ΟΤΑΝ Ο ΚΟΛΛΗΤΟΣ ΣΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΓΟΡΙ ΣΟΥ

«Στα φιλικά μπαίνουν τα καλύτερα γκολ», «Άντε ρε εσύ, τόλμησε το», «Τι έχεις να χάσεις, θα περνάτε τέλεια» ήταν η μόνιμη επωδός φίλων και γνωστών, προκειμένου να σε πείσουν για να προβείς στην επιλογή, την οποία εν τέλει έκανες: τα έφτιαξες με τον καλύτερο σου φίλο. Και αυτή τη στιγμή, έχοντας μεσολαβήσει κυριολεκτικά θυελλώδη γεγονότα και καταστάσεις, βρίσκεσαι χωμένη στα παπλώματα σου, με τα μάτια πρησμένα από το κλάμα, το κεφάλι σου να πάει να σπάσει, τις φίλες σου να εναλλάσσονται σε βάρδιες και τον κολλητό σου και μέχρι πρότινος αγαπημένο σου, χαμένο από τη ζωή σου για πάντα…

Η αλήθεια είναι ότι οι σχέσεις, οι οποίες ξεκινάνε από το επίπεδο της φιλίας, για να περάσουν στο επίπεδο του έρωτα, μοιάζει να έχουν εν τη γενέσει τους ένα βασικό πλεονέκτημα έναντι των συνηθισμένων: και αυτό είναι ότι γνωρίζει τόσο καλά ο ένας τον άλλο, άρα υπάρχουν έτοιμα διαμορφωμένα συναισθήματα, τα οποία δεν χρειάζεται να καλλιεργηθούν εξ αρχής, και να χάσετε και οι δύο χρόνο προσπαθώντας να ξεκλειδώσετε τους κωδικούς ο ένας του άλλου, να καταλάβετε τις παραξενιές του και γενικά, να θέσετε τα θεμέλια αυτού που λέμε σχέση.

Στη περίπτωση αυτή υπάρχουν ήδη. Και είναι, θεωρητικά, ιδιαίτερα συμπαγή. Αυτό σε κάνει να πιστέψεις ότι δεν πρόκειται να κλονιστούν οτιδήποτε και αν συμβεί, και ότι μία «επέκταση» της σχέσης σας στο ακόμη πιο προσωπικό επίπεδο, μόνο καλό θα κάνει και στους δυο σας. Αρχίζοντας να τη χτίζετε από κοινού, πάνω στις ήδη υπάρχουσες βάσεις, χωρίς να προβείτε στο σχετικό δομοστατικό έλεγχο του όλου οικοδομήματος. Και εκεί έχετε ήδη προβεί στο πρώτο βασικό λάθος…

Κανένα οικοδόμημα δεν είναι αυταποδείκτως στέρεο, αν δεν τεσταριστεί με τις πιο αυστηρές δοκιμές και προδιαγραφές. Αν λοιπόν σε αυτό προσθέσεις ένα ακόμη μεγαλύτερο, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι δεν θα πέσει, συντρίβοντας το. Είναι σαν να προσπαθείς να στερεώσεις μία πολυκατοικία πάνω σε ένα δυαράκι. Το αν το δυαράκι θα επιβιώσει, εξαρτάται από τα υλικά και το έδαφος κατασκευής και μόνο. Αν και τα δύο αποδειχτούν στέρεα, τότε ναι, οι πιθανότητες σχετικά αυξάνονται. Αν όχι, τα πράγματα σκουραίνουν…

Το σχετικό τεστ στο οποίο θα πρέπει να υποβάλλεις την υπάρχουσα σχέση με το αγόρι που σε ενδιαφέρει, περιλαμβάνει μία και μόνο ερώτηση, καθορίζουσα τα θεμέλια της: ήταν όντως ποτέ φιλική; Μην σου φανεί απλοϊκή ή χαζή. Γίνε η πιο άτεγκτη και σοβαρή κριτής και επανεξέτασε την από την αρχή. Μπορεί και να εκπλαγείς. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί έχω δει πολλές «φιλικές» σχέσεις, καλυπτόμενες από το σχετικό μανδύα, που στην ουσία δεν ήταν τίποτα άλλο από κρυφά ερωτικά απωθημένα, τα οποία δεν μπορούσαν να εκτονωθούν διαφορετικά, και έτσι συμβιβάστηκαν με μία άλλου τύπου σχέση, για να μη χάσουν επαφή με το άτομο προς το οποίο κατευθυνόταν εξ αρχής. Ναι, είναι όσο στενάχωρο ακούγεται. Και μπορεί να καταστεί θλιβερό, αν όχι μόνο δεν μπορείς να το αναγνωρίσεις, αλλά τα έχεις περιβάλλει τόσο τέλεια με την υποψία της φιλίας, ώστε και η ίδια να έχεις δημιουργήσει έναν ωραιότατο αντικατοπτρισμό. Προς όλους τους άλλους, αλλά κυρίως προς τον ίδιο σου τον εαυτό. Με την αντίστοιχη συμπεριφορά να έρχεται και από την άλλη πλευρά… Και όταν πια φτάσει το πλήρωμα του χρόνου, όπου τα απωθημένα ενός από τους δύο δεν μπορούν να συγκρατηθούν, τότε ο αντικατοπτρισμός αρχίζει να γίνεται επιτέλους όαση, την οποία θες να επισκεφτείς απεγνωσμένα για να δροσιστείς. Και βουτάς με τη μία. Χωρίς να ξέρεις πόσο βαθιά είναι τα νερά στα οποία καλείσαι να επιπλεύσεις…

Όταν λοιπόν ο καιρός παρέλθει, και αρχίσετε να εμφανίζετε τα πρώτα σημάδια φθοράς, προσπαθείς να περιμαζέψεις ότι μπορεί να περιμαζευτεί. Επικαλούμενη τους όρκους αιώνιας φιλίας και αγάπης που σας διέπουν. Ενός γεγονότος δηλαδή που κατ’ ουσίαν δεν υπήρξε ποτέ! Πόσες πιθανότητες του δίνεις να αρκεί για να σε σώσει; Δεν χρειάζεται να σου δώσω απάντηση, φαντάζομαι…

Δεν λέω ότι όλες οι σχετικές σχέσεις είναι εκ των προτέρων καταδικασμένες. Σαφώς και υπάρχουν περιπτώσεις πραγματικών φίλων, που την είδαν αλλιώς, το πήραν αλλιώς και όχι μόνο δεν βρήκαν τοίχο, αλλά είχαν και αξιοθαύμαστα αποτελέσματα. Αυτό που προσπαθώ να δείξω είναι το μάταιον του να κλαις για πράγματα, τα οποία εσύ η ίδια (και το αγόρι σου βέβαια) αρνιόσουν να δεις στις πραγματικές, υπαρκτές τους διαστάσεις. Μην αντιμετωπίζοντας τα με τον πρέποντα τρόπο, και ανοίγοντας τους ασκούς του Αιόλου, για να σαρώσουν με μανία τα πάντα στο πέρασμα τους.

Απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή, και τρομακτική ωριμότητα, για να αποφασίσεις να κάνεις το μεγάλο βήμα. Σταθμίζοντας τα υπέρ και τα κατά, βλέποντας μακροπρόθεσμα στο μέλλον και κυρίως αναγνωρίζοντας την κατάσταση στα αληθινά της δεδομένα, αν θες να συνάψεις σχέση με τον καλύτερο σου φίλο. Για να μη φτάσεις στο σημείο να ευχόσουν τα απωθημένα να παρέμεναν απωθημένα και να συνέχιζες να υποκρίνεσαι ως καλύτερη λύση για να μη χάσεις έναν άνθρωπο πάντως σημαντικότατο στη ζωή σου. Έστω και με την ιδιότητα του φίλου…

Για να μην απελπίζεσαι: τα πράγματα δεν είναι μαύρα και πάντως όχι εκ των προτέρων καταδικασμένα. Με τις κατάλληλες κινήσεις και με απλή, ανεπιτήδευτη ειλικρίνεια και των δυο σας μεταξύ σας, αλλά κυρίως απέναντι στον ίδιο σας τον εαυτό, οι πιθανότητες να τα καταφέρετε αυξάνονται θεαματικά. Σωστή διαχείριση, όρεξη για να δημιουργήσετε κάτι σοβαρό και δουλειά και από τους δυο σας από μηδενική βάση αποτελούν τα πιο εγγυημένα συστατικά και τον ασφαλέστερο δρόμο. Ώστε η κατάληξη της πρώτης παραγράφου όχι μόνο να αποφευχθεί και να μην βάλεις αυτογκόλ από τα αποδυτήρια, αλλά να σκίσεις τα δίχτυα και να αναδειχτείτε και οι δύο νικητές με πολλά τέρματα διαφορά…