Στην Ισπανία και στην Κίνα

 

Η προφητεία είναι επικίνδυνο επάγγελμα και για αυτό δεν θα το ασκήσω σε αυτό το άρθρο. Θα πω μόνο αυτά που διαφαίνονται ως προφανή και τα οποία αφορούν δύο χώρες κλειδιά. Η μία θα είναι η χώρα-κλειδί για την Ευρώπη και το ευρώ ενώ η άλλη για τον κόσμο ολόκληρο. Η Ισπανία θα αποτελέσει τον κόμπο που, όταν φτάσει στο χτένι της τρόικας, θα την εξαναγκάσει (και συγκεκριμένα την Γερμανία) να πάρει την μεγάλη της απόφαση: Είτε να αφήσει το ευρώ να μας αφήσει χρόνους πριν το τέλος του 2011, επιμένοντας στην μη-πολιτική, μη-αντιμετώπισης της διπλής Κρίσης χρέους και τραπεζικού συστήματος. Είτε να αλλάξει στρατηγική υιοθετώντας πρακτικές σαν αυτές που έχω συζητήσει αλλού (βλ. εδώ για την ελληνική και εδώ για την αγγλική έκδοση).

Πέραν των Ουραλίων, το δεύτερο μεγάλο αίνιγμα είναι η Κίνα. Όλοι οι σοβαροί δυτικοί αναλυτές υποθέτουν ότι η Κίνα θα συνεχίσει να αναπτύσσεται και, έτσι, να σταθεροποιεί την παγκόσμια οικονομία. Μακάρι. Μακάρι η προαίσθησή μου να αποδειχθεί παταγωδώς λανθασμένη. Ποια προαίσθηση; Ότι η αγορά ακινήτων της Σαγκάης, της Σεν-Ζεν και άλλων μεγα-πόλεων, θα υποστεί καθίζηση αντίστοιχη με εκείνη της αγοράς ακινήτων των ΗΠΑ το 2007/8. Μια τέτοια εξέλιξη, αν προκύψει, θα είναι το πρώτο ντόμινο. Σειρά θα έχουν η κατάρρευση Κινεζικών τραπεζών και εν γένει πυραμίδων, οι χώρες που βασίζονται στις εξαγωγές πρώτων υλών στην Κίνα (Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Αργεντινή και Βραζιλία), οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις (κυρίως Γερμανικές) που παράγουν κεφαλαιουχικά αγαθά και αγαθά πολυτελείας για την Κινεζική αγορά κλπ κλπ.
Δεδομένης της καχεκτικής Αμερικανικής οικονομίας, και της αδυναμίας της Ευρώπης να συντονιστεί σε μια οικονομική κοινή πολιτική, μια τέτοια δυσμενής εξέλιξη στην Κίνα θα έσερνε την οικουμένη όλη σε μια περιπέτεια που ούτε να φανταστώ δεν τολμώ. Για αυτό θα επιμείνω να πιστεύω ότι οι προαισθήσεις μου είναι εκτός τόπου και χρόνου (τουλάχιστον για... του χρόνου).

Υ.Γ. Όποια/ος από εσάς θεωρείτε ότι η Κίνα παραμένει μια μονολιθική κοινωνία όπου η κριτική και η κριτική σκέψη απαγορεύεται, ρίξτε μια ματιά στο άρθρο του Γου Γονκντινγκ στην China Daily με τίτλο Ένας Νέος Δρόμος Προς τα Εμπρός. Πιστεύω ότι θα εκπλαγείτε.