Λιγότεροι καταθέτες, περισσότερα χρήματα

Έχουμε μια πραγματικότητα που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε. Έχουμε μια τεράστια τραπεζική φούσκα παγκοσμίως η οποία δημιουργήθηκε «νόμιμα» από την υπερπαραγωγή χρήματος μέσω δανεισμού. Δηλαδή χρήμα του αέρα με λογιστικές εγγραφές. Αυτή η πρακτική δημιούργησε μεν υπερκαταναλωτισμό και  φυσικά ζήτηση και παραγωγή, αλλά το χρήμα που χρησιμοποιήθηκε για όλα αυτά ήταν αέρας χωρίς πραγματικό αντίκρισμα.

Από το άλλο μέρος έχουμε καταθέσεις ανθρώπων που σημαίνουν πραγματικές απαιτήσεις προς τις τράπεζες από προϊόντα και υπηρεσίες που πραγματικά παρήγαγαν και το αντίτιμο αυτών το κατέθεσαν στις τράπεζες.

Δηλαδή από το ένα μέρος οι τράπεζες δεν μπορούν να εισπράξουν υπεραπαιτήσεις τους που δημιούργησαν με λογιστικές εγγραφές, από το άλλο πρέπει να αποδώσουν τις καταθέσεις των ανθρώπων τις οποίες όμως δεν τις έχουν. 

Πως θα ξεφουσκώσει όλο αυτό το πράγμα; 

1) Είτε θα καταρρεύσουν (πεθάνουν) και θα εκκαθαριστούν οι τράπεζες, 

2) είτε θα τις χρηματοδοτήσουν οι φορολογούμενοι, 

3) είτε θα κουρευτούν οι καταθέσεις, 

4) είτε θα πεθάνουν οι καταθέτες.

Βλέπουμε δηλαδή πως στην πραγματικότητα το χρήμα δεν έχει πλέον ως αντίκρισμα κάποιον «χρυσό κανόνα» που εγγυάται την ύπαρξή του, αλλά τις ίδιες τις ζωές μας. Εμείς οι ίδιοι είμαστε πλέον οι εγγυητές της κυκλοφορίας του χρήματος. Μας έχουν μπλέξει όλους σε ένα πελώριο παγκόσμιο δίχτυ αλληλοερξάρτησης.

Τι θα συμβεί λοιπόν αν αντί να κουρευτεί ένα ποσοστό καταθέσεων, πεθάνει έναν αντίστοιχο ποσοστό καταθετών; Τότε το σύστημα θα ξεφουσκώσει και μάλιστα όσο πιο πολλοί καταθέτες πεθάνουν τόσο πιο πολύ στα ίσα θα έρθουν οι τράπεζες.

Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι βρισκόμαστε σε μια ευθύγραμμη συσχέτιση ξεφουσκώματος του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος με έναν πόλεμο-ανθρωποσφαγείο, αλλά είναι ένα ενδεχόμενο που δεν μπορεί να αποκλειστεί. Προς το παρόν έχουμε οικονομικό πόλεμο, τίποτα όμως δεν αποκλείει αυτό να εξελιχτεί σε πραγματικό πόλεμο.

Εξάλλου εκείνοι που λαμβάνουν τις πολιτικές αποφάσεις δεν είναι οι λαοί με κάποιες δημοκρατικές διαδικασίες, για να προλάβουν το κακό, αλλά τα ολιγαρχικά συμφέροντα και κύρια τα συμφέροντα των τραπεζών. Οπότε…

Πέτρος Χασσάπης