Στον απόηχο της γιορτής των ερωτευμένων, το DZN προσπερνάει καρδούλες, δώρα και λουλούδια και δράττεται της ευκαιρίας να θυμηθεί δέκα από τα πιο διάσημα και σημαντικά φιλιά στον κόσμο των τεχνών.
Psyché ranimée par le baiser de l’Amour
Antonio Canova, 1788-1793
Psyché ranimée par le baiser de l’Amour | Antonio Canova, 1788-1793
Το έργο “H Ψυχή αναβιώνει με το φιλί του Έρωτα“ ή “Έρως και Ψυχή“ του Ιταλού γλύπτη Antonio Canova, αποτελεί ένα από τα ευρηματικότερα του Νεοκλασικού ρεύματος που χαρακτηρίζει την περίοδο του Διαφωτισμού και φιλοξενείται σήμερα στο Μουσείο του Λούβρου.
Αναπαριστά με ρεαλισμό την στιγμή που, σύμφωνα με τον μύθο, ο θεός Έρωτας ξυπνάει την αγαπημένη του. Ο δημιουργός έχει αποδώσει με εξαιρετική λεπτομέρεια και πιστότητα τις διαφορετικές υφές, το λείο γυμνό δέρμα των πρωταγωνιστών, τα ανάλαφρα φτερά του Έρωτα, τον σκληρό βράχο πάνω στον οποίο βρίσκονται και το ύφασμα που τυλίγει το σώμα της Ψυχής.
Οι δυο αγκαλιασμένες φιγούρες των εραστών είναι τόσο απορροφημένες, που μοιάζουν να αδιαφορούν για τυχόν αδιάκριτα μάτια που τους παρακολουθούν. Αυτό το ερωτικό, αισθησιακό στοιχείο που αποπνέει το γλυπτό, προκάλεσε ποικίλες αντιφάσεις κατατάσσοντάς το ανάμεσα στα αμφιλεγόμενα έργα της εποχής.
Το σύμπλεγμα σχεδιάστηκε για να είναι περίοπτο και αρχικά ήταν τοποθετημένο πάνω σε μια ειδική περιστρεφόμενη βάση όπως και πολλά άλλα έργα του Canova.
Romeo & Juliet
Frank Bernard Dicksee, 1884
Romeo & Juliet | Frank Bernard Dicksee, 1884
Το ρομαντικό “μεσαιωνικό” ύφος του Frank Bernard Dicksee χαρακτηρίζεται από, πλούσιες σε χρώμα και υφές, ονειρικές συνθέσεις που αναπαριστούν σκηνές από την Βίβλο, την μυθολογία και την λογοτεχνία.
Ο πίνακας που ολοκληρώθηκε το 1884 απεικονίζει την σκηνή του αποχαιρετισμού, όπως περιγράφεται στο έργο του Shakespeare, όπου το ζευγάρι μετά τη νύχτα του μυστικού γάμου του ανταλλάσσει το τελευταίο φιλί.
Ο Dicksee καταφέρνει να μεταφέρει στον θεατή την τραγικότητα της σκηνής, την επίγνωση του επικείμενου τέλους τους αλλά όχι και της αγάπης τους.
In Bed: The Kiss
Henri de Toulouse-Lautrec, 1892
In Bed: The Kiss | Henri de Toulouse-Lautrec, 1892
Ο Henri de Toulouse-Lautrec, στην διάρκεια της, σύντομης, ζωής του υπήρξε ως αληθινός boheme κάτοικος της Montmartre και τακτικός θαμώνας των καμπαρέ και οίκων ανοχής της. Οι κάτοικοι και εργαζόμενοι της περιοχής υπήρξαν τα κατεξοχήν μοντέλα του.
Το θέμα του πίνακα αυτού, αν και το γυμνό απουσιάζει πλήρως, αποτελεί ένα από τα πιο τολμηρά εκείνης της εποχής. Απεικονίζει ένα ζευγάρι εραστών στο κρεβάτι τους, σε μια φανερά προσωπική στιγμή, όπου ο θεατής νιώθει να μετατρέπεται σε voyeur. Είναι πλήρως αφοσιωμένοι ο ένας στον άλλο και κανείς από τους δυο δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για το τι συμβαίνει γύρω τους.
Οι χρωματικές αντιθέσεις ανάμεσα στα ψυχρά χρώματα των σεντονιών και τις λαμπερές αποχρώσεις του κίτρινου και κόκκινου που χρησιμοποιεί ο ζωγράφος για τα σώματα, καθώς και η ανεπιτήδευτη σύνθεση και τα ακατάστατα μαλλιά τους, κάνουν το έργο απροσδόκητα ρεαλιστικό.
Kiss
Edvard Munch, 1897
Edvard Munch – The Kiss (1897)
- Edvard Munch – The Kiss
- Edvard Munch – The Kiss (1895)
Ο Munch συνήθιζε να δουλεύει πάνω από μία φορά ένα θέμα, ακόμα και την ίδια σύνθεση, ακόμα και με διαφορετικά μέσα (από ελαιογραφίες μέχρι χαρακτικά), ενώ συχνά παρουσίαζε όλες μαζί τις διάφορες παραλλαγές.
Απορρίπτοντας την πρακτική των Ιμπρεσιονιστών που πειραματιζόντουσαν με τις επιδράσεις του φωτός στο φυσικό τοπίο, ο Νορβηγός Munch εσωστρεφώς εξερευνούσε θέματα όπως η αγάπη, η ζήλια, η μοναξιά, το στρες, ο θάνατος και άλλα.
Στον πίνακα αυτό παρακολουθούμε μια προσωπική στιγμή, όπου ένα αγκαλιασμένο ζευγάρι ανταλλάσσει ένα παθιασμένο φιλί, με την διαφορά ότι είναι η γυναικεία φιγούρα εκείνη που φαίνεται να τραβάει τον αγαπημένο της επάνω της.
Στο έργο αυτό ο Munch βλέπει στην γυναίκα την “μοιραία γυναίκα“ με σεξουαλικές ανάγκες και απαιτήσεις να κυριαρχεί και να παίρνει τον έλεγχο στο ερωτικό παιχνίδι.
The Kiss
Constantin Brâncuşi, 1916
Constantin Brâncuşi – The Kiss,1916
Constantin Brâncuşi – The Kiss, 1908
Ο Brâncuşi σπάνια εκτελούσε έργα κατά παραγγελία, αλλά αυτή η μεταγενέστερη εκδοχή του έργου “The Kiss “, είναι μία από τις λίγες εξαιρέσεις που έκανε για λογαριασμό του John Quinn, ενός από τους μεγαλύτερους υποστηρικτές του στην Νέα Υόρκη.
Χρονολογείται από το 1916 και αν το έργο του 1908 ήταν η πρώτη απόπειρα του καλλιτέχνη να σμιλέψει την πέτρα, η τέταρτη αυτή παραλλαγή είναι πιο εκλεπτυσμένη και γεωμετρική.
Ο πέτρινος μονόλιθος είναι χωρισμένος στην μέση και η γυναικεία μορφή ξεχωρίζει από την ανδρική, από την καμπύλη του στήθους της και τα μαλλιά που πέφτουν στην πλάτη της.
Τα χέρια του ζευγαριού είναι σχεδόν ανάγλυφα πάνω στον ορθογώνιο πέτρινο όγκο, τα κεφάλια τους είναι σχεδόν ενωμένα με τα μαλλιά του ενός να μπλέκονται σαν συνέχεια με του άλλου και τα μάτια τους, σε προφίλ, συμπληρώνονται και σχηματίζουν ένα μοναδικό, κυκλώπειο μάτι.
Der Kuss
Gustav Klimt, 1908
Gustav Klimt, The Kiss
“Το φιλί” του Αυστριακού συμβολιστή ζωγράφου Gustav Klimt (μπορείς να διαβάσεις εδώ τη βιογραφία του), ολοκληρώθηκε ανάμεσα στο 1907 και το 1908 και είναι χαρακτηριστικό της χρυσής περιόδου του, ενώ αποτελεί το πιο αναγνωρίσιμο έργο του.
Εικάζεται ότι απεικονίζει τον ίδιο και την αγαπημένη του Emilie Flöge. Το ζευγάρι είναι αγκαλιασμένο στην άκρη ενός ανθισμένου λιβαδιού. Η αντρική φιγούρα -το πρόσωπο της οποίας είναι κρυμμένο από τον θεατή- σκύβει ελαφρά πάνω από την γονατισμένη γυναίκα που κρατάει στα μπράτσα της. Και οι δύο είναι ντυμένοι με χρυσοποίκιλτα ρούχα, ο άνδρας φοράει ένα στεφάνι από φύλλα αμπελιού και τα μαλλιά της γυναίκας είναι στολισμένα με λουλούδια.Τα γεωμετρικά μοτίβα σε χρυσό φόντο που κοσμούν τα ρούχα τους, δίνουν μια επίπεδη διάσταση στα σώματά τους που σχεδόν χάνονται στο επίσης λαμπερό χρυσαφί φόντο, δίνοντας έμφαση στον σφιχτό εναγκαλισμό και τα πρόσωπα τους.
Ο Klimt εμπνεύστηκε την χρήση του φύλλου χρυσού από ένα ταξίδι του στην Ιταλία, όπου βλέποντας τα χρυσοποίκιλτα βυζαντινά ψηφιδωτά συνειδητοποίησε πως η έλλειψη βάθους και προοπτικής τους, έκανε την λάμψη του χρυσού ακόμη πιο έντονη.
The Birthday
Marc Chagall, 1915
Marc Chagall, The Birthday
Ο Εβραϊκής καταγωγής Ρώσος ζωγράφος Marc Chagall, ολοκληρώνοντας τις σπουδές του στην Αγ. Πετρούπολη, έφυγε για το Παρίσι με σκοπό να διευρύνει τους καλλιτεχνικούς του ορίζοντες. Ήταν ωστόσο μια δύσκολη αρχή για εκείνον που δεν μιλούσε γαλλικά και νοσταλγούσε την οικογένειά του και την αγαπημένη του. Συχνά, ενώ ζωγράφιζε ονειροπολούσε και διέφευγε στην πατρίδα του, στις παραδόσεις της και σε εκείνη.
Στον πίνακα αυτό, με το χαρακτηριστικό ονειροπόλο και ρομαντικό ύφος του, αναπολεί την πρώτη του αγάπη Bella που είναι μακριά του . Η γυναίκα της σύνθεσης έχει τα γενέθλιά της, όπως μαρτυράει ο τίτλος, και κατευθύνεται προς το τραπέζι ώστε να βρει ένα βάζο για τα λουλούδια που της χάρισε ο αγαπημένος της που, σε μια έμπνευση της τελευταίας στιγμής, ενώ φαίνεται να κατευθύνεται προς την άλλη πλευρά κάνει ένα άλμα στον αέρα και πετώντας της δίνει ένα κλεφτό, απροσδόκητο φιλί.
Les Amants
Rene Magritte, 1928
Rene Magritte, Lovers
Ο Βέλγος Σουρεαλιστής Rene Magritte ζωγράφισε δυο παραλλαγές στο μοτίβο ενός ζευγαριού με καλυμμένα τα πρόσωπα.
Στην εκδοχή αυτή, το ζευγάρι με τα πρόσωπα και τα κεφάλια τους πλήρως καλυμμένα με υπόλευκο ύφασμα, μπροστά σε ένα σκοτεινό φόντο και με έναν τοίχο σε έντονο κόκκινο στα δεξιά που εξισορροπεί το κόκκινο φόρεμα της γυναίκας, αγκαλιάζεται και δίνει ένα φιλί με άνεση και φυσικότητα, σχεδόν αγνοώντας την ύπαρξη του εμποδίου ανάμεσα τους — ίσως με τον ίδιο τρόπο που οι ερωτευμένοι δεν χρειάζεται να δουν και αγνοούν οτιδήποτε πέρα από εκείνο που νιώθουν.
Kiss II
Roy Lichtenstein, 1962
Roy Lichtenstein Kiss II
Ο Roy Lichtenstein ζωγραφίζει με την χαρακτηριστική τεχνική του, που θολώνει τα όρια ανάμεσα στην τέχνη και το illustration, και αντλώντας έμπνευση από τα φτηνά μαζικά αναπαραγόμενα comic strips της εποχής του, αρκετές παραλλαγές του φιλιού – περισσότερα για το έργο του μπορείς να διαβάσεις εδώ.
Αυτή η εκδοχή το “Kiss II“, όπου μια ξανθιά βεαρή πέφτει στην αγκαλιά και φιλάει με πάθος έναν μελαχρινό άνδρα, δημοπρατήθηκε το 1990 προς 6 εκατομμύρια δολάρια, κερδίζοντας το ρεκόρ του πιο ακριβοπληρωμένου έργου του μέχρι το 2002.
The Kiss
Pablo Picasso, 1969
Picasso, The Kiss
Αντλώντας την έμπνευσή του από δυο πορτρέτα του Henri Rousseau με την σύζυγό του, ο Picasso αντικαθιστά το ζεύγος Rousseau με τον εαυτό του και την γυναίκα του Jacqueline σε έναν έντονο, βίαιο εναγκαλισμό, όπου τα κεφάλια τους σχεδόν συγκρούονται.
H έκφραση στα μάτια του άνδρα μαρτυράει μια απελπισμένη, βεβιασμένη αναγκαιότητα που εικάζεται ότι αποδίδει τον εκνευρισμό και την απογοήτευση του – 88χρονου τότε- καλλιτέχνη για την φυσική απώλεια του ανδρισμού και του σθένους του.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου