μικρή και μεγάλη στιγμή από την κάθε σχέση που έχεις κάνει στη ζωή σου. Μολονότι γενικά η μνήμη σου δεν θεωρείται και η καλύτερη δυνατή, στο συγκεκριμένο κλάδο είναι πραγματικά φωτογραφική. Και αποτυπώνει στο φακό της κάθε τι σημαντικό και ασήμαντο, σχηματίζοντας ένα πραγματικά τεράστιο οικοδόμημα, από το ποίο πολλές φορές, όταν ανασύρεις γεγονότα και αναμνήσεις, δυσκολεύεσαι να επιλέξεις ποια είναι αυτά που πραγματικά ξεχωρίζουν και την έχουν σημαδέψει.

Κι όμως, τα πράγματα είναι απείρως ευκολότερα από όσο μπορεί να πιστεύεις. Σε κάθε σχέση, ανεξάρτητα από σοβαρότητα, χρονική διάρκεια, ψυχικό δέσιμο και όλα τα συναφή κριτήρια που την καθορίζουν, υπάρχουν ορισμένα γεγονότα, τα οποία εκ των πραγμάτων αποτελούν τα ορόσημα αυτής. Και όσο και αν σε πονάει να τα θυμάσαι, με κάθε σχετική ανάμνηση να πονάει ή να καθίσταται δυσάρεστη, αυτό δεν τα κάνει λιγότερο σημαντικά. Για αυτό, πέραν του αν το παραδέχεσαι ή όχι, τα σχετικά milestones βρίσκονται εκεί, χαμογελώντας και κουνώντας σου το χέρι ειρωνικά. Αποδεικνύοντας με την ύπαρξή τους, ότι δεν πρόκειται ποτέ α φύγουν από τη μνήμη σου, και αυτό ακριβώς είναι που τα καθιστά σημαντικά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο:

• Το πρώτο ΑΛΗΘΙΝΟ «Σ’ αγαπώ». Πρόσεξες το κεφαλαίο στο επιθετάκι, έτσι; Όχι κάθε ένα που πέταξες βεβιασμένα ή για να σώσεις καταστάσεις. Αλλά το ένα και μοναδικό που είπες και το εννοούσες πραγματικά, ή που σου είπε αυτός, με την ίδια ψυχική διάθεση. Μην ρωτάς πως το αναγνωρίζεις. Το αναγνωρίζεις. Απλά. Και δεν το ξεχνάς ποτέ. Όπως και όλα όσα το συνοδεύουν: μέρος, ώρα, περίσταση, συνθήκες, και όλα τα συμπαρομαρτούντα…
• Η πρώτη φορά που το κάνατε. Χωρίς να παίζει ρόλο του αν ήταν η καλύτερη, η χειρότερη, ή μάλλον μέτρια, η πρώτη φορά είναι αυτή που δεν πρόκειται να ξεχάσεις ποτέ. Και νικά στα σημεία το πρώτο φιλί με χαρακτηριστική άνεση. Κάνε ένα τεστ μνήμης με όλους σου τους πρώην και δες τι θυμάσαι από τα δύο περισσότερο. Είμαι σίγουρος ότι και πάλι νίκησα…
• Η πρώτη σκέψη της σκέψης του. Δηλαδή, όταν συλλάβεις για πρώτη φορά τον εαυτό σου να προσπαθείς να διαβάσεις τη σκέψη του, ή έστω να προσπαθείς να ανακαλύψεις τι σκέφτεται για οποιοδήποτε ζήτημα. Είναι η στιγμή που ανακαλύπτεις ότι έχεις πραγματικά δεθεί μαζί του. Και ότι αρχίζετε να γίνεστε ένα. Και σε νοητικό επίπεδο, που είναι και το σημαντικότερο…
• Η συγκατοίκηση. Είναι όταν ο ένας μετακομίζει στο σπίτι του άλλου ή νοικιάζετε ένα καινούριο. Τότε δηλαδή που αποφασίζετε να το σοβαρέψετε, και να ζήσετε πραγματικά μαζί. Η πρώτη σοβαρή στιγμή δέσμευσης δηλαδή, που είναι σε τελική ανάλυση και αποτέλεσμα της γενικότερης «σοβαροποίησης» του δεσμού που έχετε αναπτύξει.
• Η απομυθοποίηση εκατέρωθεν. Που έρχεται συνήθως με την κοινή συμβίωση, και όπου ανακαλύπτεις ότι ο Θεός που έχεις πλάσει στο μυαλό σου είναι ένας φυσιολογικός άνθρωπος, ακατάστατος και ασυμμάζευτος. Και αυτός ότι όταν ξυπνήσεις το πρωί, πραγματικά δεν βλέπεσαι, και ότι δεν γεννήθηκες με μόνιμα αλαβάστρινη επιδερμίδα, αλλά έχεις και τους μαύρους σου κύκλους και τις πρώτες ρυτιδούλες και όλα τα σπασίματα τα φυσιολογικά για την ηλικία σου…
• Η γνωριμία με τους δικούς του. Όπου εκείνη την ώρα, παίζει να ήταν και μέσα στο top 3 των χειρότερων στιγμών της ζωής σου, και οι στιγμές σου φαινόταν τόσο άβολες, που θα ευχόσουν να ανοίξει η γη και να σε κάνει μια χαψιά. Κι όμως: εκ των υστέρων θα αναγνωρίσεις πόσο θεμελιακής σημασίας ήταν αυτή η μέρα, και τη σηματοδότηση του πόσο ψηλά σε έχει…
• Ο πρώτος άγριος (αλλά μιλάμε πραγματικά άγριος) καβγάς σας. Όπου τα κάνετε και οι δύο ρημαδιό, με αυτόν λογικά να βροντά την πόρτα πίσω του, και εσένα να ξοδεύεις το επόμενο τριήμερο, μέχρι να τα ξαναβρείτε, με χαρτομάντιλα, το μαξιλάρι αγκαλιά και τις φίλες σου σε εντατικές διπλοβάρδιες αποκλειστικών νοσοκόμων. Κοιτώντας πίσω συνειδητοποιείς πόσο ωριμότερους σας έκανε και τους δύο. Και πόσο βοήθησε στη σταθεροποίηση και περαιτέρω σύσφιξη της σχέσης σας…

Τέλος; Εκείνη η φορά που αποφασίσατε, παρ’ ότι είχατε όλη την καλή διάθεση και οι δύο, να μην κάνετε σεξ. Απλά να κάτσετε αγκαλιά και να δείτε μια ταινία, με το τέλος της οποίας θα παραμένατε ο ένας αντίκρυ στον άλλο, με το βλέμμα σας καρφωμένο εκατέρωθεν μέσα σας. Είναι η λεγόμενη χρυσή στιγμή της ωριμότητας μίας σχέσης, και εν πολλοίς σηματοδοτεί τη μετάβαση στο επόμενο επίπεδο, με το βαθμό δυσκολίας να αυξάνει βέβαια. Το αν θα καταφέρετε να ανταποκριθείτε είναι αποκλειστικά και μόνο δική σας υπόθεση και ευθύνη. Όχι ότι μπορεί και η έκβαση να μην είναι αρνητική. Κάθε άλλο. Αυτό δεν σημαίνει ότι η σχέση σας δεν ήταν «καλή» ή «σωστή», αλλά το ότι για χ, ψ λόγους δεν κατάφερε να αντέξει στο χρόνο. Αφήνοντας όμως πίσω στιγμές που θα σε συνοδεύουν για μία ζωή, πραγματικά θεμέλια και υποστηρίγματα της, έτοιμες να στηρίξουν με την εμπειρική τους βάση κάθε νέα σου προσπάθεια στο μέλλον. Και τις οποίες θα θυμάσαι, ακόμη και πολύ καιρό μετά, με ένα γλυκό χαμόγελο να σχηματίζεται στα χείλη. Θέλεις μεγαλύτερη απόδειξη;