Προφητείες για τον Μέγα Αλέξανδρο!

Πόσοι μίλησαν, αλήθεια, για τον ερχομό του θρυλικού Στρατηλάτη στη γη; Και πόσοι μάντεις της αρχαιότητος είχαν προδιαγράψει το μέλλον του ανθρώπου με αφορμή την γέννηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου ως προδρόμου του Ιησού Χριστού;

ΧΩΡΙΣ αμφιβολία, για τον Μέγα Αλέξανδρο έχουν χυθεί ποταμοί μελάνης, ώστε να καταγράψουν την ζωή του, να σκιαγραφήσουν την προσωπικότητά του ή να περιγράψουν τα όσα μυστήρια και παράδοξα συνέβησαν κατά τον σύντομο και βραχύβιο χρόνον της ζωής του πάνω στη γη. Ακόμη πιο πολλά έχουν γραφεί για την εκπληκτική και αξιοζήλευτη στρατηγική του, τις μάχες που έδωσε ή την οικονομική και πολιτική του στρατηγική πάνω σε καίρια ζητήματα που αφορούσαν τα έθνη που κατακτούσε.
Τίθεται, όμως, το αγνωνιώδες και (γιατί όχι;) μυστηριώδες

ερώτημα: «Υπήρχαν άραγε στο παρελθόν άνθρωποι που προεφήτευσαν τον ερχομό του Μεγάλου Αλεξάνδρου στη γη; Υπήρχαν άραγε μάντεις ή προφήτες που είχαν την δυνατότητα να σκίσουν το πέπλο του μυστηρίου και να διαβλέψουν την εμφάνιση στη γη του θρυλικού Στρατηλάτου, που έστρωσε τον δρόμο για τον ερχομό στη γη του Αναμενομένου Μεσσίου, όπως ήταν ο Ιησούς Χριστός;»
Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι στην αρχαία και σύγχρονη ελληνική γραμματεία κυκλοφορούν διάφορα κείμενα που άλλα μεν είναι σοβαρά και άλλα φέρουν τον τίτλο «Φυλλάδες», όπως για παράδειγμα «Η Φυλλάδα του Μεγ’ Αλέξαντρου», η οποία αποδίδεται σε κάποιον «Ψευδο-Καλλισθένη», με διάφορες μυθοπλασίες και υπερβολικές αφηγήσεις.

ΤΙ ΠΡΟΕΒΛΕΨΕ Η ΣΙΒΥΛΛΑ

Όπως είναι γνωστόν, στην ελληνική αρχαιότητα υπήρχαν διάφορες Σίβυλλες οι οποίες, όπως αποκαλύπτουμε και μέσα στο βιβλίο μας «Οι Ελληνίδες της Αρχαιότητος», προέβλεπαν συγκλονιστικά γεγονότα. Μία εξ αυτών, η Σίβυλλα η Χαλδαία, που έζησε κατά την εποχήν της οικοδομήσεως του Πύργου της Βαβέλ σύμφωνα με τον Σχολιαστήν του Πλάτωνος, προέβλεψε επί λέξει τα εξής:

« Σίβυλλαι μέν γεγόνασι δέκα, ὧν πρώτη ὄνομα Σαμβήθη. Χαλδαίαν δέ φασιν αυτήν οἱ παλαιοί λόγοι, οἱ δέ μᾶλλον Ἑβραίαν. καί δή και ἑνί τῶν παίδων τοῦ Νῶε εἰς γυναῖκα ἁρμοσθῆναι, καί συνεισελθεῖν αὐτῶ τε και τοῖς ἄλλοις ἐν τῆ κιβωτῶ. ταύτην και τά περί τῆς πυργοποιΐας χρησμωδῆσαί φασι, και ὅσα τοῖς τούτων συνέβη τολμήμασιν χρησμωδῆσαι δέ πρό τῆς διαιρέσεως τῶν γλωσσῶν γεγενημένη <ν> γλώσση φασί τά χρησμωδηθέντα τῆ Ἑβραΐδι. οὐ μήν δέ, ἀλλά καί τά κατά τόν Ἀλέξανδρον τόν Μακεδόνα προειπεῖν...» ( Dialogue Phdr Stephanus page 244b, bis Line 21).

Κοντολογίς, η Σίβυλλα η Χαλδαία, ευρισκομένη μέσα εις την Κιβωτόν του Νώε, προέβλεψε την πυργοποιίαν, την διαίρεσιν των γλωσσών και τον ερχομό του Μεγάλου Αλεξάνδρου! Και όχι μόνον…
Μέσα στο Λεξικόν της επιτροπής Σουίδα (ή Σούδα) διαβάζομεν, ότι η εν λόγω Σίβυλλα είχε προβλέψει και τον ερχομό του Χριστού στη γη: " ἡ περί τοῦ δεσπότου Χριστοῦ μυρία προθεσπίσασα καί τῆς αὐτοῦ παρουσίας» !!

ΤΙ ΕΙΔΕ Η ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ

Βεβαίως, περί των προφητειών για τον Μέγα Αλέξανδρο βρίσκουμε πολλά στοιχεία μέσα στις διάφορες «Φυλλάδες» που κυκλοφορούν ανά την Οικουμένη.
Ας δούμε, όμως, τι λέει ο «Ψευδο-Καλλισθένης» σε μία περίεργη, σκόπιμη ή εσκεμμένη προφητεία, μιας και όλα όσα λέγονται είναι ανιστόρητες τερατολογίες, αφού ο εν λόγω παραμυθατζής θέλει την Ολυμπιάδα να συνουσιάζεται με τον βασιλιά της Αιγύπτου Νεκτεναβώ, ο οποίος, για να την προσεταιρισθή, ήλθε στην Μακεδονία και μετήλθε πολλών τεχνασμάτων και ραδιουργιών, μέχρι που έφθασε εις το σημείον, εκμεταλλευόμενος την απουσίαν του Φιλίππου ο oποίος ήτο εις εκστρατείαν, να μεταμορφωθή ακόμη και σε θεό, που θα εμφανιζόταν στον ύπνο της Ολυμπιάδος, ώστε να έχη την δυνατότητα να πραγματοποιήση με άνεσιν τους δικούς του ερωτικούς πόθους:

«Το βράδυ εις το όνειρόν της η Ολυμπιάς είδε πως να ήλθεν ο Θεός ο Άμμων εις το παλάτιόν της, ο οποίος την αγκάλιασε, και έλαβε μεγάλη θεραπείαν από αυτόν. Της εφάνη πως την επλάκωσεν επάνω εις ένα χρυσόν κρεββάτι, και της είπε σήμερον η μήτρα σου να λάβη παιδίον. Ευθύς εξύπνησεν η Ολυμπιάς, και κράζει τον Νεκτεναβόν και του λέγει Απόψε είδα τον Θεόν εκείνον εις τον ύπνον μου, και επιθυμώ πολλά να μείνω με αυτόν. Ο Νεκτεναβός την ηρώτησε τι λογής τον είδε, και εκείνη είπεν ωσάν ένα Τράγον μεγαλοκέρατον, και κάμε την τέχνην σου δια να ματαέλθη βράδυ. Ο Νεκτεναβός της είπεν αν θέλης να λάβης το ποθούμενόν σου, δος μου άδειαν να μείνω εις το παλάτι σου, δια να κάμω συντροφίαν του Θεού του Άμμωνος. Αυτή του απηλογήθη, και του είπε σου δίδω κάθε ελευθερίαν να έχης, μόνον αυτόν τον Θεόν να κάμης δια να τον έχω εις συντροφίαν μου. Ο Νεκτεναβός της απεκρίθη βράδυ θέλω να σου τον φέρει χωρίς άλλο, και μείνε ήσυχη.
Ωσάν έλαβεν ο Νεκτεναβός από την Ολυμπιάδα την άδειαν δια να μείνη εις το παλάτι της, επήγε, και επήρε κέρατα μεγάλα και ένα τομάρι τράγου. Έβαλε τα κέρατα εις το κεφάλι του, ενδύθη το δέρμα του τράγου, γινόμενος ωσάν εκείνος ο Θεός, και επήγε το βράδυ εις το κρεββάτι της Ολυμπιάδος. Έμεινε με αυτήν ολίγην ώραν, έπειτα της είπε Βασίλισσα, το παιδίον οπού γεννηθή, θέλει είναι αρσενικόν, θέλει έχη μεγάλαις χάρες επάνω του, και θέλει ορίσει όλην την οικουμένην. Τότε εκατέβη από το κρεββάτι και εδιάβη εις την κατοικίαν του. Το ταχύ εσηκώθη η Ολυμπιάς και επήγε εις τον Νεκτεναβόν, και του είπεν απόψε με τον Θεόν έλαβα μεγάλην αγαλλίασιν, και σε παρακαλώ κάμε τον να έρχεται κάθε βράδυ εις εμέ. Ο Νεκτεναβός της είπε δος μου τελείαν την άδειαν δια να σου τον φέρνω κάθε βράδυ. Η Ολυμπιάς του είπε πάλιν θέλεις να σου δώσω άδειαν; Εγώ σου είπα να μην έχης κανένα εμπόδιον, και κάμε εκείνο πού ηξεύρεις. Ωσάν επήρε τέτοιαν ελευθερίαν ο Νεκτεναβός, ήτον πάντα με αυτήν, και έκανε εκείνο οπού επιθυμούσεν, ημέραν και νύκτα. Απερνώντας καμπόσος καιρός, εγγαστρώθη η Ολυμπιάς, και άρχισε να αγροικά το παιδίον εις την κοιλίαν της. Κράζει τον Νεκτεναβόν, και αρχίζει να κλαίει, λέγουσα πώς να κάμω, ανίσως και έλθη ο άνδρας μου, και με εύρη εγγαστρωμένην, οπού φοβούμαι να μη με φονεύση; Ο Νεκτεναβός της είπεν άφησε εμένα την κυβέρνησιν δι’ αυτήν την υπόθεσιν…» («Η Φυλλάδα του Μεγ’ Αλέξαντρου», Αθήναι 1935, σελ. 75-76).

ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΟΣΗΜΙΕΣ

Άλλες προφητείες, περί της γεννήσεως του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ή μάλλον κάποιες διοσημίες καλύτερα, είναι αυτές που καταγράφει συνοπτικά και ο γνωστός Έλλην σκηνοθέτης κ Νίκος Σοφιανός μέσα στο βιβλίο του «Ζει ο Αλέξανδρος;», τις οποίες και επισημαίνουμε:

«Το 356 π.Χ. στις έξι του Εκατομβαιώνα, πρώτου μήνα του αττικού χρόνου – που οι Μακεδόνες τον έλεγαν Λώο -, γεννήθηκε στην Πέλλα, την αρχαία πρωτεύουσα της Μακεδονίας, ο Αλέξανδρος. Γ΄… ο Αλέξανδρος ο Μέγας, που έμελλε να γίνει η συναρπαστικότερη φυσιογνωμία της παγκόσμιας Ιστορίας.
Μυστήριο, η αχλύ του μύθου και θεών επιφάνειες περιβάλλουν την στιγμή της γέννησης των μεγάλων θεμελιωτών πολιτισμών και θρησκειών.
Η γέννηση του Αλέξανδρου, του πιο χαρακτηριστικού ίσως κράματος ανθρώπινου και θεϊκού μεγαλείου, τυλίγεται κυριολεκτικά μέσα στα πέπλα θαυμαστών φαινομένων που αναδίδουν μιαν εξαιρετικά γοητευτική οσμή. Ο ίδιος, άλλωστε, ο Αλέξανδρος – κατά τον Πλούταρχο – «ανέδιδε ευωδίαν», κι έτσι μυρωμένοι είναι οι μύθοι και οι θρύλοι, που συνοδεύουν τη γέννησή του.
« Όταν γεννήθηκε ο Αλέξανδρος
σημάδια τρανά φανερωθήκαν.
Οι αετοί και τ’ άλογα αναρριγήσαν,
η Άρτεμις στον τοκετό ξεχάστηκε
και κάηκε ο ναός της,
καθώς τον ουρανό έσχιζε
η θεϊκή αστραπή του Δία».

Είναι νύχτα της 22ας προς την 23η Ιουλίου του 356 π.Χ.
Η Ολυμπιάδα, βασίλισσα της Μακεδονίας, κόρη του βασιλιά των Μολοσσών Νεοπτόλεμου, φέρνει στον κόσμο μέσα στο ανάκτορο της Πέλλας τον διάδοχο του θρόνου, Αλέξανδρο.
Την ίδια εκείνη νύχτα πυρπολήθηκε, από τον Ηρόστρατο, ο ναός της Αρτέμιδας – προστάτιδας του τοκετού – στην Έφεσο.
Ο Φίλιππος Β΄, βασιλιάς της Μακεδονίας, γιος του Αμύντα, πληροφορείται την γέννησή του γιου του, ταυτόχρονα με την είδηση της νίκης των στρατευμάτων του στην Ιλλυρία και των αλόγων του στην Ολυμπία.
Και την ίδια εκείνη νύχτα, δύο βασιλικοί αετοί πέταξαν απ’ τον Όλυμπο κι ήρθαν και στάθηκαν στην στέγη του ανακτόρου της Πέλλας.
Μύθοι, θρύλοι, δοξασίες και υπερφυσικά φαινόμενα συντροφεύουν από τότε την ζωή και το έργο του μεγάλου Μακεδόνα.
Έτσι, εκείνη τη νύχτα που ήρθε στον κόσμο ο Αλέξανδρος, γεννήθηκε μαζί του ένα συναρπαστικό, επικό παραμύθι, που ως τις μέρες μας συνεχίζει να γοητεύει τις ψυχές των ανθρώπων.
Ένα παραμύθι, που γίνεται ακόμη πιο σαγηνευτικό, όταν ανακαλύπτει κανείς ότι είναι πέρα για πέρα αληθινό»!..