Nanonews….Κρέας πάση θυσία;

50 εκατομμύρια τόνοι χοιρινού κρέατος καταναλώθηκαν το 2012 στην Κίνα, περισσότερο από το μισό της παγκόσμιας κατανάλωσης.

17% των αερίων του θερμοκηπίου παράγεται εξαιτίας της αποψίλωσης δασών που απαίτησε η αυξανόμενη ζήτηση κρέατος τα τελευταία 50 χρόνια.

38% αύξηση της εξόρυξης φωσφόρου παρατηρήθηκε ταυτόχρονα προκειμένου να παραχθούν λιπάσματα για καλλιέργειες ζωοτροφών.

Για εργαζόμενες μαμάδες
Μια μεγάλη έρευνα νορβηγών και αμερικανών επιστημόνων έρχεται να ανακουφίσει τις εργαζόμενες μητέρες που βασανίζονται από τύψεις ότι αφήνουν το παιδί τους «στα ξένα χέρια». Οι ερευνητές παρακολούθησαν 75.000 παιδιά, όλων των κοινωνικοοικονομικών στρωμάτων της Νορβηγίας, τα οποία περνούσαν από την ηλικία των 12 μηνών και άνω κάποιες ώρες στον παιδικό σταθμό. Οπως αναφέρουν σε άρθρο τους στην επιθεώρηση «Child Development», δεν βρήκαν καμία σύνδεση της παραμονής των παιδιών στη φύλαξη (μικρής ή μεγαλύτερης διάρκειας) και συμπεριφορικών προβλημάτων. Βεβαίως οι σκανδιναβικές χώρες φημίζονται για το εκπαιδευτικό σύστημά τους και πιθανότατα άλλες χώρες να μη φθάνουν στα δικά τους στάνταρντ, αλλά καθώς ο στόχος των ερευνητών είναι να συλλέξουν δεδομένα και από άλλες χώρες ίσως σύντομα μάθουμε περισσότερα και για τα ελληνόπουλα.

ΧΑΖΗ EΡΩΤΗΣΗ
Τα δέντρα ψηλώνουν απεριόριστα;
Τίποτε στη φύση δεν είναι απεριόριστο και τα δέντρα δεν θα μπορούσαν να ξεφύγουν από τον κανόνα. Πρόσφατα μάλιστα ερευνητές του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ και του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Ντέιβις κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα 100 μέτρα είναι το όριο ύψους ενός δέντρου. Οι αμερικανοί ερευνητές ξεκίνησαν από τη μαθηματική εξίσωση που περιγράφει ένα γνωστό φαινόμενο στη φυσιολογία των φυτών: όσο ψηλότερο το δέντρο, τόσο μικρότερα τείνουν να είναι τα φύλλα του. Oπως αναφέρουν στο σχετικό άρθρο τους στην επιθεώρηση «Physical Review Letters», η εξίσωση αυτή ορίζει και το ύψος στο οποίο μπορεί να φθάσει ένα δέντρο. Το φυσιολογικό φαινόμενο που περιγράφει η εξίσωση είναι η μετακίνηση των σακχάρων που παράγονται στα φύλλα και τα οποία μετακινούνται μέσω σωληνοειδών κυττάρων στον κορμό και στα κλαδιά. Οσο αυξάνεται η παραγωγή σακχάρων στα φύλλα, τόσο τείνει να αυξάνεται και η ταχύτητα απομάκρυνσής τους από αυτά, η οποία όμως στη συνέχεια ανακόπτεται όταν δημιουργούνται «μποτιλιαρίσματα» στα σωληνοειδή κύτταρα.  

Υπάρχει ένα σημείο όπου το να δημιουργήσει ένα δέντρο μεγαλύτερα φύλλα είναι χαμένη ενέργεια, καθώς τα παραγόμενα σάκχαρα δεν μπορούν εύκολα να μετακινηθούν. Τότε παύει να είναι συμφέρον για το δέντρο να ψηλώσει κι άλλο. Μετά δε τα 100 μέτρα, τα φύλλα δεν μπορούν να είναι βιώσιμα.