Στις 3 Δεκεμβρίου 1984 μια τεράστια καταστροφή χτυπά την πόλη Μποπάλ της Ινδίας. Μεγάλη ποσότητα ισοκυανικού μεθυλίου διαρρέει από το εργοστάσιο φυτοφαρμάκων της αμερικάνικης εταιρίας Union Carbide με αποτέλεσμα 20.000 άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους από ασφυξία και άλλες παθήσεις που οφείλονται στην τοξικότητα της ουσίας και 150.000 να νοσήσουν από χρόνιες ασθένειες, όπως καρκίνο, παθήσεις του αναπνευστικού και του θυρεοειδή και χρόνιο πυρετό αλλά και να γεννηθούν χιλιάδες παιδιά με γενετικές ανωμαλίες. Ακόμα και σήμερα, είκοσι πέντε χρόνια μετά, τα τοξικά κατάλοιπα συνεχίζουν να δηλητηριάζουν το πόσιμο νερό και τη γη, αφού αναφέρονται κάθε μήνα περίπου 30 θάνατοι και δεκάδες γεννήσεις παιδιών με παραμορφώσεις. Την ευθύνη για αυτή τη καταστροφή φέρει, σύμφωνα με μη κυβερνητικές οργανώσεις, η εταιρεία στην οποία σημειώθηκαν περικοπές και παραβιάσεις των μέτρων ασφαλείας με σκοπό την εξοικονόμηση χρημάτων. Τις παραβιάσεις αυτές επιβεβαίωσαν οι μελέτες για τα αίτια του ατυχήματος, ωστόσο η εταιρία Union Carbide αρνήθηκε να αναλάβει τις ευθύνες της και απέδωσε το συμβάν σε σαμποτάζ που πραγματοποιήθηκε στις εγκαταστάσεις της. Ο πρόεδρος της εταιρίας Γουόρεν Άντερσον συνελήφθη και αφέθηκε ελεύθερος αφού πλήρωσε την απαραίτητη εγγύηση, έκτοτε «αναζητείται». Χαρακτηριστικό δε της υπεράνθρωπης προσπάθειας που κάνει η αστυνομία για να τον εντοπίσει είναι ότι μέλη της Greenpeace τον επισκέφτηκαν στη βίλα του στη Φλόριντα και του επέδωσαν το ένταλμα αυτοπροσώπως… Η εταιρία DOW Chemical η οποία εξαγόρασε την Union Carbide έχει δημιουργήσει ιστοσελίδα για την καταστροφή του Μποπάλ (www.bhopal.com) στην οποία αναφέρει ότι η προσέφερε κάθε δυνατή ιατρική και οικονομική βοήθεια στα θύματα της τραγωδίας και ότι έχει ολοκληρώσει τις διαδικασίες καθαρισμού των καταλοίπων της περιοχής, κάτι που δεν σταμάτησαν να επαναλαμβάνουν και τα αμερικάνικα μέσα ενημέρωσης. Οι ανακοινώσεις της DOW όμως απέχουν μίλια από την πραγματικότητα καθώς τα θύματα του Μποπάλ δεν έχουν λάβει καμία βοήθεια οικονομική ή ιατρική. Ακόμα ο ισχυρισμός ότι η περιοχή έχει καθαριστεί και είναι ασφαλής καταρρίπτεται από τους αριθμούς των εξακριβωμένων θανάτων και των παθήσεων που ακόμα μαστίζουν τους κάτοικους της περιοχής και θα συνεχίζουν να πλήττουν πολλές γενιές ακόμα.. Μη κυβερνητικές οργανώσεις που δρουν στην περιοχή όπως η Campaign for Justice in Bhopal απαιτούν από την DOW,εκτός από την ανάληψη των ευθυνών, την κάλυψη της ιατρικής περίθαλψης των επιζώντων, την πλήρη απομάκρυνση των τοξικών ουσιών καθώς και την θέσπιση διεθνούς δεσμευτικής νομοθεσίας για αντικειμενική ευθύνη, δηλαδή για πλήρη ανάληψη ευθυνών σε περιπτώσεις τέτοιων ατυχημάτων. Δυστυχώς τα αιτήματά τους αυτά δεν έχουν ικανοποιηθεί και φυσικά δεν γίνεται ούτε λόγος για καταδίκη όσων φέρουν τις ευθύνες για την καταστροφή του Μποπάλ, αφού η δίκη δεν έχει πραγματοποιηθεί 25 χρόνια μετά. Το περιστατικό αυτό δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει ιδιαίτερα, καθώς είναι χαρακτηριστικό το φαινόμενο των εταιριών φυτοφαρμάκων –και όχι μόνο– που εγκαθιδρύουν τα εργοστάσιά τους στις λεγόμενες αναπτυσσόμενες χώρες ή χώρες του Τρίτου Κόσμου για να κερδίσουν από τους χαμηλούς μισθούς των εργαζομένων αλλά και για να ξεφορτωθούν εύκολα τα τοξικά απόβλητα μακριά από την ευημερούσα Δύση. Το ίδιο εύκολα μπορούν, σε αυτές τις χώρες, να αποποιηθούν και οποιεσδήποτε ευθύνες σε περίπτωση ατυχημάτων όπως αποδείχτηκε περίτρανα από την περίπτωση αυτή. Όμως, ακόμα πιο χαρακτηριστική είναι η συμπεριφορά των ανθρώπων που ζουν σε αυτή την ευημερία, οι οποίοι κλείνουν σφιχτά τα μάτια όταν κοιτούν προς την Ανατολή, προκειμένου να απολαμβάνουν ένα ή και περισσότερα πλούσια αλλά και τοξικά γεύματα.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου