Υπέρ ή κατά των εθνών μία πιθανή παρέμβαση εξωγηίνων στον πλανήτη Γη;

Είναι ένα από τα πολλά σενάρια που υποστηρίζουν την δήθεν επιτακτική ανάγκη γιά παγκοσμιοποίηση. Η διεθνής ολιγαρχία απαιτεί την υποταγή όλων των εθνών και των λαών της Γης σε μία κεντρική παγκόσμια κυβέρνηση, διότι μόνον έτσι, δηλαδή υποδουλωμένοι στην διεθνή ολιγαρχία, ίσως έχουμε κάποια πιθανότητα να αποτρέψουμε τις τυχόν «ανεπιθύμητες κοινωνικές συνέπειες μίας τέτοιας ανακάλυψης και μίας βαθιάς αλλαγής στάσης σχετικά με την θέση της ανθρωπότητας στο σύμπαν» [1].

Ας υποθέσουμε πως κάτι γνωρίζουν τούτα τα μεγάλα παιδιά στο Νταβός της Ελβετίας. Ας υποθέσουμε δηλαδή πως παίζει το σενάριο και «ανακαλύψουμε την ύπαρξη εξωγήινης ζωής [ακόμα και σε απολιθωμένες μορφές] ή άλλους πλανήτες, που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν την ανθρώπινη ζωή» [1].

Στην υποθετική λοιπόν περίπτωση που κάποιοι εξωγήινοι φτάσουν στη Γη, τότε τι έχουμε εμείς, οι κάτοικοι του πλανήτη, να αντιπαραθέσουμε στην εδώ παρουσία ενός ξένου πολιτισμού; Μα τι άλλο από τον δικό μας πολιτισμό!

Είναι λοιπόν ο πολιτισμός μας ανθρωποκεντρικός και κοινωνικοκεντρικός; Ή μήπως συλλογικά βιώνουμε, στην μεταμοντέρνα μας προσωρινότητα, μία προ-ανθρωποκεντρική πολιτισμική φάση, όπου ακόμη και η έννοιες της διανεμητικής δικαιοσύνης και ‘πολιτικής’ κοινωνίας είναι πλέον ανύπαρκτες ενώ, στην συλλογικότητά μας, η μή πολιτική κοινωνία των ανθρώπων έχουμε βλακωδώς περάσει στην τελεία ιδιωτεία;

Μπορεί τούτη η διαπίστωση να εξαναγκάσει τους εξωγηίνους να μας αφανίσουν διά παντός από την επιφάνεια του πλανήτη Γη; Διότι πόσο άχρηστος είναι τούτος ο πολιτισμός μας, ο οποίος δεν βασίζεται ούτε σε εθνική αυτοθέσμιση ούτε σε λαϊκή αυτοδιοίκηση των εθνών και των λαών του πλανήτη Γη;

Δεν μπορούμε βέβαια να γνωρίζουμε εκ των προτέρων τα πολιτισμικά κριτήρια των εξωγηίνων. Μπορούμε όμως να υποθέσουμε πως όσον πιό κοινωνικά και πολιτικά προηγμένος είναι ο πολιτισμός μας εδώ στον πλανήτη Γη, τόσο περισσότερες θα είναι οι πιθανότητες να μας αντιμετωπίσουν κάποιοι εξωγήινοι με διαλλακτικότητα, ίσως και με φιλότητα, και όχι με εχθρότητα.

Και γιά να συνεχίσουμε να δημιουργούμε έναν κοινωνικά και πολιτικά προηγμένο πολιτισμό, βεβαίως χρειαζόμαστε τις ιδιαιτερότητες του κάθε μας έθνους και του κάθε μας λαού. Μόνον έτσι μπορούμε συλλογικά να συνθέτουμε έναν κοινωνικά και πολιτικά προηγμένο πολιτισμό, μέσα από την σύνθεση των αντιθέτων, τα οποία μας παρέχουν τα διαφορετικά έθνη και οι διαφορετικοί λαοί, που αρμονικά πρέπει να ζούμε επάνω στην επιφάνεια του πλανήτη Γη.

Η πολτοποίηση των εθνών και των λαών, με την ακουσία ή και εκουσία υποταγή μας σε μία απολυταρχική και τυραννική παγκόσμια κυβέρνηση, εύκολα μπορεί μας οδηγήσει σε ένα ‘ομοιοστατικό πεδίο’, σε ένα ‘βάλτωμα’ δηλαδή, της πολιτισμικής αναπτύξεως του ανθρωπίνου μας είδους. Αυτό το βάλτωμα ή ομοιοστατικό πεδίο είναι που προσπαθεί να αποτρέψει με την παρέμβασή του και τις προσφορές του της χρηματιστικής προς την Ελλάδα και την Κύπρο, ο είς την ελευθερίαν του ελληνικού μας κόσμου και πολιτισμού επενδυτής, ο Έλλην Ατέμιος Σώρρας (http://www.artemis-sorras.com/).

Εκτός από όλες τις πληροφορίες που μπορείς να βρεις στον ιστότοπο του Αρτέμη Σώρρα, ένας πλέον ανεξάρτητος πολιτευτής στην Ελλάδα, ο Νίκος Ι. Νικολόπουλος, ήδη επιτελεί το αυτονόητο καθήκον του, ζητώντας την άρση της βουλευτικής του ασυλίας, ώστε να εξεταστεί η προσφορά χρηματιστικής του Αρτέμη Σώρρα από τις αρμόδιες αρχές. Eν συντομία, οι δύο όροι της προσφοράς χρηματιστικής του Αρτέμη Σώρρα προς την Ελλάδα συνοψίζονται στον λογιστικό έλεγχο του εθνικού μας χρέους και στην πλήρη διαφάνεια του δημοσίου από το 1974 και εντεύθεν [2].

Ο δε Δρ. Εμμανουήλ Λαμπράκης, Πρόεδρος, Επιτροπή Διαχείρισης και Ελέγχου Ε.N.D. (EndNationalDebt:http://ei-end.org/), επίσης μετά παρρησίας αποκαλύπτει τρομακτικά σημεία και τέρατα, γιά το πως ακριβώς η παγκόσμια ολιγαρχία προσπαθεί, γιά αιώνες τώρα, μέσω της διεθνούς χρηματιστικής, να κρατεί τον ελληνικό μας κόσμο και πολιτισμό σε μία κατάσταση βαλτώματος και αφανισμού, ώστε να πάψουμε να δημιουργούμε πολιτισμό [2]. Ούτε όμως μπορούμε να γνωρίζουμε εκ των προτέρων από που θα έλθει η επομένη φάσι σύνθεσης του ανθρωπίνου μας πολιτισμού.

Κάλλιστα μπορεί η επομένη φάσι της πολιτισμική μας προόδου επάνω στην επιφάνεια του πλανήτη Γη να προέλθει από την σύνθεση του τρόπο με τον οποίον, π.χ., η Ζουαζιλάνδη αντιμετωπίζει το κοινωνικό της συμβόλαιο ή η Χιλή χειρίζεται την παιδεία του λαού της. Το γενικό βέβαια πλαίσιο μέσα στο οποίο όλα τούτα μπορούν να πραγματωθούν δομείται από την επιτακτική ανάγκη, στην μεταμοντέρνα μας προσωρινότητα, του να καθυποτάξουμε το επικυρίαρχο δόγμα της διεθνούς χρηματιστικής στην αληθινή οικονομία των πραγματικών αγαθών και υπηρεσιών, υπέρ του κοινού μας οφέλους της συλλογικής ευδαιμονίας και της συλλογικής οικονομικής ευμάρειας, και του ελληνικού μας κόσμου.

Διότι και η προσωπική, αλλά και η συλλογική μας ευδαιμονία και οικονομική ευμάρεια συνάδουν με την ‘Αφθονία’, που είναι ένας από τους 4 (τέσσερις) βασικούς πυλώνες του ελληνικού μας κόσμου και πολιτισμού, και αντιδιαμετρικά αντιτίθεται στην αυστηρή λιτότητα που, μέσω της στυγνά δυναστικής κομματοκρατίας, η απολυταρχικά και τυραννικά παγκοσμιοποιημένη χρηματιστική δογματική, διά της βίας επιβάλλει στον ελληνικό μας κόσμο και πολιτισμό, και στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Όσον δε αφορά την δική μας δυνητική συμβολή στον ανθρώπινο πολιτισμό, το Αιέν Αριστεύειν εν Ελευθερία είναι το κεντρικό πρόταγμα του ελληνικού μας κόσμου και πολιτισμού, το οποίον, με στατική περιπλοκότητα και δυναμική πολυπλοκότητα υποβαστάζουν: η Αισθητική, η Αλήθεια, η Αρετή και η Αφθονία.