Social Icons

.

Pages

4 Ιανουαρίου 2013

Serial Killers των ’80s: ετοιμάσου για το πάρτυ της ζωής σου…

Τον βλέπεις που σε βλέπει;

 “Σκεφτόμαστε να κάνουμε ’80s Fridge πάρτι. Θέλουμε μπόλικο κόσμο… Θέλουμε από εσένα κάτι σπέσιαλ, έχεις δυο μέρες!“, ακούστηκε πρωϊνιάτικα μια φωνή στο τηλέφωνό μου.

Πάγωσα — και δικαιολογημένα, είχα ξεχάσει την φιάλη με το υγρό άζωτο ανοιχτή όλη νύχτα και μόλις είχα αρχίσει να συνέρχομαι από την υποξία… Όχι, δεν ήταν ενημέρωση, ήταν απειλή. Πήγα να προτείνω κάτι για “κοκτέιλ με ξηρό πάγο” αλλά η φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής μούγκρισε πως κάτι τέτοιο είναι “περσινά ξινά σταφύλια“. Προσπάθησα να αντιπροτείνω σόου με λέιζερ στρατιωτικής ισχύος αλλά αυτή την φορά ακούστηκε απλά ένα ρέψιμο… Στην ύστατη προσπάθειά μου, ξεπέρασα τον εαυτό μου, προτείνοντας να ψεκάσουμε το πλήθος με PCP σε μορφή αεροζόλ ή να τους μοιράσουμε μπαλόνια φουσκωμένα με φωσγένιο, αλλά η φωνή είπε κάτι ακαταλαβίστικα για “μπετόν στα πόδια” και μετά ακολούθησε εκείνο το τελεσίδικο “κλικ”.

Υπέροχα! Καταπληκτικά! Έπρεπε να φέρω μπετόν για τα πόδια… πόσων ατόμων; δεν μου είπαν καν ένα νούμερο… Ξάφνου εμφανίστηκαν αστραπές μπροστά μου, έπεσε ένας τηλεφωνικός θάλαμος από το πουθενά εν μέσω του εργαστηρίου μου και από μέσα βγήκε ο George Carlin!  Άρχισε να μου λέει κάτι τσιτάτα πως κινδυνεύω και πως ήρθε από το μέλλον για να με βοηθήσει. Χμμμ… Αυτό σίγουρα δεν ήταν μέσα σε κάποιο stand up act του, από την άλλη μου έμοιαζε τρομερά γνώριμο ως σενάριο… Τρία βίσκια, πέντε τεκίλες και δύο μπαλόνια υποξειδίου του αζώτου (έτσι για αλλαγή αυτή τη φορά) αργότερα μου εξήγησε πως έπρεπε να δράσω:  έπρεπε να κάνω το πάρτι του fridge να σπάσει ρεκόρ προσέλευσης, να μείνει στην ιστορία αλλιώς… με περίμενε τραγικός θάνατος και “Το Μεγάλο Έργο” -όπως αργότερα θα γινόταν γνωστό στην Ιστορία- ποτέ δεν θα ολοκληρωνόταν, και όλος ο κόσμος θα έπεφτε σε sopor aeternus ή κάτι εξίσου φρικτό και μαυρογότθικο. Μου έδειξε φωτογραφίες μου με ένα παράξενο μουστάκι, να ωρύομαι πάνω σε μια εξέδρα με 45 μικρόφωνα  και πούλμαν να φεύγουν φορτωμένα πανηλίθιους και βλακόμουτρα  σε εργοστάσια για να γίνουν anal lube… Κάπου εκεί με διαπέρασε ρίγος, αηδίασα, τρομοκρατήθηκα, ίσως να υγράθηκε και ο κόλπος μου ελαφρώς αλλά ο Carlin ήταν αμετάκλητος… Με κοίταξε με νόημα στα μάτια και μου είπε όσο πιο σοβαρά μπορεί να σου πει stand up κωμικός “μπορεί να μην το παραδέχεσαι τώρα αλλά και οι δύο μας γνωρίζουμε ότι ο Χίτλερ είχε την σωστή ιδέα αλλά διάλεξε το λάθος δημογραφικό σύνολο“. Το λοιπόν, θα μου άφηνε στα χέρια μου αυτή την χρονομηχανή για να ταξιδέψω πίσω στον χρόνο και να κάνω ότι μπορώ για να πετύχει το ’80s πάρτι του Fridge… Και τότε έσκασε η μεγάλη ιδέα…

