Η οργή Ερντογάν αποκαλύπτει το αδίστακτο του «Αττίλα»!

Οι αδυσώπητες στρατηγικές και τα υπολείμματα των Τουρκοκυπρίων

ΜΟΝΟ οι βαθιά νυχτωμένοι περίμεναν τον Ερντογάν το 2011 να επιβεβαιώσει ότι: Για την Τουρκία, οι Τουρκοκύπριοι δεν ήσαν ποτέ ο πραγματικός λόγος της επιδρομής του «Αττίλα» κατά της Κύπρου.
Η Άγκυρα ουδέποτε ανησύχησε πραγματικά για την τύχη μερικών χιλιάδων Τουρκοκυπρίων, ώστε να διαθέσει τόσο αίμα και κυρίως τόσο χρήμα «για να τους σώσει». Ό,τι ακριβώς συνέβηκε, αφορούσε –κι εξακολουθεί ν' αφορά– τις ευρύτερες στρατηγικές βλέψεις και τους σχεδιασμούς της Άγκυρας σ' αυτήν τη γεωγραφία. Και βεβαίως τις προοπτικές, αφενός κηδεμονίας του κυπριακού χώρου και αφετέρου ελέγχου της ευρύτερης ζωτικής περιοχής, απ' όπου διέρχονται και όπου διασταυρώνονται οι ενεργειακές διαδρομές.
Και αν ακόμη λοιπόν κάποιοι «έχαφταν» μέχρι σήμερα το παραμύθι της «σωτηρίας των Τουρκοκυπρίων», τώρα τίποτε δεν δικαιολογεί τέτοιες επιπόλαιες προσεγγίσεις. Μετά δηλαδή το τελευταίο και οργίλο ξέσπασμα του τούρκου πρωθυπουργού κατά των ομοφύλων του στα κατεχόμενα. Ο οποίος, μιλώντας έξω από τα δόντια, όχι μόνον επετέθη σκαιότατα εναντίον τους (χαρακτηρίζοντάς τους περίπου βαρίδια και σίγουρα χαραμοφάηδες) αλλά και τους προειδοποίησε με ύφος τελεσιγραφικό, υπενθυμίζοντας ότι:
Δεν ενδιαφέρει την Άγκυρα εάν οι κάτοικοι των κατεχομένων θέλουν την παρουσία ή όχι της Τουρκίας στα κυπριακά εδάφη. Δεν ενδιαφέρει αν «ως αχάριστοι» (sic) φωνάζουν και διαμαρτύρονται. Γιατί: «Έχουμε νεκρούς, έχουμε πεσόντες, έχουμε χύσει αίμα εκεί. Και κυρίως έχουμε στρατηγικά ενδιαφέροντα και δικαιώματα, όπως και η Ελλάδα...». Όπερ σημαίνει: Έχουμε εισβάλει και διατηρούμε στρατεύματα που επιβάλλουν διά της λόγχης συγκεκριμένο «πολιτειακό σχήμα» και ταυτοχρόνως πολιτική κηδεμονία σ' αυτήν τη γεωγραφία, για λόγους πέραν όσων με τα εθνικά λογύδρια και στερεότυπα συνήθως αναμηρυκάζομεν. Και δεν θα το κουνήσουμε γιατί θα είμεθα μέρος των ρυθμίσεων.

Αυτά μεν δεν τα είπε ακριβώς έτσι ο Ταγίπ Ερντογάν. Αλλ' αυτά συνιστούν τις εύγλωττες παραμέτρους των οργισμένων επισημάνσεών του.
Οι οποίες και δίδουν το στίγμα των τελικών αντικειμενικών στόχων της Άγκυρας, σε ό,τι αφορά τις γεωπολιτικές προοπτικές στην περιοχή, όπως αυτή θέλει να τις διευθετήσει. Ξεπερνώντας (και κατ’ ακρίβειαν ακυρώνοντας) τελικά τον παράγοντα εκείνον που εχρησιμοποίησε ως αφορμή, για να αιτιολογήσει την επεκτατική της εφόρμηση. Και την προέκτασή της. Υποθεμελιώνοντας τα περαιτέρω, στο στρατηγικό προγεφύρωμα του «ψευδοκράτους». Αφού στο μεταξύ επέτυχε ν’ ανατρέψει άρδην τις δημογραφικές δομές, καθιστώντας τους Τουρκοκυπρίους καταθλιπτική πλέον μειονότητα στην ίδια την περιοχή που υποτίθεται ότι αποτελεί κρατικό τους μόρφωμα!
Ο Ερντογάν ξέρει ότι στα κατεχόμενα δεν υπάρχουν πλέον μόνο Τουρκοκύπριοι. Οι οποίοι σήμερα δεν ξεπερνούν τις 85.000, αφού οι περισσότεροι «πήραν των ομματιών τους» λόγω και καταπιέσεως και κυρίως λόγω οικονομικοκοινωνικής εξαθλιώσεως. Στα κατεχόμενα διαβιούν αυτήν τη στιγμή κάπου 450.000! Από τους οποίους οι 360-370.000 είναι κυριολεκτικώς εμβόλιμος πληθυσμός από την Ανατολία. Και τα στοιχεία γι’ αυτήν την πρωτοφανή πληθυσμιακή ανατροπή –που παρεμπιπτόντως επιταχύνεται– απορρέουν από τουρκοκυπριακούς υπολογισμούς. Τους οποίους ουδείς άλλωστε –ούτε και η Άγκυρα– έχει μέχρι στιγμής αμφισβητήσει. Κι αυτό (το κατά τη Συνθήκη της Γενεύης έγκλημα πολέμου) αποβαίνει τελικά η κρισιμότερη τομή του Κυπριακού. Η αθέατη –παρότι κραυγαλέα– διάστασή του.
Γιατί εάν δεν υπάρξουν τρόποι ανάσχεσης και κυρίως αναστροφής αυτού που εξελίσσεται ως δημογραφική μετάλλαξη, τότε η προοπτική για τον Ελληνισμό σ’ αυτήν την κρεουργημένη γεωγραφία θ’ αποβεί έως και ζοφερή. Με ό,τι αυτό σημαίνει. Κατ’ ακρίβειαν μοιραία...

Του Α. Λυκαύγη

SociaLMagazinE