Η βόρεια ακτή της Ρωσίας είναι μια τεράστια περιοχή που εκτείνεται για αρκετές χιλιάδες μίλια και όλη η ακτογραμμή είναι μέσα στα όρια του πολικού κύκλου. Ωστόσο αποτελούσε ανέκαθεν μια σύντομη διαδρομή για τα φορτηγά πλοία προκειμένου να ταξιδέψουν από την ανατολική στην δυτική πλευρά της χώρας.
Τώρα τα πλοία ταξιδεύουν με ευκολία χάρη στην δορυφορική πλοήγηση μέσω GPS και άλλα εξελιγμένα συστήματα αλλά κατά την διάρκεια της Σοβιετικής εποχής δεν υπήρχαν τέτοιου είδους ευκολίες.
Έτσι, το κομμουνιστικό κόμμα της Σοβιετικής ένωσης αποφάσισε να κατασκευάσει μια σειρά φάρων που θα κατεύθυναν τα πλοία να βρουν τον δρόμο τους στην σκοτεινή πολική νύχτα, κατά μήκος των ακατοίκητων ακτών της. Οι φάροι αυτοί έπρεπε να είναι πλήρως αυτόνομοι καθώς βρισκόταν εκατοντάδες μίλια μακριά από κατοικημένες περιοχές και αφού εξέτασαν διάφορες ιδέες για το πως μπορεί να γίνει αυτό, οι μηχανικοί αποφάσισαν να ενσωματώσουν την ατομική ενέργεια για να τροφοδοτήσουν αυτούς τους φάρους.
Έτσι, κατασκευάστηκαν ειδικοί μικροί ατομικοί αντιδραστήρες σε περιορισμένο αριθμό, που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν σε ανεξάρτητη κατάσταση για χρόνια και δεν θα απαιτούσαν καμία ανθρώπινη παρέμβαση. Οι φάροι δηλαδή μετατράπηκαν σε ένα είδος ρομποτικών μηχανισμών που υπολόγιζαν τον χρόνο και ανάλογα με την διάρκεια της ημέρας ήξεραν τι ώρα θα ανάψουν τα φώτα, ενώ παράλληλα έστελναν ραδιοσήματα στα κοντινά πλοία καθοδηγώντας τα στο ταξίδι τους.
Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, οι αυτόνομοι αυτοί φάροι λειτουργούσαν για κάποιο καιρό αλλά μετά κατέρρευσαν και αυτοί κυρίως λόγω του κυνηγιού για μέταλλα όπως ο χαλκός από τους διάφορους πλιατσικολόγους. Αυτοί οι τελευταίοι δεν ενδιαφερόταν ή ίσως ούτε καν γνώριζαν για το νόημα των πινακίδων που δήλωναν τον ραδιενεργό κίνδυνο και εισέβαλαν καταστρέφοντας τον εξοπλισμό, με αποτέλεσμα όλοι οι φάροι να μολυνθούν με ραδιενέργεια.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου