''DEAL'' ΜΕΤΑΞΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑΝΩΝ

Το πρώτο μεγάλο "deal"-όπως αναφέρουν σήμερα οι New York Times- μεταξύ του Μπάρακ Ομπάμα και των επικεφαλής της Ρεπουμπλικανικής πλειοψηφίας στο Κονγκρέσο είναι γεγονός. Αφορά το καυτό θέμα επέκτασης ή μη των φοροαπαλλαγών για τους...
πλούσιους Αμερικανούς που είχε πυροδοτήσει προεκλογικά τη σύγκρουση μεταξύ Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικανων. Οι Δημοκρατικοί υποστήριζαν ότι οι φοροαπαλλαγές για τους εύπορους Αμερικανούς με εισόδημα άνω των 200.000 δολαρίων ετησίως - που είχαν υιοθετηθεί επί Προεδρίας Μπους και έληγαν τέλος Δεκεμβρίου του 2010- έπρεπε να καταργηθούν και να επεκταθούν μόνο για την φορολογική ελάφρυνση της μεσαίας τάξης.
Οι Ρεπουμπλικάνοι από τη μεριά τους είχαν σηκώσει ψηλά τους αντιπολιτευτικούς τόνους εναντιωνόμενοι στην ιδέα φορολόγησης των εχόντων και κατέχοντων, καθώς κάτι τέτοιο -όπως υποστήριζαν- θα πλήξει την ανάπτυξη της αμερικανικής οικονομίας. Τελικά η πλειψοφηία του Κογνκρέσου ενέκρινε πακέτο φοροαπαλλαγών ύψους 801 δις δολαρίων, αν και μερίδα Δημοκρατικών δεν έκρυβε τις ενστάσεις της για αυτό το περίφημο deal με τους Ρεπουμπλικάνους που θα επιβαρύνει, όπως όλα δείχνουν, τον αμερικανικό προϋπολογισμό σε μία συγκυρία που η οικονομία της χώρας ταλανίζεται από μεγάλα ελλείμματα και υψηλό δημόσιο χρεός.
Αυτή η συμφωνία επετεύχθη έπειτα από αμοιβαία υποχώρηση των δύο πλευρών με την αντιπολίτευση να δέχεται να ψηφίσει το φορολογικό νομοσχέδιο με τη ρήτρα επέκτασης των επιδομάτων ανεργίας και ελαφρύσεων για τους περισσότερους εργαζόμενους της μεσαίας τάξης, που επιμόνως προωθούσαν οι Δημοκρατικοί. Οι τελευταία σαν αντάλλαγμα έδωσαν το πράσινο φως να ισχύσουν τελικά και μετά την 31-12-2010 οι φοροαπαλλαγές που έχαιραν οι πλούσιοι Αμερικανοί χάρη πολιτική επί προεδρίας Μπους, που οι Ρεπουμπλικάνοι επέμεναν να συνεχιστεί. Ο πρόεδρος πάντως δεν έκρυψε την ικανοποίησή του, λέγοντας ότι το νομοσχέδιο είναι «μια νίκη για τις αμερικανικές οικογένειες, τις επιχειρήσεις και για την οικονομική μας ανάκαμψη».
Ωστόσο, παραδέχτηκε ότι «περιλαμβάνει κάποιες ρυθμίσεις με τις οποίες δεν συμφωνεί». Πολιτικά απόλυτα ικανοποιημένοι δεν έμειναν ούτε οι Ρεπουμπλικάνοι οι οποίοι ήθελαν οι φοροαπαλλαγές για τους πλούσιους να πάρουν μόνιμο χαρακτήρα με το επιχείρημα ότι το αντίθετο δημιουργεί συνθήκες αβεβαιότητας στην αγορά. Η επιμονή τους σε αυτό το αίτημα καμφθηκε τελικά από τις τοποθετήσεις πολλών μετριοπαθών αμερικανών οικονομολόγων που σημείωναν ότι αν γινόταν κάτι τέτοιο θα επιβάρυνε τον βεβαρημένο λόγω ελλειμμάτων προϋπολογισμό του κράτους. Η συμφωνία δείχνει ότι παρά την πόλωση και τις εύθραστες ισορροπίες πολιτικών δυνάμεων στο αμερικανικό Κονγκρέσο, Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι είναι διατεθειμένοι να συνγκλίνουν σε ορισμένα κρίσιμα ζητήματα. Έστω και με εμπόδια, αυτό το ιδιότυπο πολιτικό "παζάρι" θα το δούμε να εκτυλίσσεται πολλές φορές μπροστά στα μάτια μας τα επόμενα δύο χρόνια στην αμερικανική πολιτική σκηνή.