Πυρηνικές βόμβες στη Σελήνη (;)

Συγχωρείστε αν θεωρήσετε ότι αυτό αποτελεί σκηνή από ταινία επιστημονικής φαντασίας.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, όμως, και η Σοβιετική Ένωση σκέφτηκαν πολύ σοβαρά να στείλουν ατομικές βόμβες στη Σελήνη.

Ήταν στα τέλη της δεκαετίας του '50 και ο Ψυχρός Πόλεμος ήταν εξαιρετικά... ψυχρός. Κάποιος από την αμερικανική κυβέρνηση είχε τη φαεινή ιδέα να καταστρέψουν με πυρηνικά όπλα τη Σελήνη και το 1958 το Κέντρο Ειδικών Όπλων της Πολεμικής Αεροπορίας τέθηκε επικεφαλής του προγράμματος (με κωδικό όνομα Α119).

Η ιδέα ήταν να χτυπήσουν και να φοβίσουν τη Σοβιετική Ένωση και οποιονδήποτε άλλο, με μία τεράστια επίδειξη της αμερικανικής πυρηνικής δύναμης. Υπήρχε, λοιπόν, καλύτερη επίδειξη από μία ατομική έκρηξη στον κοντινότερο αστρικό μας γείτονα; Σύμφωνα με τις αναφορές του προγράμματος, η λάμψη από την έκρηξη θα ήταν ορατή με γυμνό μάτι από τη Γη. (Υπήρξε και ο υπαινιγμός ότι σκοπός των ΗΠΑ ήταν να χρησιμοποιήσουν τη Σελήνη ως πεδίο δοκιμών, ώστε να μην δημιουργήσουν προβλήματα με την ακτινοβολία στον πλανήτη μας.)

Ο Carl Segan ήταν ένας από τους επιστήμονες που συμμετείχε σε αυτό το «μεγαλοφυές» σχέδιο. Ο επικεφαλής του προγράμματος ήταν ο φυσικός Leonard Reiffel, ο οποίος δήλωσε: «Είχα καταστήσει σαφές τότε πως θα ήταν τεράστιο το κόστος για την επιστήμη εάν καταστρεφόταν ένα αγνό σεληνιακό περιβάλλον, αλλά η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ ενδιαφερόταν μόνο για το πώς θα φαινόταν η πυρηνική έκρηξη στη Γη.»

Όταν ένας δημοσιογράφος από το Reuters τον ρώτησε τι συνέβη στο πρόγραμμα Α119 , o Reiffel απάντησε: «Μετά την τελική αναφορά στις αρχές με μέσα του 1959, απλά έμεινε στην άκρη, όπως συμβαίνει κάποιες φορές στον κόσμο των απορρήτων δραστηριοτήτων.»

Προς έκπληξη όλων, αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που σχεδιαζόταν ένα πυρηνικό χτύπημα στη Σελήνη. Ο επιστημονικός δημοσιογράφος Keay Davidson αποκάλυψε πως «το 1956, ο W.W. Kellogg από τη RAND Corporation σκεφτόταν την πιθανότητα εκτόξευσης μίας ατομικής βόμβας στη Σελήνη.»

Το 1957, το Jet Propulsion Laboratory της NASA έθεσε σε λειτουργία το Πρόγραμμα Red Socks, την πρώτη σοβαρή πρόταση για αποστολή διαστημικού σκάφους στη Σελήνη. Μία από τις προτάσεις του ήταν να καταστέψουν με πυρηνικά όπλα τη Σελήνη, ώστε να πέσουν με δύναμη σεληνιακοί βράχοι πάνω στη Γη και να μπορέσουν να τους συλλέξουν και να τους μελετήσουν. Την επόμενη χρονιά, ο κορυφαίος Αμερικανός αστρονόμος εκείνης της εποχής, ο Gerard Kuiper, συνέγραψε μία έκθεση για τα επιστημονικά οφέλη της καταστροφής της Σελήνης.

Ο δημιουργός της βόμβας υδρογόνου, ο φυσικός Edward Teller, είχε και ο ίδιος ταχθεί υπέρ της ρίψης ατομικής βόμβας στη Σελήνη ώστε να μπορέσουν να μελετήσουν τα σεισμικά κύματα που θα δημιουργούνταν.

Η Σοβιετική Ένωση άρχισε να μελετά και αυτή την προοπτική στα τέλη της δεκαετίας του '50. Το Πρόγραμμα Ε-4 θα χρησιμοποιούσε έναν ανιχνευτή, οπλισμένο με μία ατομική βόμβα, που θα έσκαγε στη Σελήνη, προφανώς ως επίδειξη και της σοβιετικής υπεροχής. Η ιδέα έφτασε μέχρι το στάδιο της δημιουργίας ενός πλήρους μοντέλου, αλλά ακυρώθηκε γιατί υπήρχε ο φόβος ότι ο ανιχνευτής θα πέσει πίσω στη Γη.

by SociaLMagazinE