Δεν πρόκειται όμως να την διεκπεραίωνα μόνος μου, ουχί! Ήθελα κάποιον μαζί μου να καταγράφει την άνοδό μου προς το μεγαλείο, έτσι ώστε να εξιστορούν το εξαίσιό μου ταξίδι στις μελλοντικές γενεές και κάποιον που… να διαμαρτύρεται για όλους και για όλα καθαρά για το κωμικό στοιχείο της φάσης, σε περίπτωση που το magnus opus μου θα ήταν τόσο τραγικά γελοίο που θα μπορούσε να γίνει μόνο κωμωδία… Άρπαξα -παρά τις γκρίνιες για το επικίνδυνο του εγχειρήματος- τον Peslac από τα αυτιά, βούτηξα τον Πρόδρομο μαζί με τα βιβλία του και τα χαρτικά του από την μπλούζα και χωθήκαμε στον θάλαμο πληκτρολογώντας τον αριθμό για την δεκαετία του ’80… Αστραπές, βροντές και… σε πέντε δευτερόλεπτα (χρονομηχανή, you know?) οι καπνοί καταλάγιασαν και ήμασταν πίσω σαν να μην είχαμε φύγει ποτέ… Εγώ, ο Πρόδρομος και 7 serial killers των ’80s…Ω ναι, αυτό το πάρτι θα έχει επίτιμους καλεσμένους που θα το κάνουν αξέχαστο… Πάμε να δούμε τι τσουβάλιασα μέσα στο bag of tricks μου!

Andrei Chikatilo (1936-1994)

Είναι μερικές στιγμές που πραγματικά σημαδεύουν έναν άνθρωπο και διαμορφώνουν την μετέπειτα πορεία του. Δεν χρειάζεται να πας μακριά, αναφέρομαι σε καθημερινά γεγονότα: έχεις μόλις τραβήξει ένα εννιάχρονο Ρωσάκι στο σπίτι που έχεις νοικιάσει για να το βιάσεις. Προσπαθώντας να κάνεις την “δουλειά”, διαπιστώνεις πως δεν μπορείς να έρθεις σε στύση οπότε, τι πιο φυσικό, αρχίζεις να την στραγγαλίζεις και να την μαχαιρώνεις, δίνοντας το παράδειγμα προς μίμηση σε φλώρους που αναλίσκονται σε δικαιολογίες του τύπου “πραγματικά, πρώτη φορά μου συμβαίνει!!!“.

Andrei Chikatilo: Το χαμόγελό του φωτίζει τον χώρο...κρίμα που δεν του σηκώνεται

Andrei Chikatilo: Το χαμόγελό του φωτίζει τον χώρο…κρίμα που δεν του σηκώνεται

Εκεί πάνω η καθημερινότητα σπάει και τα πράματα παίρνουν μια ανεπίστρεπτη στροφή, που θα σε σημαδέψει για πάντα: καθώς την μαχαιρώνεις, τσουπ μια στύση γαϊδουρινή και εκσπερματώνεις αυτομάτως πάνω της από το όλο εξιτάρισμα της φάσης! Αυτό ακριβώς έτυχε, μεταξύ του Andrei Chikatilo, γνωστού και ως Σφαγέα του Rostov, και της Yelena Zakotnova στις 22 Δεκεμβρίου του 1978.

Ο Andrei Chikatilo ήταν ένας σχετικά φυσιολογικός -εκτός των στυτικών του προβλημάτων και του ότι κατουριόταν το βράδυ στο κρεβάτι, η νυχτερινή ενούρηση είναι αρκετά συχνή σε “χομπίστες”- Ρώσος δάσκαλος ο οποίος καταδικάστηκε και εκτελέστηκε για κατά συρροή φόνους, την χρονική περίοδο 1978 έως 1990. Η μεθοδολογία των φόνων του στιγματίστηκε από το περιστατικό με την Yelena. Την έστηνε έξω από σταθμούς τρένων και λεωφορείων και με διάφορους τρόπους παρέσερνε τα θύματά του σε κοντινά αλσύλλια — αγοράκια και κοριτσάκια, όχι δεν ήταν σεξιστής, είχε αρκετό για όλους. Εκεί δοκίμαζε να τα βιάσει, και όταν προβλεπόμενα δεν “του σηκωνόταν”, τον έπιαναν χοντρές τσατίλες, ιδίως αν έκανε το λάθος το θύμα να τον κοροϊδέψει πως “ούτε έναν βιασμό δεν μπορεί να φέρει εις πέρας“. Πάνω στην τσατίλα, στραγγάλιζε,  ξυλοκοπούσε και μαχαίρωνε το θύμα — αγαπημένο μέρος του ήταν τα μάτια- και… ω θαύμα, επιτύγχανε στύση και εκσπερμάτωνε! Το σκορ του; 53 φόνοι ατόμων και των δυο φύλων ηλικιών 7-45. Καθόλου άσχημα για έναν bed wetter, δεν νομίζεις;

Ρόλος στο πάρτι: O “πέφτουλας” της υπόθεσης, τον οποίον θα μπριζώνουμε λέγοντάς του πως “Ο Χ σε έχει φάει με τα μάτια του” ή “Η Ψ διαδίδει πως έχεις ασηκωσιές“. Κατά την είσοδό σας στο πάρτι, θα τσεκάρουμε τα προσωπικά σας αντικείμενα και θα κατασχέσουμε τυχόν Βιάγκρα καλού κακού.

Nikolai Dzhurmongaliev (1952-?)

Λένε πως η ζωή είναι γεμάτη αντιθέσεις, παράξενα παντρέματα και οξύμωρα σχήματα… Θυμήσου απλά τα μούτρα που έκανες την πρώτη φορά που άκουσες για γλυκιά σάλτσα σε ξινό φαΐ, πως η γιαγιά σου εδώ και χρόνια πρέπει να ξυρίζεται πιο τακτικά από τον παππού σου ή πως το ότι φέρεις ακροδεξιές “άριες” πεποιθήσεις είναι ασύμβατο με το ότι είσαι τουρκόσπορος!

Είναι ο Nikolai Dzhurmongaliev; Όχι αλλά πέφτεις πολύ κοντά

Είναι ο Nikolai Dzhurmongaliev; Όχι αλλά πέφτεις πολύ κοντά

Κάπως έτσι έρχεται και ο Nikolai, παράξενος στην αρχή αλλά τον συνηθίζεις αργότερα, ένα μείγμα Borat, Σαγόνια και… Hannibal Lecter.

O Nikolai έζησε και μεγάλωσε στο Καζακστάν, την ιδιαίτερη πατρίδα του Borat όπου μπορείς να είσαι χαρούμενος αν η αδερφή σου είναι η δεύτερη πιο ξακουστή ιερόδουλος στο χωριό, μόνο που αυτός… δεν ψηνόταν τόσο με την ιδέα. Για την ακρίβεια μισούσε τις πληρωμένες γυναίκες τόσο θανάσιμα που είχε βάλει σκοπό της ζωής του να εξολοθρεύσει όσες περισσότερες μπορούσε. Ο τυπάς δεν μασούσε μία, ασχέτως αν είχε οδοντοστοιχία που θα την ζήλευε και ο σαγόνιας: είχε βγάλει τα δόντια του και τα είχε αντικαταστήσει με μεταλλικά, αυξάνοντας έτσι το δέλεαρ που ασκούσε στον τοπικό γυναικείο πληθυσμό. Χόμπι του; Πολύ απλό, τόσο απλό που μπορεί να το υιοθετήσει ο καθένας! Πρότεινε σε μια γυναίκα χρήματα να σε ακολουθήσει στο δάσος (…why not?) και όταν δεχθεί και την ξεμοναχιάσεις της ξηγιέσαι ντόμπρα και τσεκουράτα! Αργότερα, το βραδάκι, κάλεσε φίλους στο σπίτι όπου θα τους μαγειρέψεις υπέροχη έθνικ κουζίνα που είναι και της μόδας και αφότου γευματίσετε θα τους αφηγηθείς το πως πέρασες την μέρα σου… Ξάφνου οι ερωτήσεις τους αν το νοστιμότατο κρέας που μαγείρεψες ήταν βοδινό, θα απαντηθούν πέραν πάσης αμφιβολίας.

Ουδέποτε καταδικάστηκε σε φυλάκιση ο Nikolai αλλά μπήκε σε ψυχιατρικό ίδρυμα… Φημολογείται πως “αποθεραπεύτηκε” και κυκλοφορεί ελεύθερος.

Ρόλος στο πάρτι: Κουζίνα, που αλλού;

Gary Ridgway (1949-Still alive and kicking, bitches!)

O Gary Ridgway δεν είναι απλά ένας ακόμα κατά συρροήν δολοφόνος: είναι καριερίστας — όπως δηλώνει ο ίδιος, που παίρνει την καριέρα του πολύ στα σοβαρά! Ποιά καριέρα του; Να σκοτώνει γυναίκες, με ιδιαίτερη προτίμηση στις ιερόδουλες. Κατέχει επίσης μια ιδιαίτερη πρωτιά, αυτή του serial killer που έχει παραδεχθεί αυτοβούλως τις περισσότερες δολοφονίες, 71 στον αριθμό! Η αστυνομία κατάφερε να επιβεβαιώσει μόλις 49 από αυτές μειώνοντας έτσι τα προσόντα που μπορεί να αναγράφει επισήμως στο βιογραφικό του.

Gary Ridgway: Κάτι παίζει με αυτού του τύπου τα μουστάκια

Gary Ridgway: Κάτι παίζει με αυτού του τύπου τα μουστάκια

Γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου του 1949 στο Salt Lake City της Utah και… από ότι φαίνεται είχε αρκετά “προδιαθετικά” στοιχεία: μια αυταρχική μητέρα η οποία τον έκανε ρόμπα κάθε φορά που… -ω ναι, και αυτός!- έβρεχε το κρεβάτι του την νύχτα. Πραγματικά κάτι παίζει με την νυχτερινή ενούρηση και τους serial killers, αν κατουράς το κρεβάτι σου τις νύχτες και εσύ φίλε αναγνώστη πραγματικά θέλω να σε γνωρίσω! Του έλειπε όμως κάτι που έχουν πολλοί χομπίστες και όταν το ακούσεις θα αναπτερωθούν οι ελπίδες σου για μια ένδοξη “καριέρα” σαν του Gary: το υψηλό IQ… Το ΙQ του υπολογίζεται γύρω στο 82, ίσως σου ρίχνει 10-20 πόντους αλλά με λίγη εξάσκηση νομίζω πως μπορείς να φτάσεις και να ξεπεράσεις την χάρη του.

Η μεθοδολογία που ακολουθούσε ήταν φτωχή, σαν το μυαλό του/σου: έπειθε ιερόδουλες να τον ακολουθήσουν (θέλει πραγματικά skills τούτο) δείχνοντας τους την φωτογραφία του γιου του. Έκανε σεξ μαζί τους, τις στραγγάλιζε με τα χέρια και πολλές φορές επέστρεφε πάλι πίσω για να ξανακάνει σεξ με τα πτώματα — μια συνήθεια που τον οδήγησε αργότερα να θάβει τα θύματά του για… να μην μπαίνει στον πειρασμό της νεκροφιλίας. Αργότερα επίσης, το γύρισε από απλό στραγγάλισμα με τα χέρια σε πνίξιμο με σχοινί διότι “οι μώλωπες και οι εκδορές που του προκαλούσαν τα θύματα στα χέρια, έκανε ελαφρώς δυσκολότερη την προσέγγιση νέων θυμάτων“… Χμμμ… Έξυπνο.

Ρόλος στο πάρτι: Ίσως να μπορεί να κρεμάει τα παλτό των καλεσμένων αν κάποιος του δώσει αναλυτικές οδηγίες για το πως να το κάνει. Και αν τον επιβλέπει. Και αν του δείχνει που και πώς ακριβώς να τα κρεμάει… Και αν… δε γαμείς θα βάλουμε κάποιον από τους εξίσου μικρονοϊκούς καλεσμένους μας να κρεμάει τα παλτό και θα τον χρίσουμε “Πέφτουλα νο2” του πάρτι για όσες ξεφύγουν από την γοητεία του Chikatilo.

James Oliver Huberty (1942-1984)

Ο James Oliver Huberty αν και δεν μπορεί να θεωρηθεί τόσο κατά συρροήν δολοφόνος αλλά spree killer λαμβάνει ιδιαίτερη μνεία, διότι ίσως είναι ο πιο Νεοέλληνας της παρέας: πάντα φταίγανε οι άλλοι για τα κακά που τον βρίσκαν!

James Oliver Huberty "I certainly dont!"

James Oliver Huberty "I certainly dont!"

Γεννήθηκε στις 11 Οκτωβρίου του 1942 στο Canton του Ohio και η ζωούλα του δεν ήταν ότι το καλύτερο. Στα 3 του κόλλησε πολιομελίτιδα μια πάθηση η οποία τον άφησε κουτσό, γι’ αυτό και σήμερα επιμένουν να εμβολιάσουν το παιδί σου πριν πάει στο σχολείο φίλε συνομοσιολόγε! Περαιτέρω, έδωσε κάμποσα δείγματα αστάθειας, με αρκετές εκρήξεις βίας απέναντι στην γυναίκα του και σε γείτονες. Και μόνο η επιλογή γυναίκας που έκανε λέει πολλά:  η γυναίκα του, Etna, ήταν και αυτή του “club”:  έδωσε… οδηγίες στην κόρη της για το πώς να επιτεθεί σε μια συμμαθήτριά της και όταν ήρθε η μητέρα της την απείλησε με πιστόλι.

O James δούλευε ως συγκολλητής μετάλλων και όταν η δουλειά του πήρε την κάτω βόλτα ήξερε τον λόγο: έφταιγε το κράτος και τα συνδικάτα, οι τραπεζίτες καταδυνάστευαν την χώρα του και φυσικά κάπου εμπλέκονταν και οι Σοβιετικοί — όπως γνωρίζει πολύ καλά ο γερομορμολίκης παππούς σου και κάτι πρόωρα γερασμένοι φίλοι σου. Η απάντησή του σε όλα αυτά; Αυτός ο υπέροχος προ-zeitgeist zeitgeistιανός αποφάσισε να συσσωρεύσει όπλα, κονσέρβες και λοιπά εφόδια για όταν καταρρεύσει το κράτος ή οδηγηθούμε σε πυρηνικό ολοκαύτωμα. Η ειρωνεία είναι πως κατέρρευσε αυτός πρώτος!

Το πρωί της 18ής Ιουλίου του 1984 ο James γευμάτισε με την γυναίκα του σε McDonalds μετά από επίσκεψη σε ζωολογικό κήπο. Λίγες ώρες αργότερα και αφού είπε στην γυναίκα του πως “φεύγει για να κυνηγήσει ανθρώπους“, μπήκε στα McDonalds του San Ysidro οπλισμένος με ένα ημιαυτόματο Uzi, ένα Browning εννιά χιλιοστών και μια καραμπίνα Winchester… είχε έρθει η ώρα να τους σερβίρει το δικό του McMenu με ζουμερό μολύβι, μια μερίδα κάλυκες και dressing χυμένων μυαλών. Το μενού του το απόλαυσαν πλήρως 21 άτομα, ενώ το τσιμπολόγησαν και άλλοι 19 προτού να σκάσουν τα SWAT και να του ανοίξουν έξτρα τρύπα εξαερισμού. Αργότερα, η γυναίκα του Etna μήνυσε τα McDonalds λέγοντας πως ο άντρας της τρελάθηκε από τις “πολλές κοτομπουκιές McDonald και τα υψηλά επίπεδα γλουταμινικού μονονατρίου και βαρέων μετάλλων που περιείχαν” (τούτα μάλλον της τα είπαν δικηγόροι, δεν την κόβω για τόσο σπίρτο). Κατέληξε να πάρει τα τρία chicken nugget του Ronald McDonald…

Ρόλος στο πάρτι: Ο James θα είναι ο κούτσαβλος που θα στείλουμε να παραλάβει την παραγγελία που κάναμε στα τοπικά McDonalds, όταν οι καλεσμένοι μας θα αρνηθούν πεισματικά να φάνε τις λαχταριστές βαρένικες που ετοίμασε ο Nikolai.

Dorothea Puente (1929-ακόμα ζει)

Όταν σκέφτεσαι μια γιαγιά, την γιαγιά σου, στο μυαλό σου σου έρχεται η συμπαθητική της φυσιογνωμία με τα γκριζόλευκα μαλλάκια της, το μπολ με τα αμυγδαλάκια που φιλεύει κάθε φορά που την επισκέπτεσαι και εκείνο το μόνιμο πιπίλισμα της μασέλας καθώς σου λέει παραπονεμένα πως αυτή “μόνο την σοκολατίτσα απ’ έξω μπορεί να γλύφει, και μετά τα βάζει πάλι πίσω στο μπολ“. Όχι, η γιαγιά σου δεν τριγυρνάει με μαχαίρι ουρλιάζοντας για την Κατοχή και σφάζοντας όποιον βρει μπροστά της… Ούτε κάθε φορά που σε κερνάει κουραμπιέ αναρωτιέσαι αν τον πασπάλισε σε άχνη ζάχαρη ή σε παραθείο…

Dorothea Puente: Ποτέ ξανά η επίσκεψη στο σπίτι της γιαγιάς δεν ήταν τόσο συναρπαστική!

Dorothea Puente: Ποτέ ξανά η επίσκεψη στο σπίτι της γιαγιάς δεν ήταν τόσο συναρπαστική!

Καιρός λοιπόν να γνωρίσεις μια πραγματικά αξιαγάπητη γιαγιά με μεγάλα κάκαλα και με τρελό γούστο για ακριβά φορέματα και αρώματα! Η Dorothea Puente δεν είναι μια συνηθισμένη γιαγιά… Κάπου κατά το 1949-1950 άρχισε την πορεία της με μια συλληψούλα για πλαστογράφηση επιταγών. Δεν έμεινε όμως εκεί, peanuts οι επιταγές μπροστά στα λεφτά που πραγματικά θα μπορούσες να βγάλει! Έτσι το 1960 τσίμπησε ακόμα μια συλληψούλα διότι… εξάσκησε το επιχειρηματικό της δαιμόνιο, γινόμενη τσατσά.

Η αλήθεια είναι πως δεν πτοήθηκε ιδιαίτερα από τις συλλήψεις, ίσα-ίσα τα έβαλε κάτω και αποφάσισε να… παντρέψει το τσατσιλίκι με την εξαπάτηση! Μετέτρεψε ένα σπίτι σε πανσιόν όπου φιλοξενούσε ηλικιωμένους, αλκοολικούς, ναρκομανείς (ναι, αυτοί που παίρνουν τα πραγματικά ναρκωτικά) από τους οποίους αποσπούσε με διάφορους τρόπους λεφτά, είτε βουτώντας μέρος της σύνταξής τους, είτε ισχυριζόμενη πως χρειάζεται παραπάνω λεφτά για την συντήρηση του σπιτιού. Α, ναι, το μεγαλύτερο πόσο το έπαιρνε σκοτώνοντας τους και συνεχίζοντας να εισπράττει το επίδομα πρόνοιας/ανεργίας/σύνταξης/ηλιθιότητας τους! Η μέθοδός της απλή αλλά αποτελεσματική: φρόντιζε να ναρκώνει τους ενοίκους του σπιτιού της, που έτσι και αλλιώς κανείς δεν θα τους έψαχνε, και μετά τους σκότωνε -ορισμένες φορές αποκεφαλίζοντάς τους- και τους έθαβε στον κήπο! Όχι, η Dorothea δεν γούσταρε τα συνθετικά λιπάσματα, το κρατούσε βιολογικό ως το τέλος! Τελικά, πιάστηκε όταν μετά από παράπονα πολλών γειτόνων πως… κάτι έχει ψοφήσει στον κήπο της έγιναν εκσκαφές και βρέθηκαν 9 πτώματα. Το σκορ της υπολογίζεται γύρω στα 25 χαμένα κορμιά, η πλειάδα των οποίων δεν βρέθηκε ποτέ. Συνελήφθη ντυμένη στο μετάξι και λουσμένη με ακριβό άρωμα… Classy, μωρό μου!

Ρόλος στο πάρτι: Η Dorothea θα είναι η γλυκιά οικοδέσποινα μας, θα φιλοξενήσει το πάρτι στο σπίτι της και θα παρέχει ένα ζεστό κρεβάτι σε όσους καλεσμένους μετά το πέρας της βραδιάς είναι πολύ κομμάτια για να γυρίσουν σπίτι. Επίσης, για να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον όσων θα παρευρεθούν, θα οργανώσει στον κήπο παιχνίδι χαμένου θησαυρού “Σκάψε να τον βρεις!”.

Robert Berdella (1949-1992)

Κανένα πάρτι δεν είναι πλήρες χωρίς τον παράξενο τυπά… ξέρεις εκείνον που θα σε πιάσει κουβέντα για μεταφυσική αναφέροντάς σου πως έχει μαγαζί με κρυστάλλινες σφαίρες, εκείνον που θα σε κάψει με την κάφτρα του τσιγάρου του και θα προσπαθήσει να σε βοηθήσει ρίχνοντας πάνω σου το ποτό του… Εκείνον τον τύπο που υποπτεύεσαι πως κάπου, κάπως, κάποτε έπεσε μέσα στην μαρμίτα με το LSD.

Ερευνητικό πνεύμα, τον διακατείχε μια έμφυτη περιέργεια! Robert Berdella

Ερευνητικό πνεύμα, τον διακατείχε μια έμφυτη περιέργεια! Robert Berdella

Ουσιαστικά… καθόλου παράξενο να έπεσε μέσα διότι, κατά τα φοιτητικά σου έτη, αυτός ήταν που σου πουλούσε αμφεταμίνες για τα δύσκολα βράδια σου, χόρτο για να χαλαρώνεις και LSD όταν βαριόσουν τα άλλα δυο.

O φίλος μας ο Ροβέρτος είναι ακριβώς αυτό το άτομο: είναι ο τύπος που θα σε καλέσει σπίτι του και καθώς ανεβαίνεις τις σκάλες θα σε χτυπήσει από πίσω αφήνοντάς σε αναίσθητο. Όταν συνέλθεις θα συνειδητοποιήσεις πως είσαι δεμένος σε ένα κρεβάτι εντελώς γυμνός φορώντας μόνο ένα κολάρο σκύλου και ο Berdella σκοπεύει να το μπερδελιάσει εντελώς το θέμα. Θα ακολουθήσουν ηλεκτροσόκ με αυτοσχέδιες παράξενες συσκευές, ενέσεις με καυστικό νάτριο στα μάτια σου και στις φωνητικές σου χορδές, αγγουράκια, καρότα όπως επίσης και η γροθιά του τόσο βαθιά μέσα στον πρωκτό σου που ακόμα και η Τζούλια θα αναπολούσε τις πρόσφατες περιπέτειες της. Όχι, δεν τα κάνει όλα αυτά για να σε βασανίσει, τα κάνει από… απλή περιέργεια: κρατάει μάλιστα ενδελεχείς σημειώσεις με τις αντιδράσεις σου και τις απαραίτητες Polaroid με τα αποτελέσματα των πειραμάτων πάνω σου! Κατά βάθος είναι γλυκός άνθρωπος, πειστήριο προς τούτο ότι μόλις δείξεις τα πρώτα σημάδια ασθένειας -γιατί άραγε;- θα τον πιάσουν οι πονοψυχιές και θα δοκιμάσει να σε γιατρέψει με αντιβιοτικά για σκύλους… Τέλος, όταν με το καλό πεθάνεις, θα σε τεμαχίσει και θα πετάξει τα κομμάτια σου, σαν να μην τρέχει τίποτα, στα σκουπίδια. Εξάλλου… δεν έπαιξε και τίποτα, απλά ικανοποίησε ελαφρώς την περιέργειά του. Σκορ: μόλις 6, σίγουρα δεν έβρεχε το κρεβάτι του…

Ρόλος στο πάρτι: Ο resident dealer της όλης φάσης, όπως επίσης και ο παροχέας πρώτων βοηθειών σε όποιον τύχει να νιώσει αδιαθεσία….

Jeffrey Lionel Dahmer (1960-1994)

Το τρελό πιπίνι μου, το αστέρι μου,ο γλύκας μου! Το όλο ταξίδι πίσω στον χρόνο, η ναυτία που τα απότομα ταρακουνήματα του τηλεφωνικού θαλάμου και το να είσαι στριμωγμένος στην επιστροφή με τον Πρόδρομο να απαγγέλλει Μπωντλαίρ σε 7 serial killer, άξιζε και μόνο για να φέρουμε πίσω αυτό το διαμαντάκι που σίγουρα θα γίνει η ψυχή του πάρτι!

Θεούλης αλλά...ξαναλέω: KATI παίζει με το μουστάκι! Jeffrey Lionel Dahmer

Θεούλης αλλά…ξαναλέω: KATI παίζει με το μουστάκι! Jeffrey Lionel Dahmer

Ο Jeffrey ήταν ένα σχετικά νορμάλ παιδί μέχρι που στα 10 του ανακάλυψε… την χαρά που του έδινε το να μαζεύει νεκρά ζωάκια, να τα βυθίζει σε βαρέλια με οξύ και να συλλέγει τα κόκαλά τους. Η πρώτη του “γλυκιά ατασθαλία” ήταν στην τρυφερή ηλικία των 18, όπου παρασύροντας έναν gay “παρ’ ολίγον” εραστή του, κατέληξε να του πολτοποιεί το κεφάλι με ένα σετ βαράκια γυμναστικής διότι -κοντεύει να σπάσει η καρδιά μου από την γλύκα και μόνο που το λέω- “δεν ήθελε να τον αφήσει να φύγει από κοντά του“. Από εκεί και πέρα, βρήκε το κάλεσμά του! Ψαρευτήρι σε gay bars, σπίτι για σεξ, υπνωτικό στο ποτό  του επίδοξου εραστή και μετά… τελετουργικός τεμαχισμός, ξανά σεξ, συλλογή “σουβενίρ” από το σώμα του εραστή, επιστροφή στα αθώα παιδικά χρόνια με ένα καλό μπανιάρισμα σε οξύ όποιων μελών δεν ήθελε, ξανά σεξ με ότι έμεινε, κατάψυξη των μελών και… έτσι για ποικιλία, ξανά μανά σεξ με αυτά όταν μέστωναν λίγο και έπαιρναν κάτι από πικάντικο. Μπορεί να ήταν ελαφρώς μονοθεματικός αλλά ο Jeffrey δεν ήταν κανένας γκρινιάρης spazίκλος, ήταν πολύ καλόβολο άτομο: ομοφυλοφιλία, νεκροφιλία, κανιβαλισμός, τεμαχισμοί, παράξενοι πειραματισμοί με τρυπανισμό κεφαλιών και έγχυση υδροχλωρικού οξέως στον εγκέφαλο των θυμάτων, αγόρια με παράξενα ονόματα (βλέπε Konerak Sinthasomphone) — τίποτα δεν σνόμπαρε και τίποτε δεν ήταν λούμπεν για αυτόν!

Αυτό που έκανε σε πολλούς εντύπωση είναι πως… δεν γυάλιζε το μάτι του όπως θα τον ήθελε μια κάποια ταινία, ένα ελληνικό σήριαλ ή η στερεοτυπική άποψη για κάποιον ικανό να κάνει όλα τα παραπάνω. Οι περιγραφές που του έχουν αποδοθεί είναι “γοητευτικός“, “αρκετά έξυπνος“, “γλυκομίλητος“, “με τρομερή πειθώ“. Χαρακτηριστική περίπτωση του τελευταίου ήταν όταν ο… δεκατετράχρονος Konerak Sinthasomphone κατάφερε να δραπετεύσει από το σπίτι του Dahmer: οι γείτονες τον βρήκαν στο δρόμο γυμνό, σαφέστατα υπό την επήρεια των “ποτών” του Dahmer, να αιμορραγεί από τον πρωκτό του και κάλεσαν την αστυνομία. Το ίδιο βράδυ ο Κόνερακ πέθανε στο σπίτι του Jeffrey, διότι αυτός κατάφερε να πείσει τους αστυνομικούς πως ο μικρός ήταν ο… gay εραστής του και έφυγε από το σπίτι μεθυσμένος μετά από ένα ερωτικό ψιλοκαυγαδάκι… Το ωραίο ήταν πως υπάρχει αναφορά πως οι αστυνομικοί μετά αστειεύονταν στον ασύρματο πως “ξαναέσμιξαν δύο ερωτευμένα πιτσουνάκια“.

Το σκορ του Jeffrey μπορεί να μην ήταν μεγαλειώδες, 17 στον αριθμό οι επιβεβαιωμένοι φόνοι, αλλά σίγουρα δεν μπορείς να πεις πως στερούταν στιλ. Ο Jeffrey έχει κλέψει καρδιές, κυριολεκτικά! Τραγική ειρωνεία που αξίζει να γνωρίζεις είναι πως η καριέρα του έληξε όπως ξεκίνησε. Τον δολοφόνησε συγκρατούμενος του στην φυλακή χτυπώντας τον στο κεφάλι με μπάρα από βάρη.

Ρόλος στο πάρτι: Μπαράκι, θα σερβίρει τα ποτά, θα πιάνει συζητησούλα στους καλεσμένους και θα προσέχει το μπολ με το ποντς, μην ρίξει μέσα τίποτα κανένας  από τους πιο πάνω ανωμαλάρες. Σε συνεργασία με την Γεωργία, θα επιδείξει στο τέλος της βραδιάς τα handmade από Peslac που έφτιαξε…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

add a comment

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
 

Sample text

Alexa

Sample Text

Τις καταγγελίες, τα παράπονα και τις απόψεις σας στείλτε τα στο: koroniotiskostas@gmail.com