Πώς να γίνετε αόρατος

Όταν ο Θαλής ο Μιλήσιος τον 6ο αιώνα π.Χ. δίδασκε ότι ο κόσμος μας αποτελείται από τέσσερα στοιχεία, τη γη, τον αέρα, το νερό και τη φωτιά, δεν μπορούσε φυσικά να φανταστεί ότι οι ιδέες του θα ενέπνεαν 2500 χρόνια μετά μέχρι και ήρωες κόμιξ! Κι όμως σε αυτά τα στοιχεία είναι βασισμένοι οι Φανταστικοί 4, ένα από τα πιο δημοφιλή κόμιξ που κυκλοφορούν. Μάλιστα έχει κάνει και καριέρα στο σινεμά με δύο ταινίες, μια το 2005 και μια το 2007, ενώ εννοείται ότι έχουν κυκλοφορήσει παιδικές σειρές και βιντεοπαιχνίδια με τους φανταστικούς Φανταστικούς 4

Πρόκειται για τέσσερις ανθρώπους οι οποίοι βρέθηκαν στο λάθος σημείο την λάθος στιγμή: μόνο που πιο λάθος σημείο και πιο λάθος στιγμή δεν υπάρχει! Βρέθηκαν απροστάτευτοι στο διάστημα, καταμεσής μιας κοσμικής καταιγίδας. Το αποτέλεσμα ήταν να τους βομβαρδίσει η κοσμική ακτινοβολία και να αποκτήσουν υπερδυνάμεις.

Και τα τέσσερα στοιχεία του Θαλή; Πώς συνδέονται με όλο αυτό; Αυτό εύκολα το διαπιστώνει κανείς ρίχνοντας απλώς μια ματιά στους τέσσερις ήρωες. Καταρχάς, ένας από αυτούς είναι τυλιγμένος στις φλόγες. Πρόκειται για τον Ανθρώπινο Πυρσό, στοιχείο του οποίου είναι η φωτιά. Έπειτα, το τερατώδες Πράγμα έχει μια όψη που θυμίζει βράχο. Εκεί βρίσκεται κρυμμένη η δύναμη της Γης. Η κυρία τώρα της παρέας, έχει την ικανότητα να γίνεται αόρατη. Γι’ αυτό και της αναλογεί το στοιχείο του αέρα. Τέλος, ο Κύριος Φανταστικός έχει μια απίστευτη ελαστικότητα. Τεντώνει τα χέρια και τα πόδια του όσο θέλει και γενικώς μεταβάλλει το σχήμα του σώματός του κατά βούληση. Αυτή η συμπεριφορά δεν θυμίζει στερεό, αλλά ρευστό. Γι’ αυτό και συνδέεται, αν και λιγότερο εμφανώς απ’ ότι οι υπόλοιποι, με το στοιχείο του νερού.

Ίσως επειδή αυτό που πάντα μάγευε τους ανθρώπους ήταν το πως μπορεί να γίνει κανείς αόρατος, η Αόρατη Γυναίκα είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και τις πιο γοητευτικές φιγούρες κόμιξ που έχουν δημιουργηθεί.

Προσπαθώντας να κατανοήσουμε το πως μπορεί κάποιος ή κάτι να γίνει αόρατος, μπορούμε να κάνουμε το παρακάτω πείραμα:

Πείραμα

(εντελώς ακίνδυνο- δοκιμάστε το στο σπίτι!)

Υλικά:

1 διάφανο νεροπότηρο, χωρίς σχέδια ή σχήματα

1 διάφανο σφηνοπότηρο, χωρίς σχέδια ή σχήματα

1 μπουκαλάκι babyoil (θα το βρείτε στα σούπερ μάρκετ. Εναλλακτικά χρησιμοποιείστε γλυκερίνη).

Εκτέλεση:

Γεμίζουμε το νεροπότηρο μέχρι τη μέση με babyoil και βυθίζουμε μέσα του το σφηνοπότηρο.

Θα παρατηρήσουμε ότι το σφηνοπότηρο εξαφανίστηκε! Έγινε αόρατο!

Μαγεία; Ή απλά Φυσική;

Γιατί το ποτήρι μόλις το βυθίσαμε στο υγρό έγινε αόρατο;

Για να απαντήσουμε σε αυτή την ερώτηση πρέπει βασικά να αναρωτηθούμε πώς βλέπουμε. Πώς βλέπουμε; Χάρη στο φως. Το φως φεύγει από τον ήλιο, από τις λάμπες ή από διάφορες άλλες πηγές και πέφτει πάνω στα διάφορα αντικείμενα, σκεδάζεται σε διάφορες γωνίες και μετά φτάνει στα μάτια μας.

Όπως έχουμε ξαναπεί, αν δεν υπάρχει φως, δεν μπορούμε να δούμε. Κι αν με τεχνάσματα ξεγελάσουμε το φως, τότε ξεγελάμε και τα μάτια μας και μπορούμε να κάνουμε κάτι αόρατο.

Τι τέχνασμα έχουμε λοιπόν χρησιμοποιήσει εδώ; Έχουμε παίξει με την ταχύτητα του φωτός. Το φως τρέχει με διαφορετική ταχύτητα στον αέρα, με διαφορετική ταχύτητα στο κενό, με διαφορετική ταχύτητα στο νερό, με διαφορετική ταχύτητα στο γυαλί. Έχουμε λοιπόν τώρα εμείς αυτό το ωραίο διάφανο ποτηράκι. Δεν έχει κάποιο χρώμα κι ο μόνος τρόπος να το δούμε είναι το φως να πέσει πάνω του, να εκτραπεί από την πορεία του λίγο και να μας δηλώσει την παρουσία του ποτηριού στον χώρο. Ας μην ξεχνάμε ότι το φως τρέχει με διαφορετική ταχύτητα στο γυαλί απ’ ότι στον αέρα. Γι’ αυτό και δεν βλέπουμε το ίδιο καλά βάζοντας τον πάτο του ποτηριού μπροστά στα μάτια μας παρότι αυτό είναι διάφανο.

Το παραπάνω φαινόμενο που περιγράψαμε, δηλαδή όταν το φως αλλάζει διεύθυνση επειδή έχει περάσει από ένα μέσο σε ένα άλλο ονομάζεται διάθλαση.

Ένας τρόπος να το καταλάβουμε αυτό είναι να φανταστούμε ένα παιδικό τραινάκι που προχωράει στο πάτωμα. Ας πούμε τώρα ότι έχουμε δύο δάπεδα το ένα δίπλα στο άλλο. Το ένα είναι φτιαγμένο από τσιμέντο, το άλλο από μάρμαρο. Το τραινάκι περνώντας από το ένα στο άλλο θα εκτραπεί λίγο από την πορεία του. Έτσι και το γως περνώντας π.χ. από τον αέρα στο νερό εκτρέπεται από την διεύθυνση του.

Βρίσκουμε τώρα αυτό το υγρό, το babyoil, μέσα στο οποίο το φως έχει περίπου την ίδια ταχύτητα με αυτήν που έχει μέσα στο γυαλί. Τρίβοντας σατανικά τα χέρια μας, γεμίζουμε την κανάτα με babyoil και βυθίζουμε μέσα το ποτήρι μας… 

Την συνέχεια την ξέρετε, έτσι δεν είναι;

Το φως πέφτει από τη λάμπα στο υγρό. Προχωράει τελείως ανυποψίαστο μέσα στο babyoil και ξαφνικά μπαίνει μέσα στο γυαλί. Η ταχύτητα του όμως δεν αλλάζει. Τίποτα δεν του λέει ότι άλλαξε υλικό. Μπαίνει στο γυαλί, βγαίνει από το γυαλί, ξαναμπαίνει και ξαναβγαίνει και δεν έχει πάρει χαμπάρι τίποτα! Η ταχύτητά του δεν άλλαξε αισθητά κι έτσι το φως δε έχει καταλάβει ότι άλλαξε μέσο διάδοσης. Νομίζει ότι διαδίδεται ακόμα μέσα στο babyoil κι αγνοεί μακαρίως την ύπαρξη του σφηνοπότηρου. Άρα το «ξεγελάσαμε». Κι αφού ξεγελάσαμε το φως, ξεγελάσαμε και τα μάτια μας. Και το κάναμε το ποτηράκι μας αόρατο. 

Και η Αόρατη Γυναίκα; Είναι άραγε αυτός ο τρόπος με τον οποίο μπορεί και γίνεται αόρατη; Γιατί όχι; Αλλά μπορούμε να περιμένουμε και να δούμε. Ίσως το πενάκι κάποιου ταλαντούχου δημιουργού κόμιξ κάποια μέρα δώσει και μια άλλη, εναλλακτική εξήγηση.

 

by SociaLMagazinE