Το βουντού ξεκινά στην Αφρική και είναι η παραδοσιακή θρησκεία δύο εθνοτικών ομάδων, των φον και τον γιουρουμπά και σημαίνει θεός ή πνεύμα. Οι φον εδρεύουν στο Μπενίν ενώ οι γιορουμπά στη Νιγηρία. Η λέξη βουντού έρχεται από τη γλώσσα των φον ενώ η αντίστοιχη ονομασία στους γιορουμπά είναι λόα ή orisha. Οι περιοχές αυτές είναι γνωστές και ως ακτή των σκλάβων γιατί από εκεί γινόταν το δουλεμπόριο. Αυτός είναι και ο λόγος που το βουντού μεταφέρθηκε σε χώρες της λατινικής Αμερικής και συγχωνεύτηκε με τον χριστιανισμό.
Το βουντού είναι θρησκεία με παρόμοια μυθολογία με αυτή των αρχαίων ελλήνων. Έχει πολύ καλά δομημένη ιεραρχία, συγκεκριμένους ναούς για κάθε θεότητα και προφορική παράδοση. Κάθε ναός στο βουντού έχει και έναν αρχιερέα και ανάλογα με την περιοχή στην οποία βρίσκεται υπάγεται σε μια κεντρική εποπτεία του αρχιερέα του μεγαλύτερου ναού. Η κάθε θεότητα έχεί εκτός από τον δικό της ναό και συγκεκριμένους ιερείς οι οποίοι αφιερώνονται αποκλειστικά και μόνο σε αυτή.
Οι πιστοί χωρίζονται σε αυτούς που είναι μυημένοι, έχουν δηλαδή κάποια λειτουργικότητα μέσα στο ναό και σε αυτούς που απλά πιστεύουν. Για να γίνει κάποιος μυημένος πρέπει να δεχθεί κάλεσμα από μία θεότητα στην οποία και θα ταχθεί ή να γεννηθεί ταγμένος από τους γονείς του σε κάποια θεότητα. Η μύηση έχει μια συγκεκριμένη διαδικασία.
Αρχικά αυτός που έχει δεχθεί το κάλεσμα, κατά βάση μέσω κάποιου ονείρου, πηγαίνει στον αρχιερέα του κοντινότερου ναού, του εξηγεί το όνειρο και ο τελευταίος αποφασίζει αν το όνειρο ήταν πράγματι κάλεσμα και αν ναι από ποια θεότητα ήταν. Στη συνέχεια ο προσεχώς μυημένος περνά μια διετία στο ναό όπου κάνει τα θελήματα όλων, τον φροντίζει και είναι αποκλειστικά υπεύθυνος γι’ αυτό. Δεν υπολογίζετε σαν προσωπικότητα και μαθαίνει να κάνει όλες τις δουλειές που δεν γίνονται από τους ιερείς. Όταν περάσει το προκαθορισμένο χρονικό διάστημα και μετά από μερικές τελετές είναι πλέον μυημένος. Οι μυημένοι του βουντού ονομάζονται από τους ίδιους βουντούνσι που σημαίνει νύφη του θεού και δεν έχει να κάνει με το φύλο του βουντούνσι.
Οι τελετές στο βουντού γίνονται σε καθορισμένες ημερομηνίες κάθε χρόνο σύμφωνα με τις θρησκευτικές γιορτές αλλά και σε περιπτώσεις έκτακτων προβλημάτων. Στις τελετές επικρατεί και πάλι η Trans. Ανάλογα με την γιορτή και τον ναό στον οποίον λαμβάνει χώρα οι μυημένοι παίζουν με ταμπούρλα και τραγουδούν τα τραγούδια μιας συγκεκριμένης θεότητας (κάθε μία έχει και δικά της). Τότε κάποιοι από τους ιερείς αλλά ποτέ ο αρχιερέας καταλαμβάνονται από τη θεότητα. Ουσιαστικά δανείζουν το σώμα τους σε αυτήν και δεν έχουν καμία συνείδηση του τι κάνουν μέχρι η θεότητα να φύγει. Μόλις ο ιερέας καταληφθεί από τη θεότητα οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι τον στολίζουν με τα ρούχα της και τα συγκεκριμένα αντικείμενα που της αρέσουν (η κάθε μία έχεί και δικές της προτιμήσεις). Οι πιστοί θεωρούν ότι το πνεύμα εισέρχεται και εξέρχεται από τη «γούβα» που σχηματίζει η ένωση των οστών στο πάνω μέρος του κρανίου και η οποία είναι πιο έντονη στα άτομα της μαύρης φυλής. Συνήθως γίνονται θυσίες ζώων τις οποίες ζητούν οι θεότητες. Μια τελετή μπορεί να πραγματοποιηθεί και για μαντικούς λόγους. Την μαντεία την κάνει ο αρχιερέας του οποίου η δύναμη μετριέται από το πόσους πιστούς μαζεύει στις τελετές.
