ΟΙ 5 ΑΝΤΡΙΚΕΣ ΑΓΩΝΙΕΣ

Πριν γράψω οτιδήποτε περισσότερο, ας προχωρήσω σε μία αναγκαία διευκρίνιση για να σε προλάβω: όχι, το εν λόγω κομμάτι δεν είναι άχρηστο. Όχι, δεν είναι δεδομένο ότι μπορεί να αποτελείται και από μία σειρά, με τη σειρά αυτή να είναι: «πώς θα ρίξουν την επόμενη γυναίκα στο κρεβάτι». Μπορεί τα πράγματα να παραέχουν γίνει κυνικά όσον αφορά τις σχέσεις μας, αλλά δυστυχώς έχω την εντύπωση...…ότι πλέον η αντιμετώπιση από τη δικής σας πλευρά έχει μπει σε μονοπάτι δύσβατο και εν πολλοίς δύσκολα προσπελάσιμο. Και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς, με αυτό το attitude από την πλευρά σας, σωστά;
Τι είπες; Έτσι έχουν τα πράγματα και καλά θα κάνω να κοιτάξω την πραγματικότητα χωρίς παρωπίδες; Επειδή ακριβώς την κοιτάζω από την κατάλληλη οπτική γωνία, μπορώ να σε βεβαιώσω ότι είσαι λάθος. Πολύ λάθος. Και αντίθετα από την πλήρη αναισθησία για πιο σοβαρά ζητήματα που πιστεύεις ότι μας διακατέχει, ναι, έχουμε πολύ περισσότερες αγωνίες. Για εξαιρετικά πεζά και σίγουρα όχι και τόσο sexy θέματα… Οι κυρίαρχες αγωνίες των αγοριών που συναντάς σο δρόμο, συναναστρέφεσαι κτλ κτλ πόρρω απέχουν από το κυνήγι του επόμενου θηλυκού που θα βρεθεί στο διάβα τους. Δεν λέω ότι και αυτό δεν συμβαίνει, αλλά πάντως σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί πρώτη προτεραιότητα (και εντάξει, κάποιες εξαιρέσεις απλά είναι εκεί για να επιβεβαιώσουν τον κανόνα). Στην πρώτη γραμμή του πυρός βρίσκονται άλλα πράγματα, και σου δίνω μια γεύση, έτσι για να έχεις μία πληρέστερη εικόνα του τι σκέφτεται το εκάστοτε αρσενικό που βρίσκεις απέναντι σου κάθε μέρα:

Θα τα καταφέρω στη ζωή μου; Και πιο συγκεκριμένα, θα μπορέσω να αντεπεξέλθω στις αυξημένες ευθύνες με τις οποίες έχω φορτωθεί από την κούνια; Είτε από οικογένεια, είτε από φίλους και γνωστούς, είτε από κοπέλες, είτε από προϊσταμένους στη δουλειά, το ζήτημα είναι ένα: όλοι περιμένουν πολλά από εμάς. Και καθένας μας θεωρείται τουλάχιστον υπερδύναμος Τιτάνας που μπορεί να κουβαλήσει όχι μόνο ολόκληρη Γη, αλλά και χίλια; Δυο άλλα; [πράγματα στους ώμους του. Σε δύσκολες εποχές σαν τη σημερινή, και με τον εγωισμό που μας διακατέχει να παραμένει εδραίος, τι σε κάνει να πιστεύεις ότι αγωνιούμε για κάτι παραπάνω από το πώς θα αντεπεξέλθουμε στην καθημερινότητα μας;

Πώς δείχνω στους υπόλοιπους; Και ιδιαίτερα, στο αντίθετο φύλο. Ναι, μπορεί ο εσωτερικός κόσμος να κάνει τη διαφορά αλλά, κακά τα ψέματα, η εξωτερική εικόνα είναι εκείνη που μετράει. Καθώς και η συμπεριφορά. Και πέραν των καθ’ έξιν λέτσων και λοιπών απεριποίητων ατόμων, δεν υπάρχει αρσενικό που αν μην τον απασχολεί να είναι εμφανίσιμος και περιποιημένος. Καθώς και το πώς θα εκληφθούν τα λεγόμενα του και οι πράξεις του από τα άτομα με τα οποία συναναστρέφεται. Ειδικά, αυτά που αφορούν το αυστηρά προσωπικό του όφελος…

Είμαι καλός φίλος; Εν αντιθέσει με εσάς, η φιλία για εμάς είναι κορώνα στο κεφάλι μας και κανονική βασίλισσα. Και ακόμη και η παραμικρή υποψία ότι κινδυνεύει να εκθρονιστεί λόγω της αδυσώπητης καθημερινότητας, μας πανικοβάλλει κανονικότατα. Και επειδή, όχι να το παινευτούμε, αλλά την απαραίτητη διπλή και τριπλή δόση ανασφάλειας την έχουμε και με το παραπάνω, η σχετική αγωνία καταλαμβάνει σχετικά υψηλή θέση στο photo finish. Όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο…

Ικανοποιώ πλήρως τη σύντροφο μου; Το σεξουαλικό επίπεδο εδώ σε πρώτο πλάνο παρακαλώ. Ε ναι, δεν υπάρχει αγόρι που να μην έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του, το αν οι επιδόσεις του είναι αρκούντως ικανοποιητικές για το έτερον του ήμισυ. Και ακόμη κι αν η συγκεκριμένη σκέψη δεν αποτελεί καθημερινή αγωνία, πάντως ο φόβος περί επαλήθευσης της είναι τόσο μεγάλος, που υποσκελίζει τις υπόλοιπες για πλάκα. Ανασφάλεια και σεξ αποτελούν εκρηκτικό συνδυασμό που… κάνει τζιζ! Η ικανοποίηση και σε όλα τα άλλα επίπεδα σαφώς και υπάρχει. Ασφαλώς και μας νοιάζει να είστε καλά μαζί μας. Δεν μας αφήνετε και να το ξεχάσουμε εδώ που τα λέμε…

Κάνω για πατέρας; Η αλήθεια είναι ότι η εν λόγω αγωνία ξεκινά να γεννιέται από τη στιγμή που μαθαίνουμε ότι ναι, ε-ε-έρχεται! Και σε λίγους μήνες, θα είμαστε και επίσημα ευτυχείς πατεράδες. Δεν έχει σημασία ο τρόπος, ή το αναπάντεχο του πράγματος. Το άγχος του αν θα είμαστε καλοί στο νέο ρόλο που μας επιφυλάσσεται δεν φεύγει και υπάρχει σαν βελονίτσα στο πίσω μέρος του μυαλού μας, να τσιγκλάει κάθε μέρα, ολοένα και πιο δυνατά όσο το ευτυχές γεγονός πλησιάζει. Λογικό δεν σου ακούγεται; Ακόμη κι αν η απάντηση είναι αρνητική, να ξέρεις πώς ισχύει. Απόλυα. Και μας κάνει όχι το κυνικό και αμοραλιστικό πλασματάκι που έχεις σχηματίσει στο σύνολο του εγκεφάλου σου, αλλά σε κανονικό άνθρωπο. Το οποίο αν καλοσκεφτείς, σε τελική ανάλυση, είναι και αυτό που μας κάνει ακαταμάχητους στα μάτια σας…