Social Icons

.

Pages

25 Ιανουαρίου 2013

Όταν η επιστήμη παραγίνεται pop…

pop science δημοφιλής επιστήμη επιστημονική ειδησεογραφία

 Η δημοσιογραφία , όπως επιλέγεις να φτάνει καθημερινά στην οθόνη σου, είναι πολύ cool: σε κερνάει κουτσομπολιό, βύζο, εφήμερα, τρόμο, επανάσταση, γλυκάδια — ό,τι έχεις ανάγκη να νιώσεις κάθε στιγμή. Όπως κάθε cool πλασματάκι, έτσι και αυτή έχει “τον φλώρο ξάδερφο” που, αν και δεν τον θέλει δίπλα της, την αναγκάζουν “οι δικοί της” να τον παίρνει μαζί στα πάρτι. Έτσι, καθώς η δημοσιογραφία απολαμβάνει να είναι το επίκεντρο του πάρτι και να διασκεδάζει με την ψυχής της, ο φλώρος ξάδερφος παρακολουθεί από τις σκιές στην καλύτερη, συνήθως όμως πίσω από  γρίλιες ή περσίδες. Όταν γυρίσει σπίτι, έχοντας περάσει όλο το βράδυ στην μούγκα, χώνεται στην μισάνοιχτη ντουλάπα -για να μιμηθεί έτσι το ερέθισμα που κατά βάθος τον εξιτάρει- και εκτονώνεται με μανία.

Ο φλώρος ξάδερφος της δημοσιογραφίας είναι η επιστημονική δημοσιογραφία. Αυτή είναι που θα σου φέρει στο πιάτο τα νέα της επιστήμης, εκείνες τις ειδήσεις για τα καινούργια νανοϋλικά, το καινούργιο φάρμακο, την νέα ανακάλυψη πλανήτη που μοιάζει με την Γη και ένα κάρο κουλά που φαντάζεσαι να γίνονται μέσα σε εργαστήρια από ασπρορομπάτους θεούς, “απλά ανθρώπους” ή λαμόγια (αναλόγως την “σχολή” σκέψης που ανήκεις). Η δουλειά της επιστημονικής δημοσιογραφίας είναι αρκετά δύσκολη διότι πρέπει να πάρει τα “τελευταία επιτεύγματα” και να τα μετατρέψει σε εκλαϊκευμένη επιστήμη, διατηρώντας φυσικά το ενδιαφέρον του αναγνώστη.

Στο παραπάνω εγχείρημα, ο φέρελπις δημοσιογράφος πρέπει να “ζυγιάσει” το “μέσο επίπεδο γνώσης” του αναγνώστη του στις επιστήμες και να κινηθεί εντός των ορίων του, πρέπει να μπορεί να αποδώσει με ακρίβεια αυτό που λέχθηκε/ανακαλύφθηκε/εφευρέθηκε και -για δημοσιογραφία μιλάμε, μην ξεχνιέσαι- πρέπει να κάνει και το ποντικάκι να τσιμπήσει το τυράκι και να διαβάσει το άρθρο ή να κλικάρει το link.

Πόσο όμως μπορείς να απλοποιήσεις ένα τελευταίο επίτευγμα που μπορεί να έχει πολύ σύνθετη θεωρητική βάση από πίσω ή να απαιτεί εξειδικευμένη γνώση για την κατανόησή του, χωρίς να το κατακρεουργήσεις και να καταλήγεις να παρερμηνεύεις την ίδια την ανακάλυψη; Και πόσο θα μπορέσεις να μπαλαντζάρεις την “ανάγκη” για έναν “φαντεζί” και τραβηχτικό τίτλο με το ιδεατό του αληθινού τίτλου που στην προσπάθειά του να τραβήξει κόσμο δεν παραπληροφορεί; Εδώ σε θέλω μάγκα! Όταν η επιστημονική ειδησεογραφία γίνεται καλά, συνήθως γίνεται πολύ καλά – όταν όμως φαλτσάρει, δίνει ρεσιτάλ μπουρδολογίας.

Πιθανότατα θα έχεις δει τέτοια ρεσιτάλ, ίσως όμως να μην το έχεις καταλάβει. Αν δεν έχεις δει  τότε είναι θέμα χρόνου. Έλα, πιάσε με από το χεράκι για ακόμα μια φορά και πάμε να δούμε από κακή έως κάκιστη επιστημονική δημοσιογραφία — με δυο συγκεκριμένα παραδείγματα για αρχή, που τα ακολουθούν δυο γενικότερες φόρμουλες που φοριούνται πολύ.

Ζητείται: Αααβιαστη, αααβάδιστη, ανοιχτόμπουτη μαμά για νεάντερταλ

Να 'τος ο γκατζομύτης παππούς σου, με τα χείλια σαν σκασμένα λουκάνικα! Χμ όχι, είναι αναπαράσταση ενός Νεάντερταλ και ψάχνει φιλική μήτρα για να φωλιάσει.

Να ‘τος ο γκατζομύτης παππούς σου, με τα χείλια σαν σκασμένα λουκάνικα! Χμ όχι, είναι αναπαράσταση ενός Νεάντερταλ και ψάχνει φιλική μήτρα για να φωλιάσει.

Η είδηση χτύπησε σαν “κεραυνός” και έκανε το γύρο του κόσμου, πιθανότατα θα το πήρε το μάτι σου σε κανένα από αυτά τα “ελληνικά δημοσιογραφικά” site που παρακολουθείς: ο George Church, Αμερικάνος μοριακός γενετιστής στο Χάααβαντ, φέρεται να είπε πως “μπορεί να αναδημιουργήσει (“κλωνοποιήσει”) έναν Neanderthal, του λείπει μόνο ένα περιπετειώδες θηλυκό να φιλοξενήσει το έμβρυο“. Ο γενειοφόρος φίλος μας έφτασε σε αυτή την δήλωση αφότου κατάφερε να εξάγει και να μελετήσει ως προς την αλληλουχία DNA από απολιθώματα Νεάντερταλ. Είναι δυνατό σαν εγχείρημα; Ναι, δεν είναι και στην σφαίρα της φαντασίας, πιθανότατα να μπορεί να γίνει (ίσως με λίγη βοήθεια από την συνθετική βιολογία), αν γνωρίζεις τα γονίδια, και την “χαρτογράφηση” τους πάνω στα χρωμοσώματα. Ένα ζυγωτό που του έχεις αφαιρέσει το γονιδιακό υλικό του πυρήνα μπορεί να δράσει ως όχημα των σχεδίων σου.

Τίτλοι με τους οποίους θα το δεις: Βρείτε μου εθελόντρια να αναστήσω τους Νεάντερταλ. Γενετιστής αναζητά γυναίκα για να κυοφορήσει ένα Νεάντερταλ. Αναζητείται παρένθετη μητέρα για… Νεάντερταλ.

Τι είδους φόλα είναι: Αμφίβολου τύπου. Ρωτήσατε τις πρωταγωνίστριες του Sex and the City; Όχι, όχι για να το κυοφορήσουν γινόμενες ”παρένθετες μητέρες” αλλά για να σου πουν το κοινό μυστικό των μεγαλουπόλεων: το “μην πιστεύεις ό,τι ακούς και ό,τι διαβάζεις, darling!“. Ο ίδιος ο George Church μετά τον σάλο που έγινε απάντησε πως ούτε υποστηρίζει την κλωνοποίηση Neanderthal ούτε πως έβγαλε “αγγελία” για γυναίκα να δώσει το σαρκί της για να μεγαλώσει μέσα ένα δημιούργημα του μακριού, στιβαρού, φλεβάτου δοκιμαστικού σωλήνα του. Το θέμα ήταν… μεταφραστικό, συνέχισε, και το μπαλάκι περνάει στα γερμανικά χείλια και χέρια της Der Spiegel που δημοσίευσε το άρθρο που προκάλεσε τον πανικό και ίσως έκανε μερικούς εκ κούνιας αλλόφρονες να αναφωνήσουν “να, να τι μας κάνουν, να τι μέλλον μας επιφυλάσσουν“. Αυτό που ο ίδιος ισχυρίζεται πως είπε είναι πως κάτι τέτοιο πιθανότατα είναι να είναι εφικτό. Χμ.

Ανθρώπινο DNA με 4 έλικες!

Η τετραπλή έλικα DNA... σε προσομοίωση υπολογιστή

Η τετραπλή έλικα DNA… σε προσομοίωση υπολογιστή

Ουάου! Μας τα έλεγαν οι δωδεκαελικίτες πως το DNA έχει 12 έλικες -και μάλιστα μπορείς να τις “ενεργοποιήσεις όλες“- αλλά εμείς δεν τους πιστεύαμε… Ελπίζω μόνο η ενεργοποίησή τους να μην θύμιζε ενεργοποίηση σύνδεσης σε τηλεφωνική εταιρεία ή ρείκι όπου πρέπει να σκάσεις ρευστό για να γίνουν τα μαγικά. Όχι, οι επιστήμονες βασικά έχουν φτάσει μέχρι τις τέσσερις έλικες και αυτό αφορά το άρθρο που γυρίζει στο διαδίκτυο ώρες ώρες με έναν αέρα τεράστιας έκπληξης και πιθανότατα με τίτλους που “δικαιώνουν” φαινομενικά νιουεϊτζίτικες θεάσεις πολυελικοφόρων DNA — ας ελπίσουμε απλά πως τέτοια άτομα θα διαβάσουν το πλήρες άρθρο. Για να ξεκαυλώσουν ας τους δώσουμε XNA και bioart.

Τίτλοι με τους οποίους θα το δεις: Ανακαλύφθηκε τετραπλή έλικα DNA σε ανθρώπους. Βρέθηκε τετραπλή έλικα του DNA που προειδοποιεί για καρκίνο.

Τι είδους φόλα είναι: Μικρή, οι τίτλοι είναι απλά που το κάνουν μαλακία. Για τιμωρία θα τους έβαζες απλά το μικρό δαχτυλάκι στον πρωκτό και θα τους έλεγες να βήξουν δυνατά. Ο Dr. Shankar Balasubramanian (πες το αυτό γρήγορα πολλές φορές) κατάφερε να ανιχνεύσει περιοχές στα χρωμοσώματα όπου σχηματίζονται αλυσίδες του DNA που αποτελούνται από τέσσερις αλυσίδες (κλώνους) DNΑ.

Κάτι τέτοιο ήταν γνωστό θεωρητικά πως θα μπορούσε να συμβεί σε περιοχές του γονιδιώματος πλούσιες στην βάση γουανίνη, όπως πχ στα τελομερή, “άκρα” των χρωμοσωμάτων με ενδιαφέρουσες λειτουργίες όσον αφορά την γήρανση (και τον καρκίνο) των κυττάρων. Επίσης τέτοιες μορφές είχαν παρατηρηθεί σε πειράματα με συνθετικά δείγματα DNA — ο Shankar με την μελέτη του “οπτικοποίησε” αυτό το φαινόμενο σε ζωντανά ανθρώπινα κύτταρα ρίχνοντας ένα γερό thumbs up στην πραγματική ύπαρξή του. Μάλλον δεν είναι κάτι ασυνήθιστο στην φύση και στα ζωντανά κύτταρα του ανθρώπου, πιθανότατα μπορεί να παίζει ρόλο στην ρύθμιση της έκφρασης των γονιδίων και θα μπορούσε η παρέμβαση σε τέτοιες δομές να αποτελέσει ακόμα μια προσέγγιση κατά του καρκίνου — εδώ είναι τα ελπιδοφόρα “μεγάλα” νέα. That’s all folks!

Θεράπευσαν τον καρκίνο!

Τα έμαθες; Θεράπευσαν τον καρκίνο...για χιλιοστή φορά. Όλοι μας όμως ξέρουμε πως το πραγματικό φάρμακο το κρύβουν οι πολυεθνικές σε κάποιο σκοτεινό υπόγειο.

Τα έμαθες; Θεράπευσαν τον καρκίνο…για χιλιοστή φορά. Όλοι μας όμως ξέρουμε πως το πραγματικό φάρμακο το κρύβουν οι πολυεθνικές σε κάποιο σκοτεινό υπόγειο.

…θα λέγαμε αν είχε γίνει. Αρκετά δημοφιλής τίτλος άρθρου που μοστράρει συχνά πυκνά σε πολλές στήλες “επιστήμη και τεχνολογία” αρκετών εφημερίδων, δελτίων ειδήσεων και φυσικά ιστοσελίδων. Συνήθως τέτοια άρθρα αφορούν μια νέα ουσία που βρέθηκε να έχει αντικαρκινικές ιδιότητες, παρέμβαση σε κάποιο γονίδιο που φαίνεται να εμπλέκεται κάπως στον καρκίνο, κάποια νέα πρωτεΐνη ή νέο ρόλο πρωτεΐνης που αφορά την κυτταρική διαίρεση ή την απόπτωση των κυττάρων.

Τίτλοι: Βρέθηκε η θεραπεία του καρκίνου. Βρήκαν την θεραπεία του καρκίνου. O/H X βρήκε την θεραπεία του καρκίνου (αν είναι “ομογενής” ή ξενιτεμένη Ελληνίδα χύνουμε — αλήθεια γιατί δεν το έκανε στην Ελλάδα;). Βρήκαν απλή θεραπεία του καρκίνου, βρήκαν το κλειδί στην θεραπεία του καρκίνου — και άλλες τέτοιες επαναλήψεις.

Τι είδους φόλα είναι: Δημοφιλής φόλα. Ο καρκίνος είναι μια πολυπαραγοντική ασθένεια, η οποία για να εμφανιστεί πρέπει τα κύτταρα να υποστούν μια σειρά μεταλλάξεων που ουσιαστικά τους επιτρέπει… ανεξέλεγκτη κυτταρική διαίρεση, αποκόλληση, εισβολή σε άλλους ιστούς και εγκατάσταση μέσω νεοαγγειογένεσης και δυνητική αθανασία όσον αφορά τον αριθμό κυτταρικών διαιρέσεων που μπορούν να επιτελέσουν. Δεν αποτελεί ΜΙΑ ασθένεια αλλά ένα εύρος ασθενειών: η αντιμετώπιση τους εξαρτάται από τον τύπο κυττάρων που προέρχονται τα καρκινικά, όπως επίσης και στο τι συγκεκριμένες μεταλλάξεις φέρει αυτός ο τύπος, αν και πού έχει κάνει μετάσταση και αν έχουν προηγηθεί άλλες θεραπείες.

Συνεπώς η μία και μοναδική “ασημένια σφαίρα” που νικά κάθε τύπο καρκίνου είναι πολύ δύσκολη υπόθεση — γι’ αυτό υπάρχουν εξάλλου και τόσες διαφορετικές αντιμετωπίσεις αλλά καμία ουσιαστική θεραπεία. Πιθανότατα το άρθρο στο οποίο έπεσες πάνω περιγράφει μια μέθοδο για έναν συγκεκριμένο τύπο καρκίνου, υπό προϋποθέσεις ή ακόμα “χειρότερα” σε πειραματόζωα/δοκιμαστικό σωλήνα, πράγμα που σημαίνει πως την περιμένουν πολλές περαιτέρω δοκιμές. Δεν είναι άγνωστη η περίπτωση -μάλλον συνηθισμένη θα την ονόμαζαν οι φαρμακευτικές με τα τεράστια budget- μια θεραπεία (για οτιδήποτε) πολλά υποσχόμενη σε ζώα ή “σωλήνα” να αποδειχθεί άκαρπη στους ανθρώπους. Πολλά τέτοια άρθρα, επίσης, ουσιαστικά παρουσιάζουν ένα βήμα προς την κατανόηση του καρκίνου και πιθανές θεραπευτικές εφαρμογές — όχι όμως την οριστική λύση. Άραγε υπάρχει τούτη; Ψάξε πρώτα να δεις τι είναι ο καρκίνος.

Βρέθηκε το γονίδιο της Κακής Επιστημονικής Δημοσιογραφίας!

Ένα γονίδιο για κάθε σου χαρακτηριστικό; Μάλλον όχι, μην τσιμπάς βλάκα!

Ένα γονίδιο για κάθε σου χαρακτηριστικό; Μάλλον όχι, μην τσιμπάς βλάκα!

Μελέτες δείχνουν πως οι φέροντες το γονίδιο μπορούν να εκδηλώσουν παράνοια,  επιλεκτική κώφωση και επιλεκτική τύφλωση αλλά δυστυχώς όχι αιφνίδιο θάνατο. Τα άρθρα αυτής της κατηγορίας συνήθως συνδέουν -τουλάχιστον στον τίτλο τους- κάποιο στοιχείο της προσωπικότητας με κάποιο γονίδιο, ή ακόμα και συμπεριφορές με ένα γονίδιο. Στην ίδια κατηγορία βρίσκονται και άρθρα που συνδέουν κάποια ορμόνη ή οποιαδήποτε ουσία μέσα μας με κάτι από τα παραπάνω: βλέπε “η ορμόνη της χαράς“, η “ορμόνη της αγάπης” — ναι, ρίξαμε μια ασίκικη πενιά για τούτη στο άρθρο περί ωκυτοκίνης.

Τίτλοι: Βρέθηκε το γονίδιο του ηγέτη. Βρέθηκε το γονίδιο που ευθύνεται για τον αλκοολισμό των εφήβων. Βρέθηκε το γονίδιο της απιστίας. Βρέθηκε το γονίδιο του Θεού. Ανακαλύφθηκε το γονίδιο της αθανασίας. Βρήκαν το γονίδιο της συγγραφής κάκιστων τίτλων.

Τι είδους φόλα είναι: Μεγάλη, αρκετά διαδεδομένη και δυνητικά επικίνδυνη για όσους τους αρέσει η αποποίηση ευθυνών. Τέτοιοι τίτλοι και πολλές φορές το απρόσεκτο περιεχόμενό τους είναι σκέτος οργασμός για τον σκληροπυρηνικό ντερερμινιστή και δίνουν την ψευδή αίσθηση στους άλλους πως το κισμέτ ή το ζώδιο αντικαταστάθηκε από κάτι πιο αποδεκτό και επιστημονικό (τι νομίζατε; Μαμαλούκοι τούρκοι σε σπηλιές είμαστε δα να πιστεύουμε σε μοίρες ακόμα;).

Από ό,τι φαίνεται, η βιολογία, και συγκεκριμένα η γενετική και η θεωρία της εξέλιξης, θα έπρεπε να διδάσκονται στα παιδιά από πολύ μικρότερη ηλικία και μάλιστα να είναι στα πρώτα κεφάλαια του βιβλίου ώστε να μην βγαίνουν εύκολα “εκτός ύλης“. Η ένσταση στα παραπάνω άρθρα, τους τίτλους και τα περιεχόμενά τους είναι ότι προσπαθούν πολλές φορές να αποδώσουν χαρακτηριστικά τα οποία διαμορφώνονται πολυπαραγοντικά σε “μονήρη” ύπαρξη ή όχι κάποιου αλληλόμορφου κάποιου γονιδίου — αγνοώντας το βασικότατο κεφάλαιο της περιβαλλοντικής επίδρασης και της σύνθετης αλληλεπίδρασης μεταξύ γονιδίων.

Συνήθως τέτοια γονίδια στα οποία αποδίδονται σχεδόν… “μαγικές ποιότητες” αφορούν γονίδια που εκφράζονται κατά κόρον στον εγκέφαλο και αφορούν ένζυμα σύνθεσης νευροδιαβιβαστών, μεταφορείς νευροδιαβιβαστών, δομή και ανάπτυξη νευρώνων ή υποδοχείς τέτοιων ουσιών. Εδώ αξίζει να γίνει η διευκρίνηση πως σαφέστατα υπάρχουν παθήσεις και καταστάσεις για τις οποίες οφείλεται ένα αλληλόμορφο γονιδίου και περιπτώσεις που τα πράγματα όσον αφορά την εκδήλωση είναι “άσπρο-μαύρο” (έχεις το Χ αλληλόμορφο, εμφανίζεις το πρόβλημα, δεν το έχεις, είσαι OK) αλλά κάτι τέτοιο διαφέρει κατά πολύ από την απόδοση πολυσύνθετων χαρακτηριστικών στο γονιδίωμα με άκρως αναγωγιστική διάθεση. Ο λόγος που τέτοιες προσεγγίσεις γίνονται αγαπητές από το “κοινό” είναι πιθανότατα ότι του προσφέρουν μια εύκολα κατανοήσιμη, απλή, δυιστική θέαση ενός πολύ σύνθετου, “τρομαχτικού” και απρόβλεπτου κόσμου. Περαστικά τους.

Αν θες μερικές γενικότερες σημειώσεις περί επιστημονικής δημοσιογραφίας, τσίμπα τες σε ευκολοδιάβαστη μορφή λιστούλας:

Νευροκοινωνιολογία; Κράτα μικρό καλάθι.

Νευροκοινωνιολογία; Κράτα μικρό καλάθι.

- Όπου ακούς πολύ μεγάλες ανακαλύψεις, αλλαγή πολύ “στοιχειωδών/βασικών” θεμελίων μιας επιστήμης ή θεαματικές θεραπείες κράτα μικρό καλάθι. Σε πρώτη φάση δώσε τους χρόνο να “ξεδιπλωθούν” πριν τις πάρεις ως απόλυτες ή ως “the next big thing“. Ο χρόνος δείχνει πολλά σε αυτές τις περιπτώσεις, μην φοβάσαι — αν αυτό που διάβασες ισχύει όπως το διάβασες, θα αντέξει στον χρόνο και σε περαιτέρω πειράματα.

- “Διάβασέ το από το πρωτότυπο“. Έξυπνο είναι να διαβάσεις τις εξελίξεις και τα νέα των επιστημών από πηγή όσο το δυνατόν πιο κοντά στην ορίτζιναλ, αν όχι την ίδια την ορίτζιναλ. Αυτό σημαίνει για αρχή πως αφήνεις πίσω τα ελληνικούλια και ψάχνεις με ξένους όρους στην αγαπημένη σου μηχανή αναζήτησης. Όλο και κάτι θα βρεις πιο καθαρογραμμένο από ελληνική επαναδημοσίευση της επαναδημοσίευσης. Σε περίπτωση που αυτό που διάβαζες βασίζεται σε έρευνα, εκεί το τέλος της γραμμής θα πρέπει να σε βρει σε κάποια δημοσίευση κάποιου επιστημονικού περιοδικού. Εδώ αρχίζει η δουλειά… Το έχεις; Αν όχι, γνωρίζεις κάποιον που το έχει και εμπιστεύεσαι;

- Αξιολόγησε τις πηγές σου. Το Scientific American είναι πιο έγκυρο σε αυτά τα θέματα από ένα Newsbeast ή ένα In, πόσο μάλλον μια Espresso ή το blog κάποιου εντελώς τυχαίου και άσχετου με το θέμα. Αν ξεφύγεις εδώ από τον έναν γκρεμό του “ακούω τον οποιοδήποτε” , πρόσεξε να μην πέσεις στον ακριβώς απέναντι γκρεμό του “η αυθεντία και ο ειδικός είναι ο δικός μου προσωπικός θεός“. Μην το περνάς αφιλτράριστο, αναρωτήσου, σχημάτισε απορίες και ψάξε τες — ουκ ολίγες φορές “γνώστες“, ειδικοί και νομπελίστες είπαν για ποικίλους λόγους παπαριές ολκής.

- Είναι έξυπνο να έχεις μια υγιή δόση “σηκωμένου φρυδιού” κάθε φορά που διαβάζεις άρθρο που εμπίπτει σε “νευροκοινωνιολογία“. Ξέρεις, εκείνες οι μελέτες που εμπίπτουν σε κατηγορία “άτομα με Χ πολιτικές ή θρησκευτικές πεποιθήσεις έχουν πιο μεγάλο/μικρό το Ψ μέρος του εγκεφάλου τους” ή παρόμοιες φάσεις όπου με νευροαπεικονιστικές μεθόδους (π.χ. PET scan) συνδέουν εγκεφαλική δραστηριότητα με συγκεκριμένες επιλογές ζωής (από ρατσισμό έως σεξουαλικές επιλογές). Τέτοιες μελέτες είναι πολύ εύκολο να παρερμηνευτούν, η σύνδεση δυο γεγονότων/ποιοτήτων δεν συνεπάγεται πάντα σχέση αιτιότητας και επίσης αυτές οι μελέτες ορισμένες φορές τείνουν να είναι καλοί “κράχτες χρηματοδότησης“: γίνονται γνωστές γρήγορα, ιδίως αν έχουν pop θέμα (υπεραπλουστεύουν, βλέπε πιο πάνω “βρέθηκε το γονίδιο για το Χ“) και προσελκύουν τάλιρο για περαιτέρω έρευνα διότι “γουστάρει ο κόσμος“. Ίσως γουστάρουν και οι χρηματοδότες αν θέλουν να… “αποδείξεις” κάτι για πάρτη τους. Τέλος, συνήθως τέτοιες μελέτες είναι γνωστές στο επιστημονικό κοινό για… την χαμηλή ποιότητά τους και τα πειραματικά τους λάθη, παρά για τα ρηξικέλευθα αποτελέσματά τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

add a comment

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
 

Sample text

Alexa

Sample Text

Τις καταγγελίες, τα παράπονα και τις απόψεις σας στείλτε τα στο: koroniotiskostas@gmail.com