Ένα χαρακτηριστικό στοιχείο του βουντού είναι τα φετίχ. Δύσκολα μπορεί να εξηγήσει κάποιος τι ακριβώς είναι ένα φετίχ εάν δεν έχει εικόνα του. Τα φετίχ δεν συμβολίζουν μια θεότητα αλλά είναι η θεότητα. Παράλληλα μέσα στο φετίχ η θεότητα κατοικεί. Τα φετίχ μπορούν να πάρουν διάφορες μορφές, κατά βάση δεν απεικονίζουν τη θεότητα αλλά μπορούν να είναι άμορφα λοφάκια από χώμα ή οτιδήποτε άλλο. Επειδή ακριβώς μέσα σε αυτά η θεότητα κατοικεί και παράλληλα αυτά είναι η θεότητα χρειάζονται άμετρη φροντίδα. Το φετίχ πρέπει να φάει, να πλυθεί , να ντυθεί , να περιτριγυρίζεται από τα αγαπημένα του αντικείμενα και όλα τα παραπάνω διαφέρουν από θεότητα σε θεότητα. Το βουντού είναι μία πολύ ζωντανή θρησκεία και η μυθολογία του πλάθεται μέχρι σήμερα. Έτσι μπορεί κανείς να δει φετίχ περιτριγυρισμένα από χάμπουργκερ τσιγάρα και πολύχρωμα μπιχλιμπίδια. Τα φετίχ απαιτούν συνεχή και καθημερινή φροντίδα, πρωινό ξύπνημα και νανούρισμα πριν τον ύπνο, και αυτός είναι ένας από τους λόγους που κάποιος για να μυηθεί περνά τόσο καιρό στο ναό. Κατά κανόνα τα περισσότερα σπίτια έχουν και ένα φετίχ. Φετίχ επίσης μπορεί κανείς να δει στους δρόμους και φυσικά στους ναούς. Όλα αυτά όσον αφορά το βουντού στην Αφρική.
Λόγω του δουλεμπορίου το βουντού μεταφέρθηκε στη λατινική Αμερική όπως αναφέραμε και παραπάνω. Οι συνθήκες εκεί ήταν βάναυσες για όσους κατάφερναν να επιβιώσουν από το ταξίδι και ο μόνος δεσμός τους με την πατρίδα ήταν η θρησκεία. Έτσι έκαναν τελετές στις οποίες χόρευαν και φώναζαν και οι λευκοί άποικοι εύκολα πίστεψαν πως έκαναν όργια και μάγια. Γρήγορα τους επέβαλαν τον εκχριστιανισμό και αυτοί για να καταφέρουν να κρατήσουν τις παραδόσεις τους, φαινομενικά εκχριστιανίστηκαν αλλά στη πραγματικότητα άλλαξαν όνομα στους παλιούς τους θεούς. Για παράδειγμα η θεά της θάλασσας έγινε η παναγία και ο θεός της δημιουργίας ο χριστός. Κατ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκαν τρεις μεγάλες συγκριτικές θρησκείες βουντού και χριστιανισμού, στη Κούβα, την Αϊτή και στη Βραζιλία. Οι μύθοι που κυκλοφορούν σε σχέση με τα κέρινα κουκλάκια τα ζόμπι και όλα τα υπόλοιπα σε σχέση με το βουντού δεν έχουν να κάνουν με τη θρησκεία αυτή στην Αφρική αλλά είτε αναπαράχθηκαν από τους λευκούς αποικιοκράτες λόγω του φόβου τους είτε από τους ίδιους τους σκλάβους για να προστατευθούν.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου