Μάλλον δεν θα έχουμε καλά ξεμπερδέματα. Θα μπορούσα να παίζω πασιέντζα όλη την μέρα στο γραφείο με την πόρτα κλειδωμένη και τα ακουστικά στα αυτιά μου. Το αφεντικό θα χτυπούσε την πόρτα και επειδή θα είχα δυνατά την μουσική δεν θα τον άκουγα. Όταν με τα πολλά θα άνοιγα, θα με ρωτούσε “που ήσουν χθες;“, για να πάρει απάντηση του στυλ “ήταν η γιορτή του Αγίου Βικέντιου“. Το πιθανότερο να μου έλεγε έντονα “καλά…ειδοποίησέ μας την επόμενη φορά“.
Μάλλον θα με νιώθεις. Είμαι ένας σκλάβος που προσπαθώ να δραπετεύσω, αλλά δεν ξέρω το πως. Ξεκίνησα μια δουλειά από πραγματική όρεξη και διάθεση να δημιουργήσω και που κατέληξα; Στο να καίω τα εγκεφαλικά μου κύτταρα παίζοντας παιχνίδια στο pc. Δεν μπορείς όμως να βγάλεις λεφτά αν δεν πουλήσεις κάτι πραγματικό. Και δεν μπορείς να φτιάξεις κάτι πραγματικό χωρίς να χρησιμοποιήσεις πρώτα την φαντασία σου. Και ούτε αυτήν μπορείς να την έχεις αν δεν ψαρέψεις μια ιδέα ώστε να δημιουργήσεις κάτι που θα είναι χρήσιμο για τους άλλους ανθρώπους. Μόνο που τώρα είναι αργά…Ή μήπως όχι; Έχεις μάλλον την δυνατότητα να ξαναγράψεις την ιστορία σου που μοιάζει προδιαγεγραμμένη. Τέρμα οι βλακείες. Θα σου πω γιατί πρέπει να παρατήσεις την δουλειά σου. Γιατί χρειάζεσαι να χτίσεις μια πηγή έμπνευσης στην ζωή σου, γεμάτη ιδέες, γιατί μπορεί σε λίγο να μείνεις και στους πέντε δρόμους. Έτοιμος;
1) Η μεσαία τάξη είναι νεκρή. Βέβαια αρκετοί άνθρωποι ανέβηκαν σε υψηλότερα κλιμάκια αλλά είναι πολύ περισσότερο αναλώσιμοι από ποτέ. Αυτό είναι το νέο πρότυπο. Ανακύκλωση ανέργων, εξάρτηση από τις ορέξεις των αφεντικών και εκ περιτροπής εργασία. Το “Ελληνικό, Ευρωπαικό Όνειρο”, βασισμένο στην πλαστή ευδαιμονία, δεν ήταν παρά μια απάτη.
2) Σε αντικατέστησαν. Η τεχνολογική πρόοδος έχει οδηγήσει στην αντικατάσταση των εργατικών χεριών από μηχανές. Ο καπιταλισμός απαιτεί αύξηση της παραγωγής με το ελάχιστο δυνατόν κόστος, ειδικά αν ο άνθρωπος-εργάτης θεωρείται “κόστος επιχείρησης”. Οι επιχειρήσεις προτιμάνε να έχουν άβουλες μηχανές στην θέση ανθρώπων με δικαιώματα. Πολλά επαγγέλματα με την πάροδο των χρόνων εξαφανίστηκαν ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο.
3) Οι βιομηχανίες δεν σε γουστάρουν. Δεν θέλουν κανένας να είναι ατομικά πιο δημοφιλής ή αγαπητός ή αξιοσέβαστος από τις ίδιες. Θα σε παραδεχτούν μόνο αν δηλώσεις αφοσίωση σ’ αυτές, αν δουλεύεις 90 ώρες την εβδομάδα γι’ αυτές, αν προσκυνάς τα brands τους. Αν δεχτείς να είσαι κλεισμένος μέσα σε ένα κτίριο και να σου πετάνε το φαγητό από μια σχισμή στην πόρτα, θα σε λατρέψουν! Και μάντεψε: Έτσι είναι όλες!
4) Το χρήμα δεν είναι ευτυχία. Οι άνθρωποι ξοδεύουν ότι φτιάχνουν. Αν αυξηθεί ο μισθός σου κι αγοράσεις νέο αμάξι, νέο υπολογιστή, μεγαλύτερη TV, πιο ευρύχωρο καναπέ, πληρώσεις περισσότερους φόρους και μετά αναρωτηθείς που πάνε τα λεφτά, το πιθανότερο είναι να απαιτήσεις πιο μεγάλο μισθό. Τι σημαίνει αυτό; Μην μένεις σε μια δουλειά για έναν ασφαλή μισθό, γιατί ποτέ δεν θα αποκτάς όσα θες, τα οποία δεν αξιολογούνται με οικονομικούς δείκτες. Δηλαδή ελευθερία, χρόνος για τον εαυτό σου, η φαντασία, η δημιουργικότητα και η ικανότητα να αφεθείς θα σου δώσουν πράγματα μεγαλύτερης αξίας.
5) Μέτρα πόσοι άνθρωποι γύρω σου παίρνουν αποφάσεις που μπορεί να σου καταστρέψουν την ζωή. Δεν είναι καλό να φιλάς κατουρημένες ποδιές, ειδικά αν ανήκουν σε αφεντικά, εκδότες, καναλάρχες ή άτομα που μιλάνε μόνο λόγω ιεραρχίας. Μην στηρίζεις δομές που που μπορούν με τις επιλογές που δίνουν σε προισταμένους, να σε κάνουν πλούσιο ή άστεγο. Γενικότερα, προτίμησε να πλάθεις εσύ το μέλλον σου, από το να το αφήνεις στα χέρια άλλων,
6) Ανταποκρίνεται η δουλειά σου στις ανάγκες σου; Όταν λέμε ανάγκες δεν εννοούμε καταναλωτικά αγαθά. Στην προκειμένη αφορούν τις φυσικές σου δυνάμεις, τις συναισθηματικές και ψυχικές αντοχές, τις πνευματικές σου ανάγκες. Καλύπτονται όλα αυτά από την εργασία που έχεις; Τι να το κάνεις αν έρχεσαι σε επαφή με ανθρώπους που δεν συμπαθείς και περνάς μαζί τους περισσότερες ώρες καθημερινά, απ’ ότι με αγαπημένα πρόσωπα;
Γιατί να προσαρμόζεις τον τρόπο ζωής σου γύρω από ένα βασανιστικό ωράριο; Όσο ικανοποιείς τις ανάγκες που αναφέραμε πιο πάνω, τόσο πιο κοντά θα φτάσεις στο να δημιουργήσεις τις συνθήκες που επιθυμείς ώστε να μην σε νοιάζει το ύψος του μισθού. Η ζωή σου είναι ένα σπίτι. Αν το έχεις κρύο, βομβαρδισμένο και δεν το επισκευάζεις με τα υλικά που επιλέγεις, τότε πιο πιθανόν είναι να ξανακαταρρεύσει.
7) Δεν θα πάρεις σύνταξη ποτέ. Ο μύθος της αποταμίευσης και ο προγραμματισμός για τα γεράματα όνειρο ήταν και πάει! Για το ενδεχόμενο να φτάσεις σώος και υγιής στην τρίτη ηλικία, αναγκάζεσαι να καταπιεστείς όσο είσαι νέος, κάνοντας πράγματα που δεν σε ευχαριστούν. Και για ποιον λόγο; Για να έχεις μετά τα 65…όλη την ζωή μπροστά σου; Στην καλύτερη να μένεις στο σπιτάκι σου, τρώγωντας γιαουρτάκι και βλέποντας σήριαλ. Δώσε στον εαυτό σου το δικαίωμα στην αποτυχία, την δυνατότητα να κατεβάσει ιδέες, να τις πουλήσει, να τις ακυρώσει και να μάθει μέσα από αυτές. Να γίνεις σοφότερος δηλαδή.
Η άλλη σου επιλογή; Να μείνεις σε μια δουλειά που το αφεντικό σε κρατάει στάσιμο, που μπορεί να σε αντικαταστήσει ανά πάσα ώρα, να πληρώνεις και να μην μπορείς να επιβιώσεις, να αλλάζεις συνεχώς ρόλους και να μοιάζεις σαν ψάρι σε γυάλα. Όλοι έχουμε 24 ώρες μέσα στην μέρα. Σκέψου πως θα τις χρησιμποιήσεις.
8) Δικαιολογίες. “Είμαι πολύ μεγάλος“, “δεν έχω φαντασία“, “χρειάζομαι ασφάλιση“, “πρέπει να μεγαλώσω τα παιδιά μου“…μπλα, μπλα, μπλα…Βλέπω ανθρώπους που μοιάζουν 10 χρόνια μεγαλύτεροι απ’ ότι είναι, λόγω του στρες στην δουλειά, να έχουν αποκτήσει ψυχολογικά, έχουν αρρωστήσει και αν είναι τυχεροί δεν έχουν απολυθεί. Ωστόσο είναι δέσμιοι κι επιμένουν πως έτσι πρέπει και ότι τους αρέσει. Ακόμη κι αν η πόρτα του κελιού τους είναι ανοιχτή βρίσκουν δικαιολογίες για να μένουν μέσα.
9) Δεν είναι κακό να κάνεις αργά βήματα. Σίγουρα πολλοί θα σκεφτείτε: “Δεν μπορώ απλά να παρατήσω την δουλειά μου!“. Σεβαστό. Ο καθένας έχει λογαριασμούς να πληρώσει. Πριν τρέξεις μαραθώνιο, καλό είναι να μάθεις να μπουσουλάς, μετά να περπατάς και μετά να τρέξεις. Μετά κάνεις προπόνηση για να έχεις αντοχές και μετά αναλαμβάνεις την πρόκληση του μαραθωνίου.
Άρχισε να φτιάχνεις λίστες για οτιδήποτε. Για κάθε συναίσθημα, για κάθε όνειρο. Μείωσε τις υλικές ανάγκες. Απελευθερώσου από περιττές έγνοιες. Δώσε σημασία στην υγεία σου, σωματική και ψυχική. Βοήθησε ανθρώπους, γίνε πηγή έμπνευσης και ασφάλειας για τους άλλους. Μείνε με άτομα που αγαπάς και σε αγαπάνε. ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΧΟΙ. Σκέψου τα σαν τα βήματα που θα σε οδηγήσουν όλο και πιο κοντά στην ελευθερία.
10) Η αφθονία δεν θα έρθει ποτέ από την δουλειά σου. Αν είσαι στην φυλακή δεν θα μπορέσεις να δεις ποτέ τους κήπους που έχει γύρω τις. Ξύπνα κάθε μέρα με το κίνητρο της βελτίωσης. Βελτίωσε τις σχέσεις σου με την οικογένεια, τους φίλους σας, τους συναδέλφους σας, τους πελάτες σας, τους πιθανούς πελάτες, τους αναγνώστες, τους ανθρώπους που δεν γνωρίζετε καν ακόμα, αλλά θα θέλατε να μάθετε. Γίνε ένας φάρος της αλληλεγγύης και στη συνέχεια, όταν η νύχτα είναι βαθιά και η θάλασσα άγρια, όλα τα σκάφη θα κινηθούν προς το μέρος σας, φέρνοντας τα άφθονα πλούτη τους.
Υπάρχει και εναλλακτική σε όλα αυτά. Μην πιστεύεις λέξη απ’ ότι είπα. Κάτσε στην δουλειά σου. Σ’ αυτήν που σε μισεί το αφεντικό σου. Στην δουλειά που σε κρατάει αλυσοδεμένο για ψίχουλα. Μείνε σε μια από αυτές τις δουλείες που θα πέσουν μαζί με την μεσαία τάξη. Δεν φταις εσύ. Οι τεκτονικές πλάκες των οικονομικών το προκαλούν. Σε ένα σύστημα που έχει σαπίσει. Εσύ απλά στέκεσαι πάνω τους γιατί δεν θες να πας βήμα παραπέρα.
Μέχρι να αποφασίσεις όμως να πετύχεις, θα είσαι κλειδωμένος σ’ αυτή την φυλακή. Θα κοιτάζεις στα μάτια του\της αγαπημένου\ης σου και θα ψάχνεις ένα σημάδι ότι σ’ αγαπά. Αλλά σιγά-σιγά τα φώτα θα σβήνουν, η ζεστασιά του σώματος του\της θα πέσει, και θα πάτε για ύπνο χωρίς όνειρα, μέσα στο σκοτάδι. Πάλι.
Αύριο έχεις δουλειά.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου