Η υποκρισία της "μεγαλοδημοσιογραφίας"

Οι δημοσιογράφοι και ιδιαίτερα οι τηλεοπτικοί θεωρούνται από τους πολίτες ότι είναι αναξιόπιστοι. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Οι ίδιοι θεωρούν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα καθώς οι πολιτικοί  συνεχίζουν να τους κανακεύουν. Κανονικά ένας δημοσιογράφος πρέπει να είναι απέναντι από την εξουσία. Αλλά στην Ελλάδα, έτσι κι αλλιώς, όλες οι εξουσίες έχουν γίνει ίσιωμα. Οπότε δεν υπάρχει λόγος η 4^η εξουσία να αποτελεί την εξαίρεση.Ο δημοσιογράφος πρέπει να έχει άποψη και να την εκφράζει. Πρέπει να έχει πολιτική άποψη. Όχι κομματική. Το κόμμα, το κάθε κόμμα, είναι απέναντι και ο δημοσιογράφος θα το κρίνει. Δεν θα παπαγαλίζει τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ ή του όποιου κόμματος. Αν, από την άλλη, γουστάρουν να παπαγαλίζουν ότι τους λένε τα κόμματα ας μην μας λένε ότι είναι δημοσιογράφοι. Να μας λένε την αλήθεια.

Εκεί στα τηλεοπτικά παράθυρα ας λένε: «Και τώρα ο συνάδελφος, εκπρόσωπος του τάδε κόμματος θα μας πει τις θέσεις του κόμματος και για να έχει μια θεατρικότητα το θέμα θα τις παρουσιάσει ως δικές του απόψεις». Και καλό είναι κάτω από το όνομα του καθενός να υπάρχει το κόμμα που εκπροσωπεί. Οι απόψεις μου είναι μια χορηγία του ΠΑΣΟΚ και του ΔΝΤ. Γράφω για τους τηλεοπτικούς δημοσιογράφους γιατί κατά κύριο λόγο οι πολίτες από την τηλεόραση παρακολουθούν την παραπληροφόρηση και προπαγάνδα που για λόγους τακτ την ονομάζουμε ενημέρωση.

Βέβαια για να μην αδικήσουμε τους εκπρόσωπους των άλλων μέσων προπαγάνδας, τις εφημερίδες και τα ραδιόφωνα, να πούμε ότι και σε αυτά ευδοκιμεί αυτό το φρούτο. Αν μια εφημερίδα δεν εκδίδεται από ένα κόμμα, όπου τίμια σου λέει ότι τις θέσεις και τα συμφέροντα του κόμματος εξυπηρετώ, τότε θα πρέπει να είναι απέναντι στα κόμματα : Να τα ελέγχει και να κρίνει. Φυσικά και στις εφημερίδες θα υπάρχουν πολιτικές απόψεις. Αλλά όχι κομματικές. Οι εφημερίδες, τα ραδιόφωνα και η τηλεόραση δεν μπορούν να είναι γραφεία τύπου.

Όλα αυτά τα γράφω με αφορμή την αλλαγή στάσης που έχουν πολλά μέσα και δημοσιογράφοι σχετικά με το μνημόνιο και την ενδεχόμενη πτώχευση της Ελλάδας. Φυσικά και υπήρχαν δημοσιογράφοι που εξαρχής είχαν πει την αλήθεια. Διαβάζοντας το πρώτο μνημόνιο ο καθένας μπορούσε να «μαντέψει» την συνέχεια. Τα νούμερα ήταν αδύνατον να βγουν. Άρα κάτι άλλο θα έπρεπε να γίνει. Όμως αντί από την αρχή να παρουσιάσουν το τι πραγματικά θα συμβεί έπεσαν με τα μούτρα να στηρίξουν ένα μνημόνιο που θα γινόταν ταφόπλακα της ανάπτυξης και της χώρας.  Και μόλις πριν λίγο καιρό άρχισαν να λένε αυτά που θα ήταν χρήσιμα να τα ακούγαμε ένα χρόνο πριν. Μάλιστα κάποια κανάλια έκαναν τόσο απότομη κωλοτούμπα που θα την ζήλευε και ο Καρατζαφέρης.

Έκπληκτοι κάποιοι δημοσιογράφοι μας πληροφόρησαν ότι θα κοπούν τα κοινωνικά επιδόματα. Και στον ΟΑΕΔ το κονδύλι που θα εξοικονομηθεί από την περικοπή του επιδόματος ανεργίας θα ανέρχεται στα 500 εκατομμύρια. Μόνο που αυτό είναι γνωστό από το καλοκαίρι. Έχει γραφτεί στο μνημόνιο. Δεν είναι καινούριο φρούτο. Αλλά είχαν επιλέξει να μας τα λένε λίγα – λίγα για να συνηθίσει ο οργανισμός μας το δηλητήριο.

Μην πάθουμε κανένα σοκ (βλέποντας και το αδιέξοδο των θυσιών μας) και ξεσηκωθούμε….

Μικρός Φωκίων

SociaLMagazinE